Drogo van Metz (17 juni801 -Luxeuil,8 december855), ook bekend alsDrogon of in hetFrans:Dreux was eenonwettige zoon vanKarel de Grote en een van diens bijvrouwen Regina.
Als een van de weinige kinderen van Karel de Grote die zijn vader overleefde, waren de vooruitzichten van Drogo op politieke macht zeer gunstig. In 818 dwong zijn veel oudere halfbroerLodewijk de Vrome hem echter om priester te worden. Vanaf 820 was hijabt van deabdij van Luxeuil en omstreeks diezelfde tijd waarschijnlijk ookabt van Sint-Truiden. Na zijn verzoening met Lodewijk in 822 of 823 werd Drogo vrijwilligpriester, waarna op 28 juni 823 zijn benoeming totbisschop van Metz volgde. In die functie wijdde hijAnsgarius tot eerste (aarts)bisschop vanHammaburg (Hamburg). In834 werd hij aartsbisschop van Metz, welke positie hij voor de rest van zijn leven zou blijven bekleden. Zijn jongere (volle) broer,Hugo, trad ook toe tot de kerkelijke stand. Hij werd abt van de abdijen vanSaint-Quentin,Sint-Bertinus enLobbes. Drogo bleef tijdens diens regering loyaal aan zijn halfbroer,Lodewijk de Vrome en vergaarde tijdens diens regering grote macht. Na de dood van Lodewijk de Vrome in 840 begon Drogo's macht te tanen. De dood van zijn broer Hugo in 844 verminderde zijn invloed nog verder.
Onder zijn bewind werd het naar hem vernoemdeSacramentarium Drogonis (Sacramentarium van Drogo) vervaardigd. Drogo ligt begraven in deabdij van Saint-Arnould vanSint-Arnulf inMetz.
Drogo wordt in diverse oude bronnen vermeld, onder meer enkele malen in deAnnales Bertiniani[1][2][3][4]. Bijvoorbeeld in het verslag over het jaar 835 staat:
Dominicae nativitatis festum hilariter, a Drogone fratre suo et Metensis urbis episcopo decentissime susceptus, in eadem civitate caelebravit.