| Edogawa Ranpo | ||||
|---|---|---|---|---|
 | ||||
Edogawa Ranpo, 1954 | ||||
| Algemene informatie | ||||
| Volledige naam | 平井 太郎, Hirai Taro | |||
| Pseudoniem(en) | Edogawa Ranpo, Edogawa Rampo | |||
| Ook bekend als | Taro Hirai | |||
| Geboren | 21 oktober 1894 | |||
| Geboorteplaats | Nabari,Mie prefectuur | |||
| Overleden | 28 juli 1965 | |||
| Overlijdensplaats | Ikebukuro | |||
| Geboorteland | Japan | |||
| Beroep | schrijver enrecensist | |||
| Werk | ||||
| Genre | mystery,detective,griezel | |||
| Stroming | Japanse literatuur | |||
| Invloeden | Edgar Allan Poe,Arthur Conan Doyle,Ruiko Kuroiwa | |||
| Bekende werken | Kogoro Akechi-reeks | |||
| (en)IMDb-profiel | ||||
| ||||
Taro Hirai (平井 太郎,Hirai Taro,Nabari, 21 oktober 1894 – 28 juli 1965), beter gekend onder hetpseudoniemEdogawa Ranpo (江戸川 乱歩),getranslitereerd alsEdogawa Rampo,[1] was eenJapansschrijver enrecensist die een grote rol speelde in de ontwikkeling van de Japansemystery literatuur. Een aantal van zijn romans gaan over dedetectiveKogoro Akechi, die in latere boeken de leider werd van een groep jonge detectives gekend als de "Jongens Detectives Club" (少年探偵団,Shonen tantei dan).
Ranpo was een bewonderaar van Westerse mysteryschrijvers zoalsEdgar Allan Poe. Ranpo's pseudoniem is dan ook gebaseerd op de naam "Edgar Allan Poe".[2] OokArthur Conan Doyle enRuiko Kuroiwa inspireerden hem. Tijdens zijn studententijd aan deWaseda-universiteit deed hij pogingen om Doyle's werk te vertalen naar het Japans.
Taro Hirai werd geboren inNabari in deMie prefectuur in 1894. Zijn familie verhuisde naarKameyama en laterNagoya toen hij twee jaar oud was. Hij ving in 1912 zijn studies economie aan de Waseda-Universiteit aan en behaalde in 1916 zijn diploma. Daarna voerde hij allerhande jobs uit, zoals krantenredactie, cartoontekenen en de verkoop van sobanoedels en tweedehands boeken.
In 1923 maakte hij zijn literaire debuut met het mystery verhaal "De Twee-Sen Koperen Munt" (二銭銅貨,Ni-sen doka) onder het pseudoniem "Edogawa Ranpo". Het verhaal verscheen in het tijdschriftShin Seinen. Het magazine had al eerder verhalen gepubliceerd van Westerse auteurs zoals Poe,Arthur Conan Doyle enG. K. Chesterton. Dit was hun eerste publicatie van een Japanse schrijver.
Tijdens de volgende jaren schreef Edogawa een reeks verhalen die focusten op het oplossen van criminaliteit. Hoewel veel van zijn eerste verhalen over speurwerk en onoplosbare misdaden gingen, begon hij in de jaren 1930 meer verhalen te schrijven in hetero guro nansensu genre (erotiek, grotesk en onzinnig), wat zijn populariteit bij zijn lezers ten goede kwam. Zo schreef hij onder meer over seksuele belevingen die door de toenmalige Japanse maatschappij als afwijkend beschouwd werden.[3]
In de jaren 1930 schreef Edogawa voor een aantal populaire literaire kranten en werd hij aanzien als de meest vooraanstaande detectiveschrijver in Japan. Vooral het detectivepersonage Kogoro Akechi kende veel succes.
In 1939, twee jaar na hetMarco Polobrugincident en het begin van deTweede Chinees-Japanse Oorlog in 1937, werd Edogawa door de overheid bevolen om de publicatie van zijn verhaal "De Rups" (芋虫,Imo Mushi) stop te zetten. Het verhaal handelt namelijk over een oorlogsveteraan die door zijnverwondingen niet meer onafhankelijk kan leven en gereduceerd werd tot een menselijke rups. Dit werd door de overheid als nefast gezien voor de Japanse troepen. Dit was een zware klap voor Edogawa, die financieel afhankelijk was van deroyalty's die hij met zijn verhalen verdiende.
Tijdens deTweede Wereldoorlog maakte Edogawa deel uit van zijn lokale patriotische buurtvereniging. In februari 1945 werd zijn familie geëvacueerd van hun huis in Ikebukuro teTokio naarFukushima. Edogawa bleef tot in juni in Ikebukuro en leed er aan ondervoeding.
In de jaren na de oorlog ging Edogawa heel actief mystery literatuur promoten, zowel qua nieuwe productie als qua onderzoek naar de geschiedenis ervan. In 1946 sloot hij zich aan bij een nieuwe krant genaamdHoseki (宝石). In 1947 richtte hij de Detectiveschrijversclub (探偵作家クラブ,Tantei sakka kurabu) op. Ook publiceerde hij een groot aantal artikels over de geschiedenis van de Japanse, Europese en Amerikaanse mystery literatuur. Verschillende ervan werden gepubliceerd in boekvorm.
In de jaren 1950 werkte Edogawa vijf jaar lang samen met een tweetalige vertaler om zijn oeuvre te vertalen naar het Engels. Dit resulteerde in een publicatie getiteldJapanese Tales of Mystery and Imagination van Tuttle. Gezien de vertaler Japans sprak maar niet kon lezen, en Edogawa Engels kon lezen, maar niet kon schrijven, vervulden ze dit werk op basis van mondelinge interacties: Edogawa las luidop zinnen voor en keek daarna de uitgeschreven Engelse vertaling na.[4]
Tijdens de late jaren 1940 en 1950 promootte Edogawa het werk van zijn vriendJun'ichi Iwata (1900–1945), een antropoloog die onderzoek deed naarhomoseksualiteit in Japan.[5]
Tijdens de jaren na de Tweede Wereldoorlog werden verschillende boeken van Edogawa verfilmd. Ook na zijn dood in 1965 volgden er nog verfilmingen. Edogawa, die leed aan verschillende gezondheidsproblemen zoalsatheromatose en deziekte van Parkinson, stierf aan eenhersenbloeding. Hij werd begraven op het Tama Kerkhof teFuchu nabij Tokio.
DeEdogawa Ranpo Prijs (江戸川乱歩賞 Edogawa Ranpo Sho), genoemd naar Edogawa Rampo, is een Japanse literatuursprijs die sinds 1955 jaarlijks wordt uitgedeeld. De winnaar ontvangt een geldprijs van ¥10 miljoen en wordt gepubliceerd doorKodansha.[6]
The Edogawa Rampo Reader bevat 10 essays.
