Movatterモバイル変換


[0]ホーム

URL:


Naar inhoud springen
Wikipediade vrije encyclopedie
Zoeken

Erwin Vandenbergh

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Erwin Vandenbergh
Vandenbergh bij het Belgisch voetbalelftal (1980)
Vandenbergh bij het Belgisch voetbalelftal (1980)
Persoonlijke informatie
Geboortedatum26 januari1959
GeboorteplaatsRamsel,België
SportnationaliteitVlag van België België
Lengte183 cm
BeenRechts
PositieSpits
Clubinformatie
Huidige clubGestopt in 1995
Jeugd
1972–1975K. Ramsel FC
Senioren
SeizoenClubW(G)
1975–1976
1976–1982
1982–1986
1986–1990
1990–1994
1994–1995
Vlag van BelgiëK. Ramsel FC
Vlag van BelgiëLierse SK
Vlag van BelgiëRSC Anderlecht
Vlag van FrankrijkLille OSC
Vlag van BelgiëKAA Gent
Vlag van BelgiëRWDM
28(18)
178(117)
121(87)
114(38)
110(47)
20(4)
Interlands
1976–1977
1977–1979
1979–1991
Vlag van België België -19
Vlag van BelgiëBelgië -21
Vlag van België België
6(2)
7(5)
48(20)
Portaal Portaalicoon  Voetbal

Erwin Vandenbergh (Ramsel,26 januari1959) is een voormaligBelgischevoetballer. Hij werd in zijn carrière zes maaltopschutter. in1980 won hij deEuropese Gouden Schoen. In1981 won hij deBelgische Gouden Schoen. Hij is de vader van voetballerKevin Vandenbergh.

Carrière

[bewerken |brontekst bewerken]

Jeugd

[bewerken |brontekst bewerken]

Erwin Vandenbergh begon te voetballen bij het plaatselijkeK. Ramsel FC. Hij ging naar school inOurodenberg. Daar wilde hij zich graag aansluiten bij een voetbalclub want al zijn vriendjes speelden daar. Maar uiteindelijk werd het Ramsel FC, waar hij bij de U14, U15, U16 65 wedstrijden speelde en 125 doelpunten maakte, alvorens hij op zijn zestiende debuteerde in het eerste elftal debuteerde onderFrans Schellens, de ex-Berchem Sport voetballer. De nog jonge, grote spits wekte al gauw de interesse van onder meerKFC Diest,KSC Lokeren enSK Beveren.In zijn enige seizoen speelde hij met Roger Brosens vooraan die bijSK Beveren nog gespeeld had. Hij scoorde achttien doelpunten in achtentwintig wedstrijden.

Lierse SK

[bewerken |brontekst bewerken]

Op 17-jarige leeftijd stapte de spits over naar eersteklasserLierse SK.[1] Het was deHongaarse coachJános Bédl die hem op hetLisp liet debuteren. Veel speelde de jonge Vandenbergh aanvankelijk nog niet, maar toch kwam hij in zijn eerste seizoen al twee keer aan scoren toe. In Lierse trainde hij voor het eerst meerdere keren per week. Dat was hij niet gewoon, maar na een aanpassingsperiode slaagde hij er dan toch in om een plaats in het team af te dwingen. Het werd het begin van een lange, doelpuntenrijke periode bij Lierse. Door zijn spelinzicht en neus voor doelpunten was hij bijna elke wedstrijd goed voor een treffer. In zijn derde seizoen voor Lierse werd hij met een totaal van 39 doelpunten, een gemiddelde van meer dan één goal per wedstrijd, detopschutter in Europa enBelgië.[2]Ook de jaren nadien veroverde Vandenbergh in eigen land de topschutterstitel.

Verscheidene clubs kwamen naar de jonge aanvaller informeren. Maar Vandenbergh legde aanbiedingen van o.a.Hamburger SV,Juventus enBayern München naast zich neer.[3]

Zijn prestaties in de aanval bij Lierse leverden hem in1981 deGouden Schoen op. Hij was naFons Van Brandt enLucien Olieslagers pas de derde Pallieter die de voornaamste voetbaltrofee in België in ontvangst mocht nemen. Vandenbergh ging in het referendum van de Gouden Schoen spelers alsJuan Lozano enEric Gerets vooraf. Een jaar eerder was hij al eens derde geworden in de uitslag, naWilfried Van Moer en laureaatJan Ceulemans.

De club was in die dagen een Belgische middenmoter, maar toch bleef Vandenbergh ook na de Gouden Schoen inLier. Pas toen andere clubs met grote bedragen begonnen te zwaaien, werd het moeilijk om de goaltjesdief niet te laten vertrekken.

RSC Anderlecht

[bewerken |brontekst bewerken]

Vandenbergh was nog maar 23 jaar oud toen hij een transfer naarRSC Anderlecht te pakken kreeg. VoorzitterConstant Vanden Stock legde 62 miljoenBEF (zo'n €1,55 miljoen) op tafel voor de aanvaller uit Ramsel. Vandenberghs overstap naar RSC Anderlecht was in die periode een toptransfer. Hij belandde in de zomer van1982 samen metAlex Czerniatynski, zijn collega bij deRode Duivels, in het Astridpark. Het nieuwe aanvalsduo kostte Vanden Stock meer dan 100 miljoen BEF.

Het nieuwe team van de goaltjesdief draaide in eerste instantie niet naar behoren. TrainerTomislav Ivić werd op straat gezet en vervangen door clubicoonPaul Van Himst. Onder zijn toezicht bereikte Anderlecht in 1983 de finale van deUEFA Cup. De finale werd toen over twee wedstrijden beslist. De tegenstander wasSL Benfica. Onder het goedkeurend oog vanKoning Boudewijn werd het 1-0 op deHeizel. Nadien had paarswit inPortugal voldoende aan een 1-1 gelijkspel om de UEFA Cup in de wacht te slepen. Het werd een succesjaar voor Vandenbergh, die dat jaar ook opnieuw topschutter werd in deBelgische competitie.

Een jaar later stond RSC Anderlecht opnieuw in de finale, nadat het eerderNottingham Forest had uitgeschakeld. In de finale trokTottenham Hotspur aan het langste eind. Geen tweede UEFA Cup voor Vandenbergh en zijn ploegmaats.

Het wasNieuwjaar1986 toen Van Himst vervangen werd door deNederlanderArie Haan. De nieuwe coach lag Vandenbergh niet zoals zijn voorganger. Het verdedigend ingestelde spel van Haan was niet naar de zin van de aanvaller. Vandenbergh had nog een contract voor één jaar, maar besloot in de zomer van '86, net nadat hij zich weer tot topschutter had gekroond, om te vertrekken.

Rijsel

[bewerken |brontekst bewerken]

In hetFranseRijsel sloot Erwin Vandenbergh zich aan bijLille OSC en vond hij de Belgische trainerGeorges Heylens en Rode DuivelPhilippe Desmet terug. Bij de Franse subtopper kwam Vandenbergh, die als voetballer aan zijn beste jaren begon, vaak aan spelen toe. Maar scoren lukte minder vlot. Zo was hij in zijn eerste seizoen in deDivision 1 goed voor "maar" 8 doelpunten. In zijn derde seizoen voor Lille scoorde hij 14 keer en eindigde hij in de topschutterstand op gelijke hoogte alsFabrice Divert enGeorge Weah. In1990 keerde Vandenbergh voorgoed terug naar België. De makkelijk scorende spits had in het verleden in de belangstelling gestaan van Europese topclubs, maar had de aanbiedingen steeds naast zich neergelegd. Zijn enig buitenlandse avontuur was Lille. Volgens sommige voetbalcritici had Vandenbergh voor grotere clubs dan Lille kunnen uitkomen, maar fungeerde hij op zijn beste bij "kleinere" clubs waar de druk minder groot was. Zo zou hij naar verluidt ooit een aanbod vanFC Barcelona naast zich neergelegd hebben.[3]

KAA Gent

[bewerken |brontekst bewerken]

BijKAA Gent was Vandenberghs gewezen ploegmaatRené Vandereycken begonnen aan zijn tweede seizoen als hoofdcoach. De twee kenden elkaar goed en dat resulteerde in een ontspannen sfeer, waarin Vandenbergh goed kon functioneren. Hij werd in zijn eerste seizoen sinds zijn terugkeer meteen weer topschutter. De 32-jarige aanvaller deed toen met 23 goals beter dan onder meerJosip Weber,Luc Nilis enLuis Oliveira. In de competitie was Gent derde geworden, waardoor het zich plaatste voor de UEFA Cup. Nadien scoorde Vandenbergh steeds minder, de aanvaller had er zijn beste dagen opzitten.Walter Meeuws en niet veel laterLei Clijsters namen in 1993 het roer over van Vandereycken. Vandenbergh zat regelmatig op de bank en moest zich tevreden stellen met invalbeurten.

RWDM

[bewerken |brontekst bewerken]

Na zijn vertrek bij Gent was Vandereycken de aanvaller niet uit het oog verloren. In de zomer van 1994 haalde hij Vandenbergh naarRWDM. Op het einde van het seizoen hield de goalgetter het echter voor bekeken. Vandenbergh zette een punt achter zijn professionele loopbaan. Hij was op dat moment 36 jaar oud.

Spelerscarrière

[bewerken |brontekst bewerken]
seizoenclublandcompetitiewed.goals
1976/77K. Lierse SKVlag van België BelgiëEerste Klasse142
1977/783412
1978/793215
1979/803439
1980/813324
1981/823125
1982/83RSC Anderlecht3220
1983/842920
1984/852920
1985/863127
1986/87Lille OSCVlag van Frankrijk FrankrijkLigue 1288
1987/883011
1988/893114
1989/90255
1990/91KAA GentVlag van België BelgiëEerste Klasse3423
1991/923311
1992/93219
1993/94224
1994/95RWD Molenbeek204
Totaal543293

Nationale ploeg

[bewerken |brontekst bewerken]

Erwin Vandenbergh ontbolsterde in1979 volledig. Hij was op dat moment de vlotst scorende aanvaller van Europa. Dat was ook toenmalige bondscoachGuy Thys niet ontgaan. Hij haalde de 20-jarige aanvaller bij deRode Duivels. Zijn eerste interland was op19 december1979 tegenSchotland. België won met 1-3 en Vandenbergh scoorde één keer.

EK 1980

[bewerken |brontekst bewerken]

Het geslaagde debuut maakte van Vandenbergh in geen tijd een titularis bij de nationale ploeg. In1980 mocht hij mee naar hetEuropees Kampioenschap inItalië. De Rode Duivels bereikten de finale, maar verloren daarin vanWest-Duitsland. Vandenbergh was drie keer in actie gekomen, maar scoren deed hij niet.

WK 1982

[bewerken |brontekst bewerken]

Twee jaar later vertrok Vandenbergh in de zomer naar hetWereldkampioenschap inSpanje. België speelde inCamp Nou, het stadion vanFC Barcelona, de openingswedstrijd tegen regerend wereldkampioenArgentinië. Vandenbergh maakte het enige doelpunt van de wedstrijd na een lange, kromme voorzet vanFrank Vercauteren. Door het belang van het doelpunt en door de vreugdekreet -Goaaaal, goal, goal! - van de Belgische verslaggeverRik De Saedeleer ging het doelpunt de geschiedenis in als een van de bekendste goals ooit gemaakt door de Rode Duivels. De bekende reactie van De Saedeleer werd later ook de titel van Vandenberghs biografie.

België werd uiteindelijk groepswinnaar, maar vloog er de volgende ronde al meteen uit.Polen en deSovjet-Unie bleken te sterk.

EK 1984

[bewerken |brontekst bewerken]

Ook op hetEuropees Kampioenschap van1984 was Vandenbergh aanwezig. Het vorige EK had België zilver veroverd en dus waren de verwachtingen hoog. Bondscoach Thys zag hoe zijn Rode Duivels goed aan het toernooi begonnen. Maar de Belgen werden uiteindelijk pas derde in de groepsfase, na gastlandFrankrijk enDenemarken.

WK 1986

[bewerken |brontekst bewerken]

Op hetWereldkampioenschap inMexico was Vandenbergh 27 jaar oud. Het zou zijn laatste internationale toernooi met de Rode Duivels worden. België raakte met wat geluk door de groepsfase. Het team van Guy Thys werd derde, maar mocht toch doorgaan. Vandenbergh speelde enkel tegenMexico. Daarin scoorde hij het enige Belgische doelpunt. De Rode Duivels stootten uiteindelijk door tot de halve finale, maar daarin was Argentinië (lees: Maradona) ditmaal een maatje te groot. België sloot het WK af als vierde, tot in 2018 het beste resultaat behaald door de Rode Duivels.

Laatste jaren

[bewerken |brontekst bewerken]

België plaatste zich niet voor het EK 1988 en voor het WK 1990 werd de toen 31-jarige Vandenbergh niet opgeroepen. Bij Lille was hij in de vergetelheid geraakt. Guy Thys gaf de voorkeur aan onder meerNico Claesen en aanvallende middenvelders alsJan Ceulemans enMarc Degryse. De niet-selectie leek het einde van Vandenbergh bij de nationale ploeg. Maar door een sterk seizoen bij KAA Gent voetbalde hij zich opnieuw in de belangstelling. Vandenbergh mocht in de kwalificatiewedstrijden weer meespelen en scoorde op 32-jarige leeftijd zijn laatste goal voor de Rode Duivels. Dat was in de met 3-0 gewonnen wedstrijd tegenLuxemburg op27 februari1991.

Trainer

[bewerken |brontekst bewerken]

Erwin Vandenbergh ging na zijn spelerscarrière meteen aan de slag als voetbalcoach. In1995 werd hij trainer bij tweedeklasserSK Tongeren. Nadien was hij nog actief bijKVC Westerlo enSint-Niklase SK. Uiteindelijk belandde hij terug in Westerlo, waar hij jeugdcoördinator werd en zijn zoonKevin Vandenbergh liet doorstromen naar het eerste elftal. Na net geen 10 jaar kwam er einde aan de samenwerking tussen Vandenbergh en Westerlo.

Privéleven

[bewerken |brontekst bewerken]

Op8 januari2007 veroordeelde de correctionele rechtbank vanTurnhout Vandenbergh wegens schriftvervalsing. Hij kreeg zes maanden voorwaardelijk en een boete van 2.500 euro. Aan zijn ex-vrouw en zijnzoon moet hij alles samen ruim 350.000 euro schadevergoeding betalen. Vandenbergh ging wel in beroep.[4]

Palmares

[bewerken |brontekst bewerken]

Club

[bewerken |brontekst bewerken]

RSC Anderlecht[5]

Internationaal

[bewerken |brontekst bewerken]

België

Individueel

[bewerken |brontekst bewerken]

Referenties

[bewerken |brontekst bewerken]
  1. Hoe is het met ... Erwin Vandenbergh rtv.be, 15 juli 2018.Gearchiveerd op 22 april 2023.
  2. Het kanon van Erwin Vandenbergh: zes keer Belgisch topschutter en eeuwige glorie met treffer tegen Argentinië HLN.Be, Mike De Beck, 11 november 2017.Gearchiveerd op 13 februari 2020.
  3. abVan Loock, Stefan,100 Jaar Royal Sporting Club Anderlecht,Van Halewyck, (ISBN 9789056178635)
  4. Gazet van Antwerpen, 8 januari 2007, "Voorwaardelijke celstraf voor ex-Rode Duivel Erwin Vandenbergh".Gearchiveerd op 8 december 2021.
  5. RSC Anderlecht | Palmares. Gearchiveerd op9 februari 2023.
  6. Jules Pappaert Cup. Gearchiveerd op23 april 2022.
  7. Winnaars Brugse Metten. Gearchiveerd op3 juni 2013.
  8. UEFA Euro 1980. Gearchiveerd op8 april 2023.
  9. FIFA 1986 World Cup. Gearchiveerd op18 oktober 2020. Geraadpleegd op15 oktober 2020.
  10. Nationale Trofee voor Sportverdienste. Gearchiveerd op29 september 2022.
  11. https://www.transfermarkt.nl/belgien/toptorschuetzen/verein/3382
  12. A History of European Golden Shoe Award + Winners List. Gearchiveerd op27 oktober 2020.
  13. Ballon d'Or 1980. Gearchiveerd op5 april 2023.
  14. Ballon d'Or 1983. Gearchiveerd op19 april 2022.
Vlag van België
Vlag van België
BelgiëEK 19802Zilver (finalist)

1 Custers ·2 Gerets ·3 L. Millecamps ·4 Meeuws ·5 Renquin ·6 CoolsAanvoerder ·7 Vandereycken ·8 Van Moer ·9 Van der Elst ·10 Vandenbergh ·11 Ceulemans ·12 Pfaff ·13 M. Martens ·14 Plessers ·15 Verheyen ·16 M. Millecamps ·17 Mommens ·18 Dardenne ·19 Wellens ·20 Preud'homme ·21 Heyligen ·22 R. Martens ·Coach: Thys

Vlag van België
·Overleg sjabloon (de pagina bestaat niet) ·Sjabloon bewerken
Vlag van België
BelgiëWK 1982 (tweede ronde)

1 Pfaff ·2 GeretsAanvoerder ·3 L. Millecamps ·4 Meeuws ·5 Renquin ·6 Vercauteren ·7 Vandereycken ·8 Van Moer ·9 Vandenbergh ·10 Coeck ·11 Ceulemans ·12 Custers ·13 Van der Elst ·14 Baecke ·15 De Schrijver ·16 Plessers ·17 Verheyen ·18 Mommens ·19 M. Millecamps ·20 Vandersmissen ·21 Czerniatynski ·22 Munaron ·Coach: Thys

Vlag van België
·Overleg sjabloon (de pagina bestaat niet) ·Sjabloon bewerken
Vlag van België
BelgiëEK 1984 (groepsfase)

1 Pfaff ·2 Grün ·3 Lambrichts ·4 Clijsters ·5 De Wolf ·6 Vercauteren ·7 Vandereycken ·8 Claesen ·9 Vandenbergh ·10 Coeck ·11 CeulemansAanvoerder ·12 Munaron ·13 Baecke ·14 De Greef ·15 Verheyen ·16 Scifo ·17 Voordeckers ·18 Czerniatynski ·19 Mommens ·20 De Coninck ·Coach: Thys

Vlag van België
·Overleg sjabloon (de pagina bestaat niet) ·Sjabloon bewerken
Vlag van België
BelgiëWK 1986 (vierde plaats)
Vlag van België

1 Pfaff ·2 Gerets ·3 F. Van der Elst ·4 De Wolf ·5 Renquin ·6 Vercauteren ·7 Vandereycken ·8 Scifo ·9 Vandenbergh ·10 Desmet ·11 CeulemansAanvoerder ·12 Munaron ·13 Grün ·14 Clijsters ·15 L. Van Der Elst ·16 Claesen ·17 Mommens ·18 Veyt ·19 Broos ·20 Bodart ·21 Demol ·22 Vervoort ·Coach: Thys

·Overleg sjabloon (de pagina bestaat niet) ·Sjabloon bewerken
RSC Anderlecht (mannen) – Belgisch landskampioen voetbal1984–1985
Doelmannen:Munaron ·Vekeman
Coach:Van Himst
·Overleg sjabloon (de pagina bestaat niet) ·Sjabloon bewerken
RSC Anderlecht (mannen) – Belgisch landskampioen voetbal1985–1986
Doelmannen:Munaron ·Vekeman
Coach:Haan
·Overleg sjabloon (de pagina bestaat niet) ·Sjabloon bewerken
WinnaarsBelgische Gouden Schoen

1954:Rik Coppens · 1955:Fons Van Brandt · 1956:Vic Mees · 1957:Jef Jurion · 1958:Roland Storme · 1959:Lucien Olieslagers · 1960–61:Paul Van Himst · 1962:Jef Jurion · 1963:Jean Nicolay · 1964:Wilfried Puis · 1965:Paul Van Himst · 1966:Wilfried Van Moer · 1967:Fernand Boone · 1968:Odilon Polleunis · 1969:Wilfried Van Moer · 1970:Wilfried Van Moer · 1971:Erwin Vandendaele · 1972:Christian Piot · 1973:Maurice Martens · 1974:Paul Van Himst · 1975:Johan Boskamp · 1976:Rob Rensenbrink · 1977:Julien Cools · 1978:Jean-Marie Pfaff · 1979:Jean Janssens · 1980:Jan Ceulemans · 1981:Erwin Vandenbergh · 1982:Eric Gerets · 1983:Frank Vercauteren · 1984:Enzo Scifo · 1985–86:Jan Ceulemans · 1987:Michel Preud'homme · 1988:Lei Clijsters · 1989:Michel Preud'homme · 1990:Franky Van der Elst · 1991:Marc Degryse · 1992:Philippe Albert · 1993:Pär Zetterberg · 1994:Gilles De Bilde · 1995:Paul Okon · 1996:Franky Van der Elst · 1997:Pär Zetterberg · 1998:Branko Strupar · 1999:Lorenzo Staelens · 2000:Jan Koller · 2001:Wesley Sonck · 2002:Timmy Simons · 2003:Aruna Dindane · 2004:Vincent Kompany · 2005:Sérgio Conceição · 2006:Mbark Boussoufa · 2007:Steven Defour · 2008:Axel Witsel · 2009:Milan Jovanović · 2010:Mbark Boussoufa · 2011:Matías Suárez · 2012:Dieumerci Mbokani · 2013:Thorgan Hazard · 2014:Dennis Praet · 2015:Sven Kums · 2016:José Izquierdo · 2017:Ruud Vormer · 2018–19:Hans Vanaken · 2020:Lior Refaelov · 2021:Paul Onuachu · 2022:Simon Mignolet · 2023:Toby Alderweireld · 2024:Hans Vanaken

Voorganger:
Jan Ceulemans
Gouden Schoen
1981
Opvolger:
Eric Gerets
Voorganger:
Erwin Albert
Topschutter in de Belgische Eerste Klasse
1979/80,1980/81,1981/82,1982/83
Opvolger:
Nico Claesen
Voorganger:
Ronny Martens
Topschutter in de Belgische Eerste Klasse
1985/86
Opvolger:
Arnór Guðjohnsen
Voorganger:
Frank Farina
Topschutter in de Belgische Eerste Klasse
1990/91
Opvolger:
Josip Weber
Voorganger:
Kees Kist
Europees Topschutter
1980
Opvolger:
Georgi Slavkov
Overgenomen van "https://nl.wikipedia.org/w/index.php?title=Erwin_Vandenbergh&oldid=68704568"
Categorie:

[8]ページ先頭

©2009-2025 Movatter.jp