| Emilio Portes Gil | ||||
|---|---|---|---|---|
 | ||||
Emilio Portes Gil (1928) | ||||
| Geboren | 3 oktober1890 Ciudad Victoria | |||
| Overleden | 10 december1978 Mexico-Stad | |||
| Politieke partij | Nationale Revolutionaire Partij (PNR) | |||
| Partner | Carmen García González | |||
| Beroep | Jurist Politicus Diplomaat | |||
| Religie | Rooms-katholicisme | |||
| President van Mexico | ||||
| Aangetreden | 1 december1928 | |||
| Einde termijn | 5 februari1930 | |||
| Voorganger | Plutarco Elías Calles | |||
| Opvolger | Pascual Ortiz Rubio | |||
| ||||
Emilio Portes Gil (Ciudad Victoria,3 oktober1890 –Mexico-Stad,10 december1978) was eenMexicaans politicus. Hij wasinterim-president van Mexico van1928 tot1930.
Emilio Portes Gil studeerde rechten en was later een van de rechters van het hooggerechtshof van de staatSonora. In1913 sloot hij zich aan bij deMexicaanse Revolutie aan de zijde vanVenustiano Carranza. In1925 richtte hij een socialistische partij op die later opging in deNationaal Revolutionaire Partij van presidentPlutarco Calles. In1917 werd hij in hetCongres van de Unie gekozen. Na hetPlan van Agua Prieta werd hij in1920 voor korte tijd tot gouverneur vanTamaulipas benoemd. In1925 werd hij opnieuw tot gouverneur van die staat gekozen, waar hij landhervormingen doorvoerde. Portes Gil richtte in Tamaulipas deSocialistische Partij van de Grens (PSF) op.
In1928 werdÁlvaro Obregón tot president gekozen. Deze werd echter voordat hij kon aantreden vermoord door een katholieke extremist. Hierop benoemde het Congres Portes Gil tot president, in afwachting voor nieuwe verkiezingen.
Portes Gil strond sterk onder de invloed van voormalig presidentPlutarco Elías Calles, die door Portes Gil tot minister van oorlog werd benoemd. Calles richtte in1929 deNationaal Revolutionaire Partij (PNR) op, met zichzelf als opperste leider (jefe máximo), waardoor deze periode wel hetMaximato wordt genoemd. Veel regionale partijen, waaronder Portes Gils PSF, gingen op in de PNR. Uit protest tegen de oprichting van deze partij kwam generaalJosé Gonzalo Escobar in opstand. Deze opstand berokkende veel schade en leed, maar werd door regeringstroepen onderdrukt. Portes Gil verwakte de fel anti-klerikale politiek die gevoerd werd door Calles. In 1929 tekende hij vrede met deCristero's, die sinds1926 in een oorlog tegen de Mexicaanse regering verkeerden.
In1930 vond een grote mars plaats die werd georganiseerd door deMexicaanse Communistische Partij (PCM). In reactie hierop liet Portes Gil de partij verbieden, en verbrak de betrekkingen met deSovjet-Unie. Verder wierp hij zich op als onderhandelaar tussenNicaragua en deVerenigde Staten, die dat land bezet hadden. Portes Gil slaagde er niet in een oplossing te bereiken, maar bood wel de Nicaraguaanse rebelCésar Sandino politiek asiel aan. Een staking aan deNationale Universiteit van Mexico wist Portes Gil af te wenden door de universiteit autonomie te verlenen.
In1929 vonden er verkiezingen plaats die werden gewonnen doorPascual Ortiz Rubio van de PNR, die Portes Gil op5 februari1930 opvolgde. Portes Gil functioneerde nog een aantal maanden als minister van binnenlandse zaken en als voorzitter van de PRI, voordat hij naarEuropa vertrok om de Mexicaanse vertegenwoordiger bij deVolkenbond te worden. In1932 keerde hij terug naar Mexico en was achtereenvolgens procureur-generaal, minister van buitenlandse zaken en opnieuw voorzitter van de PNR. Na een conflict met presidentLázaro Cárdenas trok hij zich in1936 terug uit de politiek.
Hij schreef een groot standaardwerk over deMexicaanse Revolutie:Autobiografia de la Revolucíon enRaigambre of the Revolution in Tamaulipas. Hij overleed op10 december1978 op 88-jarige leeftijd inMexico-Stad.
| Voorganger: Rafael Cárdenas | Gouverneur vanTamaulipas 1920 | Opvolger: Federico Martínez Rojas |
| Voorganger: Gregorio Garza Salinas | Gouverneur vanTamaulipas 1925-1928 | Opvolger: Juan Rincón Rincón |
| Voorganger: Plutarco Elías Calles | President van Mexico 1928-1930 | Opvolger: Pascual Ortiz Rubio |
