Kenmerkend voor dubstep zijn de drums en bassen. Die vertonen veel overeenkomsten met reggae en verwante stijlen als reggaeton: gebroken en onregelmatige drums en bassen op een vier- of achtkwartsmaat. Net als bij reggae ligt vaak de nadruk op de oneven tellen, waarbij op de 3e tel iets meer nadruk ligt dan op de 1e tel. Het gebruikelijkebpm van dubstep is 140. Het ritme kan echter twee keer zo traag lijken (70 bpm) vanwege de ontbrekende beats en de percussie. Daarnaast wordt de muziek vooral ingevuld met elementen vanuit de dancemuziek: computers en synthesizers. Dubstep kan ook rap bevatten, waardoor het gelijkenis metgrime vertoont. Het heeft ook verbintenis metdrum and bass, maar dubstep is meestal trager, er zitten minder drums en beats in en het accent ligt net iets anders (bij drum & bass ontbreekt juist de nadruk op de derde tel).
In 2009 verscheen deSkream-remix vanIn for the Kill vanLa Roux, die ertoe heeft bijgedragen dat dubstep ook buiten Engeland steeds populairder werd. Zo begon het genre in deBenelux ook buiten deunderground populariteit te winnen.Het was echter reeds in 2006-2007 dat dubstep in de Belgische underground volk begon te trekken, voornamelijk bij evenementen in hetBrusselse. In Vlaanderen speelden al snel vooralBrugge[1] enAntwerpen[2] een voortrekkersrol in de dubstepwereld.
Dubstep is in de loop der jaren sterk veranderd en is meerdere richtingen opgegaan. De verschillen zijn vooral te merken in de nadruk op lage of middenfrequenties. Een van de bekende stromingen wordt ook welbrostep genoemd, waarin onder andereSkrillex enFlux Pavilion bekendheid genieten, waar de nadruk vooral op hetmiddenregister wordt gelegd en in mindere mate op de bas. Tevens klinkt deze stroming ook agressiever door scherpe tonen uit een synthesizer te gebruiken. Brostep heeft hierdoor een andere intentie omdat traditionelere dubstep, van onder andereDigital Mystikz enSkream, rustigere en meer op bas leunende muziek is.