Hetkoninkrijk Deira was tijdens de6e eeuw na Christus een voornamelijk inYorkshire gelegen koninkrijk. Het strekte zich uit van deHumber naar deTees, en van de zee tot de westelijke rand van de vallei vanYork. Deira werd in604 doorAethelfrith van Northumbria samengevoegd met het noordelijker gelegenKoninkrijk Bernicia tot hetKoninkrijk Northumbria.
De naam van het koninkrijk is afkomstig uit hetBrythonisch, misschien vanDeifr, dat "wateren" betekent, of vanDaru, dat "eik" betekent, in welk geval het "de mensen uit de vallei van de rivier deDerwent" zou betekenen, een afleiding die ook wordt gevonden in deLatijns naam voorMalton,Derventio.[1]
VolgensSimeon van Durham strekte Deira zich uit van deHumber tot deTyne, maar lag het land ten noorden van de rivier de Tees braak. Nadat het Koninkrijk heroverd werd doorEdwin, werdYork (Ebrauc), het vroegereEboracum dehoofdstad van Deira. Daarvoor was de hoofdstad in of nabijPocklington.
De eersteAngelse koning die in de geschiedenis sporen heeft achtergelaten isÆlla, tweede helft 6e eeuw. Hij werd opgevolgd doorÆthelric in588. KoningÆthelfrith van Bernicia veroverde het land in 604 en verenigde de twee koninkrijken inNorthumbria. Æthelfrith regeerde totdat hij werd verslagen door Ælla's zoonEdwin in616 of617, die beide koninkrijken vervolgens tot633 regeerde.
Osric, de neef van Edwin, bestuurde Deira na Edwin, maar zijn zoonOswine werd in651 ter dood gebracht doorOswiu. Daarna werd Deira enige jaren geregeerd doorÆthelwald, de zoon vanOswald van Northumbria.
De eerbiedwaardigeBeda schreef over Deira in zijnHistoria Ecclesiastica.