Fenrir vastgebonden metGleipnir, een zwaard tussen zijn kaken en de rivier Van uit zijn bek (17e-eeuws IJslands manuscript)Fenrir wordt vastgebondenTyr verliest zijn hand
Fenrir (ofFenrisulfr ofFenries) is de (middelste) zoon van de God van MisleidingLoki en de vrouwelijkevorstreusAngrboda. Hij is de broer vanHel, de godin van de onderwereld, enMidgardsorm, de Midgaardslang. Fenrir was geen mens of god, maar leek op een klein hondje toen hij jong was enOdin hem meenam naar deAsgaard waar deæsen, de volgelingen van Odin, woonden. Alle voorspellingen zeiden dat Fenrir een probleem zou worden voor deæsen.
Hij ontwikkelde zich tot een reusachtige wolf met verschrikkelijke kaken en stond als kwaadaardig te boek. Bovendien was hij niet alleen sterk, hij had ook de sluwheid van Loki geërfd. Uiteindelijk durfde hij zelfs de æsen te bedreigen.
Op een bepaald moment was hij zo onhandelbaar geworden dat de goden onder elkaar een plan beraamden om hem vast te binden. Eerst werd geprobeerd met de kettingLœðing, maar die brak. Toen werd een ketting die twee keer zo sterk was gehaald, de kettingDrómi, maar ook deze was te zwak.
Ten slotte stuurde Odin de boodschapper vanFreyr,Skírnir, naar desvartalvene (zwarte elfen, ook wel nachtelfen genoemd) toe om een speciale ketting te laten maken. Deze zou zo sterk moeten zijn dat zelfs Fenrir hem niet zou kunnen breken. Het werd een heel fijne ketting, deGleipnir, die zo slank en zacht was als een vanzijde gemaakttouw. Gleipnir werd gemaakt van zes ingrediënten die niemand vandaag meer kan vinden: de ademhaling van de vis, de baard van een vrouw, het speeksel van een vogel, de wortels van de berg, het geluid van de poten van een kat en de pezen van een beer.
De æsen lokten Fenrir in de val op het kleine eilandLyngvi in het meerÁmsvartnir (pekzwart). Ze gingen met hem een weddenschap aan: Fenrir beweerde dat hij zo verschrikkelijk sterk was dat ze daar weleens een bewijs van wilden zien. Ze zouden hem vastbinden en Fenrir zou zijn boeien moeten doorbreken. Als het hem niet lukte, was hij zo zwak dat ze hem niet hoefden te vrezen - en hem los zouden laten.
Fenrir had echter weinig vertrouwen in de æsen. Hij eiste dat iemand zijn hand in zijn muil moest leggen, als "onderpand". EnkelTýr, deoorlogsgod, durfde dit te doen. Týr legde zijn rechterhand in de muil van Fenrir en toen de wolf zijn boeien niet kon doorbreken beet hij Týrs hand af tijdens zijn poging om los te komen. Zodoende verloor Týr zijn rechterhand.
Het losse eind van Gleipnir, Gelgia, werd door een grote steen, Gjoll, gestoken, die diep in de aarde werd vastgemaakt. Met de enorme rots Thviti werd Gjoll nog dieper de aarde in gedreven.
Fenrir hapte naar de æsen, zij staken een zwaard in zijn muil met de punt omhoog zodat hij niet kon bijten. Door zijn gekwijl ontstond de rivier Ván (hoop).
Pas aan het einde van de wereld, tijdensRagnarok, zal Fenrir loskomen en gedood worden door de zoon van Odin, genaamdVidar, die zijn vader zal wreken.
InAntarctica, hetKoningin Maudland, is de bergrug Fenriskjeften (de muil van Fenrir) te vinden. Het hoogste punt is Ulvetanna (de Wolfs-tand), 2931 m hoog.
Fenrir en wolven spelen een belangrijke rol in de romanFenrir, een lang weekend in de Ardennen van de Nederlandse schrijfsterHella S. Haasse, Amsterdam, Querido, 2000.ISBN 90-214-6480-2.
Het hoofd van de geheime politie in deKronieken van Narnia, een grijze wolf, heetMaugrim, maar in de Amerikaanse edities heet hij Fenris Ulf.
