Eritrea, officieel deStaat Eritrea (Tigrinya:ሃገረ ኤርትራ ,Hagere Ertra,Arabisch:دولة إرتريا,Dawlat Iritriyya), is eenland in hetoosten vanAfrika met een bevolking van iets meer dan 6 miljoen inwoners. Het grenst in het noordwesten aanSoedan, in het zuiden aanEthiopië, in het zuidoosten aanDjibouti en in het oosten en noordoosten aan deRode Zee.
Eritrea werd al door veel machten bestuurd toen het in 1885 werd gekoloniseerd doorItalië.Italiaans-Eritrea bleef Italiaans bezit tot 1941 toen Italiaanse troepen door degeallieerden uit het gebied werden verdreven. Eritrea werd eenBritsprotectoraat. Tot 1943 voerden de Italianen in Eritrea nog eenguerrillastrijd tegen de Britten.
In 1950 besloten deVerenigde Naties dat Eritrea deel van een federatie metEthiopië zou worden. Op 2 december dat jaar ging de federatie van start. Eritrea kreeg een eigen parlement en ambtenarenapparaat. Tevens verkregen afgevaardigden van Eritrea het lidmaatschap van het parlement van Ethiopië. In 1961 werd de federatie door keizerHaile Selassie van Ethiopië ontbonden. Velen in Eritrea waren het hiermee oneens en er volgden vele protesten, vooral van studenten. In 1962 werd het Eritrese parlement afgeschaft en werd Eritrea door de keizer deveertiende provincie van Ethiopië gemaakt. Toen was deEritrese Onafhankelijkheidsoorlog echter al gestart: in september 1961 nam hetEritrese Bevrijdingsfront (ELF) de wapens op tegen de Ethiopische regering. In 1971 maakte hetEritrese Volksbevrijdingsfront (EPLF) zich uit het ELF los. Tweemaal voerden deze groepenoorlog, waarna het EPLF als sterkste uit de strijd kwam.
In 1991 eindigde de onafhankelijkheidsoorlog met een overwinning van de Eritrese rebellen op het Ethiopische regeringsleger. In 1993 stemde een ruime meerderheid van de bevolking voor onafhankelijkheid. Sindsdien isIsaias Afewerki president van Eritrea. HetVolksfront voor democratie en rechtvaardigheid (PFDJ), opgericht in1994, werd deenige toegestane partij.
In 1998 brak een nieuwe grensoorlog met Ethiopië uit (deEritrees-Ethiopische Oorlog), waaraan op 12 december 2000 onder auspiciën van de Verenigde Naties een einde kwam. Van 2000 tot 2008 werd er in het grensgebied een VN-vredesmacht (UNMEE) gestationeerd, in afwachting van de definitieve vaststelling van het verloop van de grens tussen beide landen door een internationale commissie. Ethiopië wees het voorstel van de commissie af. Sindsdien is er sprake van een broze vrede.
Einde 2020 raakte Eritrea zijdelings betrokken bij deOorlog in Tigray, de noordelijke regio van buurland Ethiopië.
In 2009 steldeHuman Rights Watch de mensenrechtensituatie in Eritrea aan de kaak. Volgens HRW werd er op grote schaal gemarteld, werden duizenden onder slechte omstandigheden opgesloten en werd op grote schaal dwangarbeid toegepast.[6]
In juni 2016 sprak een door de Verenigde Naties ingestelde Commissie van Onderzoek uit dat de schendingen van de mensenrechten in Eritrea zo ernstig waren dat verwijzing naar hetInternationaal Strafhof nodig was. De commissie sprak vanmisdaden tegen de menselijkheid, waaronder onderwerping aan slavernij van mogelijk 400.000 mensen. Na een eerder rapport dat in 2015 uitgebracht werd, was geen enkele verbetering opgetreden. In 2015 hadden 47.015 vluchtelingen uit Eritrea asiel aangevraagd in Europa. Commissievoorzitter Mike Smith verklaarde dat slavernij, gevangenschap, gedwongen verdwijning, marteling, vervolging, verkrachting en andere inhumane daden al sinds 1991 onderdeel waren van een "wijdverbreide en stelselmatige campagne tegen de burgerbevolking".[7]
Het reliëf wordt gedomineerd door de uitlopers van hetEthiopisch Hoogland in het noorden en door eenwoestijnvlakte dalend naar het oosten toe. In het noordwesten vindt men een heuvelachtig terrein en in het zuidoosten vlaktes. Het land heeft een hoog centraal plateau dat varieert van 1800 tot 3000 meter boven zeeniveau. De rest van Eritrea bestaat uit een kustvlakte, westelijke laaglanden en zo'n 300 eilanden.Asmara, de hoofdstad, ligt circa 2400 meter boven zeeniveau.
Eritrea heeft in totaal 1630 km aan landgrenzen, waarvan 113 km metDjibouti, 912 km metEthiopië en 605 km metSoedan. Daarnaast heeft het een kustlijn van 2234 km, waarvan 1151 km langs vasteland en 1083 km rondom de eilanden in deRode Zee.
Het hoogste punt van Eritrea is de top van de bergSoira op 3018 meter boven zeeniveau. Het laagste punt ligt nabij Kulul in deDanakildepressie.
Aan de kust van de Rode Zee is er een warm en droogwoestijnklimaat. Het is koeler en vochtiger in de centrale hooglanden ensemi-aride in de westelijke heuvels en laaglanden. Regenbuien komen voor in de periode van februari tot april en de zwaarste regenval vindt plaats tijdens de periode van juni tot september, behalve aan de kuststrook.
In Eritrea zijn de twee overheersende godsdiensten hetchristendom en deislam. Ongeveer 63% van de bevolking is christen, verdeeld over deEritrees-orthodoxe kerk, de lokaleoriëntaals-orthodoxe kerken en diverse kleinere groeperingen zoalsrooms-katholieken,protestanten en aanhangers van andere kerken. De bevolkingsgroep met de grootste christelijke aanhang is de Tigrinya. 36% van de bevolking is moslim, voornamelijksoennieten. De Saho, de Rashaida en de Afar zijn voornamelijk islamitische bevolkingsgroepen.[2]
Deofficiële landstaal is hetTigrinya. Daarnaast zijn er verschillende andere talen officieel. Op school worden kinderen van jongs af aan onderwezen in het Tigrinya, de taal van hetTigrinyavolk, dat gebruikmaakt van hetlettergreepschriftGe'ez. Andere volkeren, bijvoorbeeld de Tigre, maken gebruik van hetArabisch. Beide volkeren gebruiken ook hetEngels. Op het voortgezet en wetenschappelijk onderwijs is het Engels devoertaal. Vooral de oudere en hoogopgeleide mensen in Eritrea spreken ook nogItaliaans, wegens de voormalige kolonisatie van Eritrea doorItalië.
Wielrennen is een van de populairste sporten in Eritrea, met een lange traditie die teruggaat tot de Italiaanse koloniale tijd. De brede wegen in steden als Asmara zijn ideaal voor wielerwedstrijden, en de sport is diep verankerd in het dagelijkse leven van veel Eritreeërs. Eritrea geldt als een van de sterkste wielernaties van Afrika.
Internationaal heeft het land zich op de kaart gezet met wielrenners alsBiniam Girmay, die als eerste zwarte Afrikaanse renner een etappe won in een Grote Ronde tijdens deRonde van Italië van 2022. In 2024 en 2025 bleef Girmay indruk maken, onder meer in deRonde van Frankrijk, waar hij doorbrak naar een wereldwijd publiek. Zijn prestaties hebben geleid tot grote nationale trots, en zorgden ervoor dat Eritrea steeds vaker positief in het nieuws komt als wielerland.[8]
In het land ontbreken de onafhankelijke media, dit is onmogelijk gemaakt na de instelling van een dictatoriaal regime in september 2001. Veel journalisten zijn gevlucht naar het buitenland, omdat het werk binnen de landsgrenzen onmogelijk is gemaakt. Buitenlandse journalisten mogen niet in het land werken. Het weinige nieuws dat wordt verspreid is volledig in handen van het Ministerie van Informatie en wordt vooral gebruikt ompropaganda van het regime door te geven. VolgensVerslaggevers Zonder Grenzen staat Eritrea onderaan de lijst gemeten naar persvrijheid. Eritrea stond in 2023 op plaats 174 van de in totaal 180 beoordeelde landen.[9]
De ambassadeur van Eritrea, Tekeste Ghebremedhin Zemuy, werd in januari 2018 door Nederland alspersona non grata uitgewezen, maar de ambassade bleef geopend. Hoewel een ruime meerderheid in de Tweede Kamer de toenmalige minister van Buitenlandse ZakenHalbe Zijlstra opdroeg de hele Eritrese kanselarij te sluiten, deed hij dat niet. Nederland heeft nog nooit een ambassade gesloten.[11]
.svg)
