Movatterモバイル変換


[0]ホーム

URL:


Naar inhoud springen
Wikipediade vrije encyclopedie
Zoeken

Denis Istomin

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Denis Istomin
Istomin tijdens Wimbledon 2016
Istomin tijdens Wimbledon 2016
Persoonlijke informatie
BijnaamDeni
NationaliteitVlag van Oezbekistan Oezbeekse
GeboorteplaatsVlag van Sovjet-UnieOrenburg,Sovjet-Unie
Geboortedatum7 september 1986
WoonplaatsVlag van RuslandMoskou,Rusland
Lengte1,88 m
Profdebuut2001
Slaghandrechts
Totaal prijzengeld6.337.737 US dollar
Profiel(en)ATP-site
Enkelspel
Winst-verliesbalans230–267
Titels2
Hoogste positie33e (13 augustus 2012)
Grandslamresultaten
Vlag van AustraliëAustralian Open4e ronde (2017)
Vlag van FrankrijkRoland Garros2e ronde (2009-2010, 2012-2014)
Vlag van Verenigd KoninkrijkWimbledon4e ronde (2012)
Vlag van Verenigde StatenUS Open4e ronde (2013)
Dubbelspel
Winst-verliesbalans94–131
Titels3
Hoogste positie59e (8 oktober 2012)
Grandslamresultaten
Vlag van AustraliëAustralian Open2e ronde (2012, 2015)
Vlag van FrankrijkRoland Garros3e ronde (2011-2012)
Vlag van Verenigd KoninkrijkWimbledon3e ronde (2012)
Vlag van Verenigde StatenUS Open2e ronde (2011, 2015)
Laatst bijgewerkt op: 18 februari 2021
Portaal Portaalicoon  Tennis

Denis Olegovitsj Istomin (Russisch: Денис Олегович Истомин) (Orenburg,7 september1986) is eenOezbeekstennisser. Hij is prof sinds 2001 en haalde in 2009 voor het eerst de top 100. Zijn hoogste plaats op deATP-ranglijst is de 33e, die hij behaalde op 13 augustus 2012.

Istomin haalde vijf keer de finale van een ATP-toernooi, waarvan hij er twee kon winnen. Hij heeft in het enkelspel wel twaalfchallengers op zijn naam staan. Zijn beste resultaat in het enkelspel op een grandslamtoernooi is de vierde ronde. In augustus 2018 won Istomin het tennistoernooi van deAziatische Spelen 2018.

Carrière

[bewerken |brontekst bewerken]

Jaarverslagen

[bewerken |brontekst bewerken]

2001 - 2003

[bewerken |brontekst bewerken]

Istomin startte met het spelen van futures- en challengertoernooien in 2001. In april van dat jaar raakte hij op weg naar een futurestoernooi inTasjkent betrokken bij een auto-ongeluk, waarbij hij een blessure aan het been opliep. Hij moest geopereerd worden en lag drie maanden in het ziekenhuis. Hij speelde de twee daaropvolgende jaren niet meer en begon pas opnieuw met trainen in april 2003.

2004 - 2005

[bewerken |brontekst bewerken]

Vanaf 2004 nam Istomin opnieuw deel aan toernooien. In april 2005 won hij zijn eerste futurestoernooi, in mei zijn eerste challenger in het dubbelspel en in augustus zijn eerste challenger (Buchara) in het enkelspel, in zijn thuisland.

2006 - 2009

[bewerken |brontekst bewerken]

In 2006 kreeg hij eenwildcard voor deAustralian Open, zijn eerste toernooi op het ATP-circuit en zijn grandslamdebuut. Hij verloor in de openingsronde van de uiteindelijke winnaarRoger Federer. In de zomer van dat jaar veroverde hij twee dubbelspeltitels op de challengers vanPenza enSint-Petersburg. In augustus 2007 won hij na elkaar de challengers vanBuchara enQarshi (beide inOezbekistan).

In 2008 kreeg Istomin opnieuw een wildcard voor deAustralian Open. Hij won er zijn eersterondepartij tegen de SlowaakLukáš Lacko en boekte zo ook meteen zijn eerste overwinning op het ATP-circuit. In de tweede ronde werd hij uitgeschakeld doorLleyton Hewitt. In augustus verdedigde hij zijn titels op de challengers vanBuchara enQarshi. Het was voor de derde maal in vier jaar dat hij de challenger van Buchara won. In het najaar kwalificeerde hij zich voor de hoofdtabel van hetATP-toernooi van Moskou, waar hij, na winst tegenMichaël Llodra, in de tweede ronde strandde tegenFabrice Santoro.

In 2009 haalde Istomin opnieuw de tweede ronde op deAustralian Open en ook opRoland Garros, waar hij voor het eerst deelnam. Hij verloor in de tweede ronde van de latere verliezende finalistRobin Söderling. Istomin haalde de kwartfinale op hetATP-toernooi van Eastbourne en werd in de eerste ronde vanWimbledon uitgeschakeld. Op deUS Open haalde hij de derde ronde, zijn beste resultaat op een grandslamtoernooi tot dan toe. Zijn beste resultaten in het najaar waren de finale op de challenger vanTasjkent en de kwartfinale op hetATP-toernooi van Sint-Petersburg. Hij eindigde het jaar net buiten de top 100, op plaats 102.

2010-2011

[bewerken |brontekst bewerken]

Begin januari haalde Istomin de derde ronde op deAustralian Open. In februari haalde hij de halve finale van hetATP-toernooi van San José. OpRoland Garros werd hij uitgeschakeld in de tweede ronde. De voorbereiding op Wimbledon was vrij goed met een derde ronde op hetATP-toernooi van Londen en een halve finale op hetATP-toernooi van Eastbourne. OpWimbledon haalde hij de derde ronde. Tijdens de zomer haalde hij de kwartfinale inHamburg en de finale van hetATP-toernooi van New Haven, die hij verloor vanSerhij Stachovsky. Eind augustus haalde hij met de 39e plaats zijn beste ranking tot dan toe. Op deUS Open verloor hij in de tweede ronde van de uiteindelijke winnaarRafael Nadal. Zijn beste resultaat van het najaar was de halve finale inMoskou. Istomin eindigde het jaar voor het eerst binnen de top 100 en de top 50, op plaats 40.

Istomin kon op deAustralian Open van 2011 zijn goede prestatie van het vorige jaar niet herhalen. Hij verloor meteen in de openingsronde. Ook opRoland Garros enWimbledon verloor hij vroeg (eerste en tweede ronde respectievelijk). Zijn beste resultaat van het voorjaar was de kwartfinale op hetATP-toernooi van San José in februari. Tijdens de zomer haalde hij goede resultaten op het challengercircuit, met overwinningen op de challengers vanSamarkand enQarshi. Op deUS Open verloor het net zoals in 2010 in de tweede ronde. Net zoals in de zomer won Istomin in september nog twee challengers:Istanboel enTasjkent. Hij sloot het jaar voor de tweede maal op rij af binnen de top 100, op plaats 73.

2012

[bewerken |brontekst bewerken]

In 2012 lukte het Istomin nog twee keer om een finale te bereiken van een ATP-toernooi, eenmaal in het enkelspel en eenmaal in het dubbelspel. InSan José verloor hij de enkelfinale vanMilos Raonic in twee sets. Ook in de dubbelspelfinale op het toernooi vanPeking haalde hij het niet met zijn partnerCarlos Berlocq. Hij haalde voor de eerste keer de vierde ronde van een grandslamtoernooi, namelijk op deWimbledon. Ook in het dubbelspel speelde hij zijn beste grandslam opRoland Garros enWimbledon. Het jaar sloot af als 43ste in het enkelspel en 61ste in het dubbelspel, zijn hoogste eindejaarsnotering tot dan toe.

2013

[bewerken |brontekst bewerken]

In 2013 volgde er een eerste toernooiwinst voor Istomin. Hij haalde het in de dubbelspelfinale op het toernooi vanMoskou samen met zijn Russische partnerMichail Jelgin van het Britse duoKen enNeal Skupski na een spannende supertiebreak 14-12. Hij haalde ook eenmaal de finale van het dubbelspel op het toernooi vanNottingham. Op de grandslamtoernooien ging het iets minder. In het enkelspel kon hij wel nog zijn beste prestatie evenaren op hetUS Open met een vierde ronde. In het dubbelspel ging men er drie keer uit in de eerste ronde, enkel opWimbledon kon men een wedstrijd winnen.Hij sloot het jaar af als 45ste bij het enkelspel en 94ste bij het dubbelspel.

2014

[bewerken |brontekst bewerken]

Ook in 2014 wist Istomin een toernooizege aan zijn palmares toe te voegen. Hij won samen met de RusNikolaj Davydenko het toernooi vanMontpellier. In de finale versloegen ze het Franse duoMarc Gicquel enNicolas Mahut na drie sets.Bij de grandslamtoernooien in het enkelspel kon hij nog goed zijn mannetje staan, met een evenaring van zijn beste resultaat op hetAustralian Open. Echter in het dubbelspel ging hij er telkens in de eerste ronde uit.Dit resulteerde in een serieuze daling op de wereldranglijst op het einde van het jaar buiten de top 100, plaats 178. In het enkelspel bleef hij schommelen rond de 50e plek.

2015

[bewerken |brontekst bewerken]

In 2015 wist Istomin ook voor de eerste keer een toernooi in het enkelspel op zijn naam te schrijven. Hij won het toernooi inATP Nottingham op gras door in de finale de AmerikaanSam Querrey te kloppen. Dit gebeurde in twee sets telkens na een tiebreak.Ook in het dubbelspel wist hij nog het toernooi vanATP-toernooi van Gstaad te winnen.Dit jaar ging het minder op de grandslamtoernooien, hij haalde maar 1 keer de ronde in het enkelspel.Het jaar sloot hij af als 61ste in het enkelspel en 89ste in het dubbelspel.

Davis Cup

[bewerken |brontekst bewerken]

Istomin speelde van 2005 tot en met 2011 elk jaar voor het Davis Cupteam van Oezbekistan. In totaal speelde hij 23 enkel- en 15 dubbelmatchen, waarvan hij er respectievelijk 18 en 6 won.

2017

[bewerken |brontekst bewerken]

Istomin kreeg een Wildcard voor deAustralian Open, in de eerste ronde won hij vanIvan Dodig, die zich via kwalificatierondes in het toernooi van deAustralian Open had gewerkt, hij won in 4 sets, 6-1 6-4 3-6 7-5. In de tweede ronde leek het al gedaan voor Istomin, hij trof de nummer 2 van de wereld,Novak Đoković die 115 plaatsen hoger stond op de wereldranglijst en van wie Istomin in 5 pogingen nog niet had gewonnen. Het liep echter heel anders. Istomin won met 7-6(8) 5-7 2-6 7-6(5) 6-4. Ook in de derde ronde speelde hij een vijfsetter. Hierin versloeg hij de SpanjaardPablo Carreno Busta met 6-4 4-6 6-4 4-6 6-2.

Palmares

[bewerken |brontekst bewerken]
Legenda
Grand Slam
Olympische Spelen
tot 2009vanaf 2009
Tennis Masters CupATP Finals
ATP Masters SeriesATP Tour Masters 1000
ATP International Series GoldATP Tour 500
ATP International SeriesATP Tour 250

Enkelspel

[bewerken |brontekst bewerken]
Nr.DatumToernooiOndergrondTegenstander in finaleScore
gewonnen finales
1.28 juni 2015Vlag van Verenigd KoninkrijkATP NottinghamGrasVlag van Verenigde StatenSam Querrey7-6(1), 7-6(6)details
2.1 oktober 2017Vlag van ChinaATP ChengduHardcourtVlag van CyprusMarcos Baghdatis3-2 opgavedetails
verloren finales
1.22 augustus 2010Vlag van Verenigde StatenATP New HavenHardcourtVlag van OekraïneSerhij Stachovsky6-3, 3-6, 4-6details
2.19 februari 2012Vlag van Verenigde StatenATP San JoséHardcourt (i)Vlag van CanadaMilos Raonic6–7(3), 2-6details
3.4 augustus 2018Vlag van OostenrijkATP KitzbühelGravelVlag van SlowakijeMartin Kližan2-6, 2-6details
Gewonnen challengers
1.22 augustus 2005Vlag van OezbekistanBucharaHardcourtVlag van ServiëIlia Bozoljac6-4, 6-7(2), 6-5 opg.
2.13 augustus 2007Vlag van OezbekistanBucharaHardcourtVlag van IsraëlAmir Weintraub3-6, 6-1, 6-4
3.20 augustus 2007Vlag van OezbekistanQarshiHardcourtVlag van TurkijeMarsel İlhan6-1, 6-4
4.11 augustus 2008Vlag van OezbekistanBucharaHardcourtVlag van OekraïneIllja Martsjenko4-6, 6-2, 6-4
5.18 augustus 2008Vlag van OezbekistanQarshiHardcourtVlag van RuslandMichail Jelgin6-3, 7-6(4)
6.8 augustus 2011Vlag van OezbekistanSamarkandGravelVlag van TunesiëMalek Jaziri7-6(2), opg.
7.15 augustus 2011Vlag van OezbekistanQarshiHardcourtVlag van SloveniëBlaž Kavčič6-3, 1-6, 6-1
8.12 september 2011Vlag van TurkijeIstanboelHardcourtVlag van DuitslandPhilipp Kohlschreiber7-6(6), 6-4
9.19 september 2011Vlag van OezbekistanTasjkentHardcourtVlag van EstlandJürgen Zopp6-4, 6-3
10.17 oktober 2015Vlag van OezbekistanTasjkentHardcourtVlag van SlowakijeLukáš Lacko6-3, 6-4
11.9 september 2018Vlag van Verenigde StatenChicagoHardcourtVlag van Verenigde StatenReilly Opelka6-4, 6-2
12.7 oktober 2018Vlag van KazachstanAlmatyHardcourtVlag van ServiëNikola Milojevic6-7, 7-6, 6-2

Dubbelspel

[bewerken |brontekst bewerken]
Nr.DatumToernooiOndergrondPartnerTegenstanders in finaleScore
gewonnen finales herendubbel
1.30 oktober 2013Vlag van RuslandATP MoskouHardcourt (i)Vlag van RuslandMichail JelginVlag van Verenigd KoninkrijkKen Skupski
Vlag van Verenigd KoninkrijkNeal Skupski
6-2, 1-6, [14-12]details
2.9 februari 2014Vlag van FrankrijkATP MontpellierHardcourt (i)Vlag van RuslandNikolaj DavydenkoVlag van FrankrijkMarc Giquel
Vlag van FrankrijkNicolas Mahut
6-4, 1-6, [10-7]details
3.2 augustus 2015Vlag van ZwitserlandATP GstaadGravelVlag van Wit-RuslandAliaksandr BuryVlag van OostenrijkOliver Marach
Vlag van PakistanAisam-ul-Haq Qureshi
3-6, 6-2, [10-5]details
verloren finales herendubbel
1.7 oktober 2012Vlag van ChinaATP PekingHardcourtVlag van ArgentiniëCarlos BerlocqVlag van Verenigde StatenMike Bryan
Vlag van Verenigde StatenBob Bryan
3-6, 2-6details
2.22 september 2013Vlag van RuslandATP Sint-PetersburgHardcourt (i)Vlag van Verenigd KoninkrijkDominic InglotVlag van SpanjeDavid Marrero
Vlag van SpanjeFernando Verdasco
6-7(6), 3-6details
Gewonnen challengers herendubbel
1.16 mei 2005Vlag van OezbekistanFargʻonaHardcourtVlag van OezbekistanMurad InoyatovVlag van TaiwanYen-Hsun Lu
Vlag van ThailandDanai Udumchoke
6-1, 6-3
2.17 juli 2006Vlag van RuslandPenzaHardcourtVlag van OezbekistanMurad InoyatovVlag van RuslandDenis Matsukevich
Vlag van RuslandArtem Sitak
6-1, 6-3
3.7 augustus 2006Vlag van RuslandSint-PetersburgHardcourtVlag van OezbekistanMurad InoyatovVlag van FrankrijkDavid Guez
Vlag van FrankrijkÉdouard Roger-Vasselin
4-6, 6-4, [10-5]
4.21 juli 2008Vlag van RuslandPenzaHardcourtVlag van RuslandJevgeni KirillovVlag van BraziliëAndre Ghem
Vlag van NederlandBoy Westerhof
6-2, 3-6, [10-6]
5.28 juli 2008Vlag van RuslandSaranskHardcourtVlag van RuslandJevgeni KirillovVlag van RuslandAlexandre Krasnoroutsky
Vlag van RuslandDenis Matsukevich
6-2, 7-6(9)
6.5 oktober 2009Vlag van BelgiëBergenHardcourtVlag van RuslandJevgeni KorolevVlag van ColombiaAlejandro Falla
Vlag van RuslandTejmoeraz Gabasjvili
6-7(4), 7-6(4), [11-9]
7.12 oktober 2009Vlag van OezbekistanTasjkentHardcourtVlag van OezbekistanMurad InoyatovVlag van TsjechiëJiri Krkoska
Vlag van SlowakijeLukáš Lacko
7-6(4), 6-4
8.15 oktober 2016Vlag van OezbekistanTasjkentHardcourtVlag van RuslandMichail JelginVlag van DuitslandAndre Begemann
Vlag van IndiaLeander Paes
6-4, 6-2
9.27 oktober 2019Vlag van ChinaLiuzhouHardcourtVlag van RuslandMichail JelginVlag van Zuid-KoreaNam Ji-sung

Vlag van Zuid-KoreaSong Min-kyu

3-6, 6-4, [10-6]

Resultaten grote toernooien

[bewerken |brontekst bewerken]
Legenda
g.t.geen toernooi gehouden
l.c.lagere categorie
niet deelgenomen
Guitgeschakeld in de groepsfase
1Ruitgeschakeld in de eerste ronde
2Ruitgeschakeld in de tweede ronde
3Ruitgeschakeld in de derde ronde
4Ruitgeschakeld in de vierde ronde
KFuitgeschakeld in de kwartfinale
HFuitgeschakeld in de halve finale
Fde finale verloren
Whet toernooi gewonnen
 w-v winst/verlies-balans

Enkelspel

[bewerken |brontekst bewerken]
toernooi2006200720082009201020112012201320142015201620172018201920202021
grandslamtoernooien
Australian Open1R2R2R3R1R1R2R3R1R1R4R2R1R
Roland Garros2R2R1R2R2R2R1R1R2R1R1R
Wimbledon1R3R2R4R1R3R1R3R1R1R1Rg.t.
US Open3R2R2R1R4R1R2R1R1R1R
ATP Masters 1000
Indian Wells1R4R2R1R2R1R1Rg.t.
Miami1R2R1R1R3R1R2R1R2Rg.t.
Monte Carlo1R1R1Rg.t.
Madridl.c.1R2R2R1Rg.t.
Rome1R2R
Montréal/Toronto1R3R1Rg.t.
Cincinnati2R2R1R1R
Shanghail.c.1R2R1Rg.t.
Parijs1R1R1R1R
olympisch
Olympische Speleng.t.g.t.3Rg.t.1Rg.t.1R
statistieken
totaal aantal titels0000000001010000
eindejaarsranking2002301051024073434549611216392177184254

Dubbelspel

[bewerken |brontekst bewerken]
toernooi2009201020112012201320142015201620172018201920202021
grandslamtoernooien
Australian Open1R2R1R1R2R1R1R
Roland Garros2R3R3R2R1R2R1R2R
Wimbledon1R1R3R1R1Rg.t.
US Open1R1R2R1R1R1R2R1R
ATP Masters 1000
Indian Wellsg.t.
Miami1R1Rg.t.
Monte Carlog.t.
Madridg.t.
Rome
Montréal/Torontog.t.
Cincinnati
Shanghaig.t.
Parijs1R1R
olympisch
Olympische Speleng.t.g.t.g.t.
statistieken
totaal aantal titels0000111000000
eindejaarsranking116137174619417889138402295357354436

Externe links

[bewerken |brontekst bewerken]
Mediabestanden
Commons heeft media­bestanden in de categorieDenis Istomin.
Overgenomen van "https://nl.wikipedia.org/w/index.php?title=Denis_Istomin&oldid=61906183"
Categorieën:

[8]ページ先頭

©2009-2025 Movatter.jp