Egon Karl-Heinz Bahr (Treffurt,18 maart1922 –Berlijn,20 augustus2015) was eenDuitse politicus. Hij was staatssecretaris en minister in de kabinetten vanWilly Brandt enHelmut Schmidt en wordt gezien als architect van deNeue Ostpolitik van Brandt.[1] Bahr was lid van deSozialdemokratische Partei Deutschlands (SPD).
Bahr begon na zijn middelbareschooltijd in 1940 aan een commerciële beroepsopleiding. Van 1942 tot 1944 nam hij als soldaat deel aan deTweede Wereldoorlog. In 1944 moest hij deWehrmacht verlaten toen bekend werd dat zijn grootmoeder vanJoodse afkomst was. Hij werkte daarna in een munitiefabriek.[2]
Na de oorlog werkte Bahr alsjournalist bij deBerliner Zeitung, en vervolgens bij deAllgemeine Zeitung enDer Tagesspiegel, beide ook inBerlijn gevestigd. Van 1950 tot 1960 was hij chef-commentator van de Berlijnse radiozenderRIAS (RundfunkimAmerikanischenSektor) en leidde hij deredactie inBonn. In 1959 werd Bahrpersattaché bij de Duitseambassade inGhana. Van 1984 tot 1994 was hij wetenschappelijk directeur van het Instituut voor Vredesonderzoek en Veiligheidspolitiek van deUniversiteit van Hamburg.
Sinds 1956 was Bahr lid van de SPD, waar hij van 1960 tot 1966 de afdeling Voorlichting van dedeelstaatWest-Berlijn leidde. Bahr was daarmee ook de woordvoerder van de door Willy Brandt geleide Berlijnsesenaat. Van 1966 tot 1969 werkte Bahr bij het ministerie van Buitenlandse zaken. Na de Bondsdag-verkiezingen van 1969 werd hijstaatssecretaris in deBondskanselarij en tegelijk gemachtigde van de Bondsregering in West-Berlijn (dat formeel geen deel uitmaakte van de Bondsrepubliek). In deze functie sloot hij de eerste verdragen op regeringsniveau af met deDuitse Democratische Republiek. De beide staten wisseldenpermanente vertegenwoordigers (geen ambassadeurs:West-Duitsland beschouwde Oost-Duitsland niet als buitenland) uit.
Bij de verkiezingen van 1972 werd Bahr in deBondsdag gekozen en werd tot 1974minister voor bijzondere taken. In deze functie was hij de belangrijkste adviseur van Willy Brandt inzake de Ostpolitik, de politiek die streefde naar ontspanning in de verhoudingen metOost-Europa. Al in 1963 kwam Bahr in een lezing met het motto van de latere Ostpolitik:Wandel durch Annäherung (verandering door toenadering). Bij het gedwongen aftreden van Willy Brandt trad ook hij af. Brandts opvolger,Helmut Schmidt, vroeg Bahr terug als minister voor economische samenwerking en -ontwikkeling, een functie die hij tot na de verkiezingen van 1976 bekleedde. Van 1976 tot 1981 was hijBundesgeschäftsführer van de SPD en hij bleef nog tot 1990 lid van de DuitseBondsdag.
Egon Bahr overleed in 2015 op 93-jarige leeftijd.[3]
