Argentinië won na strafschoppen zijn derde wereldtitel. Na 120 minuten spelen was de eindstand 3–3, waaronder een hattrick van de FransmanKylian Mbappé.
Argentinië stond voor de zesde keer in de WK-finale. Het won in1978 vanNederland en in1986 vanWest-Duitsland en verloor in1930 vanUruguay, in1990 van West-Duitsland en in2014 van Duitsland. Frankrijk stond voor de vierde keer in de WK-finale. Het won in1998 vanBrazilië en in2018 vanKroatië en verloor in2006 vanItalië. Vier keer eerder bereikte de titelverdediger de finale van het WK: in1938 en in1962 wonnen Italië en Brazilië en in 1990 en in 1998 verloren Argentinië en Brazilië. Nooit eerder speelden Argentinië en Frankrijk tegen elkaar in een WK-finale.
Tien eerdere WK-finales werden gespeeld tussen een Zuid-Amerikaans en een Europees land. Het Zuid-Amerikaanse land won in de edities van1958,1962,1970, 1978, 1986,1994 en2002. In 1990,1998 en 2014 won een Europees land van een Zuid-Amerikaans land in de finale. Argentinië won 26 en verloor 21 van zijn 57 eerdere WK-wedstrijden tegen teams aangesloten bij deUEFA. Frankrijk won 7 en verloor 5 van zijn 16 eerdere WK-wedstrijden tegen Zuid-Amerikaanse tegenstanders.
Argentinië bleef ongeslagen bij de kwalificatie. Het speelde zeventien wedstrijden, waarvan het er elf won en zes gelijkspeelde, tegenEcuador,Chili,Colombia,Brazilië en twee keer tegenParaguay. De uitwedstrijd tegen Brazilië werd nooit uitgespeeld. Die wedstrijd werd in eerste instantie binnen enkele minuten gestaakt, nadat Braziliaanse gezondheidsautoriteiten het veld betraden om vier Argentijnse spelers van het veld te halen die niet in Brazilië mochten zijn wegens de regels omtrent decoronacrisis. DeFIFA besloot vervolgens dat de wedstrijd later opnieuw gespeeld moest worden en dat de bonden boetes moesten bepalen.[1] Na overleg tussen de voetbalbonden vanBrazilië enArgentinië en de FIFA werd besloten dat de wedstrijd niet meer gespeeld zou worden. Beide landen hadden op het moment van dat besluit al genoeg punten behaald voor kwalificatie voor de eindronde.[2] Argentinië plaatste zich op 16 november 2021 voor de eindronde, na een doelpuntloos duel met Brazilië in eigen huis.[3]Lautaro Martínez enLionel Messi scoorden beiden zeven keer in de kwalificatiereeks.
Argentinië werd tijdens de loting op 1 april 2022 gekoppeld ingroep C metSaoedi-Arabië,Mexico enPolen.[4] SterspelerLionel Messi maakte vooraf al bekend dat dit wereldkampioenschap zijn laatste zou worden.[5] In deeerste groepswedstrijd nam Argentinië binnen tien minuten de leiding door een benuttestrafschop vanaanvoerder Messi. Later in de tweede helft vond Argentinië nog drie keer het net, maar geen van die treffers was geldig wegensbuitenspel. In de eerste acht minuten na de rust kwam Saoedi-Arabië verrassend op een voorsprong door doelpunten vanSaleh Al-Shehri enSalem Al-Dawsari. Deze klap kwam Argentinië niet meer te boven en dus begon Argentinië zijn WK-campagne met een teleurstelling. Hierdoor zou een nederlaag in detweede groepswedstrijd tegen Mexico al fataal zijn geweest. In de 64ste minuut opende Messi van afstand de score voor Argentinië. In de slotfase verdubbeldeEnzo Fernández de score en zette hij de eindstand op het scorebord. In hetlaatste groepsduel tegen Polen plaatste Argentinië zich als groepswinnaar voor de achtste finales. Een strafschop van Messi werd gestopt doorWojciech Szczęsny, maar in de tweede helft zorgden treffers vanAlexis Mac Allister enJulián Álvarez voor een Argentijnse zege.
In deachtste finales trof ArgentiniëAustralië. Messi speelde zijn duizendste wedstrijd in het profvoetbal en was in de 35ste minuut verantwoordelijk voor de 1–0. In de 57ste minuut kon Álvarez profiteren van een fout vanMathew Ryan. Een kwartier voor tijd belandde een afstandsschot vanCraig Goodwin via het lichaam van Fernández in het Argentijnse doel, maar Argentinië overleefde de slotfase en plaatste zich voor dekwartfinales, waarinNederland de opponent was. In de eerste helft waren er nauwelijks kansen, maar Argentinië had wel een voorsprong bij de rust.Nahuel Molina had het openingsdoelpunt gemaakt na een assist van Messi. Na zeventig minuten gespeeld te hebben ging de bal op de penaltystip na een overtreding vanDenzel Dumfries opMarcos Acuña. Messi schoot raak en maakte de 2–0. Toch gaf Argentinië zijn voorsprong nog weg. In de 83ste minuut kopteWout Weghorst raak en hij maakte in de elfde minuut van de blessuretijd de gelijkmaker, na een pass uit een vrije trap vanTeun Koopmeiners. In de verlenging raakte Fernández de paal, maar werd er niet gescoord, waardoor eenstrafschoppenserie beslissing ging brengen. De eerste twee pogingen van Nederland werden gemist, doorVirgil van Dijk enSteven Berghuis. Bij Argentinië schoot Fernández naast het doel, maar scoorden Messi,Leandro Paredes,Gonzalo Montiel en Lautaro Martínez wel, waardoor Argentinië zich voor de zesde keer plaatste voor dehalve finales, metKroatië als tegenstander. Na een overtreding vanDominik Livaković op Álvarez scoorde Messi in de 34ste minuut vanaf de penaltystip. Vijf minuten later sloeg Argentinië wederom toe, via Álvarez uit eencounter. In de 69ste minuut scoorde Álvarez wederom en besliste hij de wedstrijd. Messi, die een sterke wedstrijd speelde, bleef lang aan de bal en vervolgens tikte Álvarez de bal simpel in het doel.
Frankrijk bleef eveneens ongeslagen bij de kwalificatie. Het begon de kwalificatie teleurstellend, met een gelijkspel in eigen huis tegenOekraïne. Na uitzeges opKazachstan enBosnië en Herzegovina speelde Frankrijk wederom teleurstellend gelijk in eigen huis, tegen Bosnië en Herzegovina, waarna ook tegen Oekraïne weer punten werden verspeeld. De Fransen sloten de kwalificatiereeks af met drie overwinningen, waaronder een overtuigende 8–0 winst op Kazachstan, waardoor Frankrijk zich met één wedstrijd te gaan kwalificeerde voor het eindtoernooi.[6]
Bij de loting voor de groepsfase kwam Frankrijk ingroep D terecht metDenemarken,Australië enTunesië.[4] In deeerste groepswedstrijd kwam Frankijk in de negende minuut verrassend op een achterstand door een doelpunt vanCraig Goodwin.Lucas Hernández raakte vlak voor het doelpunt geblesseerd. Frankrijk wist de achterstand echter nog in de eerste helft om te buigen in een voorsprong, met een rake kopbal vanAdrien Rabiot en een doelpunt vanOlivier Giroud. In de blessuretijd van de eerste helft raakte Frankrijk de paal. Na de 3–1 vanKylian Mbappé en de 4–1 van Giroud, beide kopdoelpunten, was de buit in de tweede helft binnen voor Frankrijk. In detweede groepswedstrijd tegen Denemarken moest Frankrijk een uur wachten op het openingsdoelpunt, totdat Mbappé scoorde. Zeven minuten later kopteAndreas Christensen de gelijkmaker binnen uit een hoekschop vanChristian Eriksen. In de 86ste minuut scoorde Mbappé wederom. Het was de 2–1 en het winnende doelpunt. Zodoende plaatste Frankrijk zich al voor de achtste finales. In delaatste groepswedstrijd tegen Tunesië kon Frankrijk zijn belangrijkste spelers dus laten rusten. In de achtste minuut dachtNader Ghandri het eerste doelpunt te maken, maar dat doelpunt werd afgekeurd wegens buitenspel. In de 58ste minuut maakteWahbi Khazri een wel geldig doelpunt voor Tunesië.Antoine Griezmann leek in de laatste seconden nog voor een gelijkmaker te zorgen, maar op advies van devideoscheidsrechter werd dat doelpunt afgekeurd, waardoor Frankrijk niet ongeslagen bleef in zijn groep. Wel werd Frankrijk groepswinnaar.
In de achtste finales nam Frankrijk het op tegenPolen. Vlak voor de rust zorgde Giroud voor het openingsdoelpunt, waarmee hijThierry Henry passeerde als de topscorer aller tijden van Frankrijk. In de tweede helft werden twee doelpunten van Mbappé daaraan toegevoegd. In de achtste minuut van de blessuretijd kreegRobert Lewandowski nog een strafschop.Hugo Lloris redde zijn poging vanaf elf meter, maar de strafschop moest opnieuw genomen worden. In de herkansing scoorde Lewandowski wel, maar Frankrijk won de wedstrijd met 3–1 en mocht zich opmaken voor dekwartfinale tegenEngeland. In die kwartfinale maakteAurélien Tchouaméni in de zeventiende minuut het eerste doelpunt met een afstandsschot. Engeland drong vervolgens aan en maakte in de 54ste minuut gelijk, vanaf elf meter viaHarry Kane. In de 78ste minuut kwam Frankrijk wederom op een voorsprong, toen Giroud een voorzet van Griezmann binnen kopte viaHarry Maguire. In de slotfase mocht Kane voor een tweede keer vanaf elf meter aanleggen tegenoverHugo Lloris, maar ditmaal schoot hij de bal over het doel. Engeland wist de penaltymisser later in de wedstrijd niet meer goed te maken. Frankrijk stroomde door naar dehalve finale en nam het daarin op tegenMarokko, dat daarvoor al verrassende overwinningen had geboekt. In de vijfde minuut nam Frankrijk de leiding. Een schot van Mbappé werd geblokkeerd, maar vervolgens wistTheo HernándezYassine Bounou te passeren. Frankrijk en Marokko misten enkele kansen, maar in de 88ste minuut zorgdeRandal Kolo Muani toch voor een tweede doelpunt in de wedstrijd. Zodoende plaatste Frankrijk zich voor de finale.
Argentinië en Frankrijk speeldentwaalf keer eerder tegen elkaar, waarvan driemaal op een WK-eindronde. De Argentijnen wonnen zes keer en de Fransen driemaal. In de groepsfase van hetWK 1930 won Argentinië met 1–0, in de groepsfase vanWK 1978 won Argentinië met 2–1 en op hetWK 2018 won Frankrijk in de achtste finales met4–3. Dat was de laatste ontmoeting. Argentinië won in de ontmoeting daarvoor voor het laatst van Frankrijk, een oefenwedstrijd met 2–0 in 2009.
Op 15 december 2022 wees de FIFA de PoolSzymon Marciniak aan voor het fluiten van de finale en zijn landgenoten Paweł Sokolnicki en Tomasz Listkiewicz als zijn assistenten.[7][8] Hij floot al eerder op het WK één duel van beide finalisten: hetgroepsduel tussen Frankrijk enDenemarken (2–1) en deachtste finale tussen Argentinië enAustralië (2–1). Op hetWK van 2018 floot hij ook al een wedstrijd van Argentinië: hetgroepsduel metIJsland (1–1). Marciniak is de eerste Pool die een WK-finale fluit. Eerder in zijn carrière leidde hij al diverse finales, zoals deUEFA Super Cup 2018. De AmerikaanseIsmail Elfath werd aangesteld als de vierde official en de PoolTomasz Kwiatkowski als devideoscheidsrechter, geassisteerd door de VenezolaanJuan Soto, de Amerikaan Kyle Atkins en de MexicaanFernando Guerrero.
In de opstellingen waren geen verrassingen bij beide teams. Argentinië begon de wedstrijd feller dan Frankrijk. De ArgentijnAlexis Mac Allister kreeg in de vijfde minuut de eerste kans, die tegengehouden werd door de Franse doelmanHugo Lloris. Na ruim twintig minuten spelen gaf Marciniak een strafschop aan Argentinië voor een overtreding vanOusmane Dembélé opÁngel Di María, dieLionel Messi benutte. Di María scoorde tien minuten voor rust de 2–0. De Franse bondscoachDidier Deschamps was niet tevreden en wisselde in de 41e minuut al de twee aanvallers Dembélé enGiroud.
In de tweede helft ging het spelbeeld van de eerste helft zo goed als verder. In het verloop van de tweede helft kreeg Frankrijk wel steeds meer kansen. In de 79e minuut kregen het een strafschop na een overtreding opRandal Kolo Muani. Mbappé schoot de penalty raak en maakte kort daarna met een schot in de verre hoek de gelijkmaker. In de laatste minuut kreeg Messi nog een kans, maar schoot op de keeper Lloris. Door een gelijke stand werd het verlengen, wat voor het laatst in een WK-finale in 2014 gebeurde (toen Duitsland-Argentinië).
In de verlenging was Argentinië weer wat sterker en kreeg wat mogelijkheden. Messi maakte kort na het begin van de tweede helft van de verlenging de 3–2. Argentinië leek met de voorsprong richting het eindsignaal af te streven en de wereldtitel te pakken, maarGonzalo Montiel maakte hands in het 16-metergebied en Mbappé schoot vanaf de stip de 3–3. Hij werd daarmee de eerste speler met een hattrick in een WK-finale sinds de EngelsmanGeoff Hurst in1966. Het werd voor het eerst sinds de finale in 2006 strafschoppen, waar Frankrijk toen verloor van Italië. Nadat Mbappé en Messi beiden hun penalty scoorden, miste de FransmanKingsley Coman. Toen Argentinië op 2–1 kwam viaPaulo Dybala miste ook Tchouaméni namens Frankrijk. Na rake strafschoppen vanLeandro Paredes en Kolo Muani schoot Montiel de winnende strafschop binnen. Messi maakte zo zijn droom waar om wereldkampioen te worden. Het werd de derde wereldtitel voor Argentinië, na die van 1978 en 1986.