Domenico Ferrata (Gradoli,4 maart1847 –Rome,10 oktober1914) was eenItaliaansgeestelijke enkardinaal van deKatholieke Kerk.
Ferrata werd geboren op het grondgebied van deKerkelijke Staat, in een dorp nabijViterbo. Hij bezocht de lagere school bij deJezuïeten inOrvieto en daarna hetseminarie vanMontefiascone. In Rome behaalde hij eendoctoraat in de theologie, terwijl hij daar ook promoveerde totdoctor utriusque iuris. Op 18 september 1869 ontving hij hetsacrament van depriesterwijding. Daarna gaf hij enkele jaren les aan verschillende pauselijke colleges in Rome. In 1879 werd hij als auditor toegevoegd aan deapostolische nuntiatuur in Frankrijk. Vanaf 1883 vervulde hij verschillende functies binnen deRomeinse Curie. In datzelfde jaar werd hij verheven totHuisprelaat van Zijne Heiligheid.
Op 2 april 1885 benoemdpaus Leo XIII hem tottitulair aartsbisschop vanThessalonica en totapostolisch nuntius voor België. In 1891 werd hij nuntius voor Frankrijk. Tijdens hetconsistorie van 22 juni 1896 werd hij verheven tot kardinaal. DeSanta Prisca werd zijntitelkerk. Hij vervulde vervolgens verschillende prefecturen binnen de Curie. Hij nam deel aan hetconclaaf van 1903.
In januari 1914 benoemdepaus Pius X hem tot prefect van hetHeilig Officie, als opvolger van de even daarvoor overleden kardinaalMariano Rampolla del Tindaro. Even daarna overleed Pius X. Ferrata nam daarna deel aan hetConclaaf van 1914. De nieuwe pausBenedictus XV benoemde Ferrata daarop totkardinaal-staatssecretaris, als opvolger vanRafael Merry del Val, die op zijn beurt Ferrata opvolgde bij het Heilig Officie. Zijn staatssecretariaat duurde slechts kort, want hij overleed al in oktober 1914.
| Voorganger: Serafino Vannutelli | Apostolisch nuntius voor België 1885-1889 | Opvolger: Giuseppe Francica-Nava di Bontife |
| Voorganger: Rafael kardinaal Merry del Val | Kardinaal-staatssecretaris 1914 | Opvolger: Pietro kardinaal Gasparri |