Movatterモバイル変換

[0]ホーム

Naar inhoud springen

Don Quarrie

Koppelingen bewerken

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie

Don Quarrie

Volledige naam

Donald O'Riley Quarrie

Geboortedatum

25 februari 1951

Geboorteplaats

Kingston

Nationaliteit

Jamaica

Lengte

1,75 m

Gewicht

70 kg

Sportieve informatie

Discipline

sprint

Eerste titel

Centraal-Amerikaans en Caribisch kampioen 100 m en 200 m 1971

1972, 1976, 1980, 1984

Extra

wereldrecordhouder 200 m 1971-1979

Portaal

Atletiek

Donald O'Riley ("Don") Quarrie (Kingston,25 februari 1951) is een voormaligJamaicaanse sprinter. Hij was olympisch kampioen en won meerdere malen deGemenebestspelen. Hij behoorde in de jaren zeventig tot de beste sprinters van de wereld en nam viermaal deel aan deOlympische Spelen.

Er staat een standbeeld van hem bij het Jamaicaanse nationale stadion en er is ook een school (Donald Quarrie High School) naar hem vernoemd. Ook zijn er verschillende muziekstukken over hem gecomponeerd, zoalsTribute to Donald Quarrie van Joe Gibbs and The Guerillas.

Biografie

[bewerken |brontekst bewerken]

Jeugd

[bewerken |brontekst bewerken]

Al op 18-jarige leeftijd behoorde Quarrie tot het Jamaicaans olympisch team. Wegens blessures die hij opliep tijdens een training kon hij uiteindelijk toch niet aan deOlympische Spelen van Mexico-Stad deelnemen. In 1969 kreeg hij een studiebeurs van deUniversiteit van Nebraska en verhuisde naar deVerenigde Staten.

Eerste goud en wereldrecord

[bewerken |brontekst bewerken]

Op de Gemenebestspelen in 1970 in het EngelseEdinburgh won hij de100 m. Hij versloeg op deze afstand zijn landgenootLennox Miller enHasely Crawford uitTrinidad en Tobago. Ook op de200 m behaalde hij goud ditmaal voorEdwin Roberts uit Trinidad en Tobago en deKeniaan Charles Asati. Als slotloper hielp hij het Jamaicaanse team aan een Gemenebest titel en zichzelf aan de derde gouden medaille.

Een jaar later behaalde hij eveneens een dubbel op dePan-Amerikaanse Spelen inCali. Op 3 augustus 1971 won hij de 200 m in 19,86 s en benaderde hiermee hetwereldrecord vanTommie Smith (19,83 s). InChristchurch bij de Gemenebestspelen 1974 prolongeerde hij zijn gouden medaille op de 100 m en de 200 m. Vier jaar later zou hij weer goud winnen bij de Gemenebestspelen op de 100 m.

Olympische Spelen

[bewerken |brontekst bewerken]

Op zijn olympisch debuut werd hij met het Jamaicaanse team op de 4 × 100 m estafette bestaande uitMichael Fray, Querrie, Lennox Miller enHorace Levy uitgeschakeld in de kwalificatieronde.

Op deOlympische Spelen van Montreal in 1976 won hij een zilveren medaille op de 100 m achter Hasely Crawford en voor deSovjet Valeri Borzov. Op de 200 m behaalde hij wel goud en versloeg de AmerikanenMillard Hampton enDwayne Evans. Met het Jamaicaanse team kwam hij ditmaal uit op de4 × 400 m estafette met zijn teamgenotenLeighton Priestley,Colin Bradford enSeymour Newman goed de kwalificatieronde door met 3.03,86. In de finale werden ze slechts vijfde in 3.02,84.

Op de Gemenebestspelen 1978 won hij voor de derde maal de 100 m. Op de 200 m werd hij uitgeschakeld, omdat hij last van kramp kreeg.

Op deOlympische Spelen van Moskou in1980 won hij een bronzen medaille op de 200 m achter de ItaliaanPietro Mennea (goud) en de BritAllan Wells (zilver).

Op zijn laatste Olympische Spelen in 1984 inLos Angeles behoorde hij niet meer tot de beste sprinters ter wereld. Her was geen verrassing dat hij in de voorrondes van de 200 m werd uitgeschakeld. Op de4 × 100 m estafette won hij samen met zijn teamgenotenAlbert Lawrence,Greg Meghoo enRay Stewart in 38,62 seconden een zilveren medaille achter de Amerikaanse ploeg (goud) en voor de Canadese ploeg (brons).

Trainer

[bewerken |brontekst bewerken]

In oktober 2006 tekende hij een contract met de Chinese atletiekbond om als adviseur te werken in de voorbereidingen voor deOlympische Spelen 2008 inPeking.