Dunga komt uit een familie vanItaliaanse enDuitse oorsprong. Zijn profcarrière begon in 1980 bijInternacional, waarvoor hij op zeventienjarige leeftijd zijn debuut maakte. In 1984 werd de Braziliaan opgemerkt doorFiorentina. Als onderdeel van de transfer vanSócrates naar Fiorentina tekende ook Dunga een contract bij de Italiaanse club. Om hem verder op te leiden stalde Fiorentina hem nadien nog drie jaar in zijn thuisland. In 1985 maakte hij de overstap naarCorinthians, een jaar later vertrok hij naarSantos. In 1987 belandde de middenvelder bijVasco da Gama. Met die club speelde hij zich voor het eerst in de kijker van de Seleção.
In het najaar van 1987 verhuisde Dunga naar Italië, waar hij eerst een jaar werd uitgeleend aanPisa. Onder coach Giuseppe Materazzi kwam hij 23 keer in actie. Pisa wist dat seizoen deMitropacup te veroveren en eindigde in deSerie A net boven de degradatiezone. In 1988 mocht de inmiddels 25-jarige middenvelder zijn debuut maken bijFiorentina. In het elftal van de Zweedse succestrainerSven-Göran Eriksson werd hij meteen een vaste waarde. Ook toenFrancesco Graziani in 1989 de leiding van Eriksson overnam, bleef hij een basisspeler. De club bereikte dat seizoen de finale van deUEFA Cup. Dunga en zijn ploeggenoten moesten het daarin twee keer opnemen tegen de landgenoten vanJuventus. Fiorentina verloor de heenwedstrijd met 3–1 en kwam twee weken later niet verder dan een scoreloos gelijkspel. Dunga startte in beide duels in de basis.
Na vier seizoenen waarin de paarshemden steevast in de middenmoot eindigden, besloot vicevoorzitter Cecchi Gori om Dunga te verkopen.[1] De Braziliaan tekende in 1992 een contract bijPescara, waar hij een ploeggenoot werd van onder meerMassimiliano Allegri,John Sivebæk enUbaldo Righetti. De club zakte in 1993 naar deSerie B, waarna Dunga besloot om in Duitsland aan de slag te gaan. Daar voetbalde de Braziliaan twee seizoenen voor hetVfB Stuttgart van trainerJürgen Röber. Ook ditmaal eindigden Dunga en zijn ploeggenoten twee jaar op rij in de middenmoot.
In 1995 bouwde Dunga zijn carrière af bij het JapanseJúbilo Iwata, hoewel hij in die periode voor de nationale ploeg van Brazilië bleef spelen. De ervaren middenvelder werd in 1997 voor het eerst landskampioen. Een jaar later won hij met Júbilo Iwata deNabisco Cup. Van 1999 keerde hij terug naar zijn oude club Internacional, waar hij een jaar later een punt zette achter zijn spelerscarrière.
Dunga maakte als twintiger deel uit van de selectie die in 1983 deelnam aan deWK onder 20 in Bolivia en het Zuid-Amerikaans kampioenschap onder 20 in Mexico. Het Braziliaans jeugdelftal sloot beide toernooien af als winnaar. Ook op dePan-Amerikaanse Spelen van 1983 sleepten Dunga en zijn landgenoten de hoofdprijs in de wacht. Een jaar later veroverde Dunga een zilver medaille op deOlympische Spelen in Los Angeles. In de finale verloor Brazilië met 2–0 van Frankrijk.
In 1987 maakte de verdedigende middenvelder zijn officieel debuut voor hetBraziliaans voetbalelftal. Twee jaar later veroverde hij zijn eerste prijs met de Seleção. Brazilië won in 1989 in eigen land deCopa América. In 1990 selecteerde bondscoach Sebastião Lazaroni hem ook voor hetWK in Italië. Dunga, die in die periode in deSerie A voetbalde en bekendstond om zijn stevige tackles, raakte met zijn team niet verder dan de tweede ronde, waarin het werd uitgeschakeld door aartsrivaalArgentinië. Na afloop van het WK werd Dunga fel bekritiseerd om zijn harde speelstijl. In de Braziliaanse pers sprak men nadien regelmatig overEra Dunga (het tijdperk van Dunga) om aan te duiden dat de nationale ploeg te traag en te defensief speelde. Ondanks de kritiek werd Dunga vier jaar door bondscoachCarlos Alberto Parreira ook geselecteerd voor hetWK in de Verenigde Staten. Dunga, die tijdens het toernooi de aanvoerdsband vanRaí overnam, loodste zijn land naar de finale. Daarin werdItalië verslagen na strafschoppen.Roberto Baggio, een oud-ploegmaat van Dunga bij Fiorentina, miste de beslissendestrafschop voor Italië.
In 1995 behaalde Brazilië de tweede plaats op de Copa América, nadat het zelf een strafschoppenserie verloor vanUruguay. Twee jaar later nam Brazilië sportieve wraak door in de finale van het toernooi met 3–1 te winnen van gastlandBolivia. Datzelfde jaar won Brazilië ook voor het eerst deFIFA Confederations Cup.
Vier jaar na het behalen van de wereldtitel nam Dunga in Frankrijk deel aan zijn laatste WK. Op hetWK 1998 kampte Brazilië met een gebrek aan teamwork. In de met 3–0 gewonnen groepswedstrijd metMarokko kwam het daarom zelfs even tot een akkefietje tussen Dunga en ploeggenootBebeto. Desondanks bereikte de Seleção opnieuw de finale. Daarin verloor het met 3–0 van gastland Frankrijk.
Op 24 juli 2006 werd Dunga aangesteld als bondscoach vanBrazilië. Daarvoor had hij geen enkele trainerservaring op een professioneel niveau.
In 2008 nam de gewezen middenvelder ook de leiding over van hetBrazilië onder 23. Op deOlympische Zomerspelen in Peking werd Brazilië in de halve uitgeschakeld. In de finale om de bronzen medaille werdBelgië verslagen met 3–0.
In 2009 veroverde Dunga zijn eerste prijs als trainer. Brazilië won dat jaar onder zijn leiding deFIFA Confederations Cup. In de finale versloeg de seleção de Verenigde Staten met 2–3.
Een jaar later volgde hetWK 2010 in Zuid-Afrika. Dunga verraste door gewezenBallon d'Or-winnaarRonaldinho niet te selecteren voor het toernooi. Brazilië werd op het WK in de kwartfinale uitgeschakeld door latere finalistNederland. Na de uitschakeling nam Dunga ontslag als bondscoach.
In 2011 was hij even in beeld als trainer van het QatareseAl-Rayyan. Twee jaar later ging de Braziliaan aan de slag bij zijn oude club Internacional. Na een reeks nederlagen werd Dunga in oktober 2013 ontslagen.
Na het teleurstellendeWK 2014 in Brazilië stapte bondscoachLuiz Felipe Scolari op. Op 22 juli 2014 werd Dunga door de Braziliaanse voetbalbond benoemd als zijn opvolger.[2] Meteen na zijn terugkeer als bondscoach van de Seleção bekritiseerde hij het gedrag van enkele sterspelers. Zo vond hij datNeymar enDaniel Alves "continu met zichzelf bezig waren" en datDavid Luiz in de fout was gegaan door te huilen.[3] Onder Dunga's leiding kwam Brazilië op deCopa América 2015 tot de kwartfinales, waarin het werd uitgeschakeld doorParaguay. Een jaar later kwam Dunga met zijn landgenoten niet door de groepsfase bij het toernooi om deCopa América Centenario. Op 14 juni 2016, twee dagen na de voortijdige uitschakeling, werd hij opnieuw ontslagen als bondscoach. Hij werd opgevolgd doorTite.
Dunga is een bijnaam die hij kreeg van zijn oom. Het is de Portugese vertaling vanStoetel, een van dezeven dwergen. De voetballer kreeg deze bijnaam omdat hij in zijn jeugd erg klein was.
Dunga's familie is van Italiaanse en Duitse oorsprong. Tijdens zijn carrière speelde de Braziliaan in zowel deSerie A als deBundesliga.
Dunga is ook gedeeltelijk eigenaar van de Engelse voetbalclubQueens Park Rangers.
_(cropped).jpg)
.svg)
.svg)
