Movatterモバイル変換

[0]ホーム

Naar inhoud springen

David Julius

Koppelingen bewerken

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie

David Julius

4 november 1955

David Julius in 2016

Geboorteland

Verenigde Staten

Geboorteplaats

New York

Nationaliteit

Amerikaans

Nobelprijs

Fysiologie of Geneeskunde

Jaar

2021

Reden

"Voor hun onderzoek naar het waarnemen door het menselijk lichaam van kou, warmte en aanrakingen"

Samen met

Ardem Patapoutian

Voorganger(s)

Harvey J. Alter
Michael Houghton
Charles M. Rice

Opvolger(s)

Svante Pääbo

Portaal

Geneeskunde

David Julius (New York,4 november 1955) is eenAmerikaanse fysioloog die in 2021 samen metArdem Patapoutian deNobelprijs voor Fysiologie of Geneeskunde won voor hun onderzoek naar het waarnemen door het menselijk lichaam van kou, warmte en aanrakingen.^[1]

Julius is gekend om zijn werk in demoleculaire biologie. Hij is als hoogleraar verbonden aan deUniversiteit van Californië. In 2010 kreeg hij deShaw Prize in Biowetenschappen en geneeskunde en in 2020 eenBreakthrough Prize in Life Sciences.

Biografie

[bewerken |brontekst bewerken]

Julius werd geboren in een Russisch-joods gezin in Brighton Beach, Brooklyn, New York, waar hij naar deAbraham Lincoln High School ging. Hij behaalde in 1977 zijn bachelordiploma aan hetMassachusetts Institute of Technology. Hij promoveerde in 1984 aan deUniversiteit van Californië - Berkeley, onder gezamenlijk toezicht vanJeremy Thorner enRandy Schekman, waar hij KEX2 identificeerde als bepalend lid van een familie van furine-achtigeproproteïne-convertases. In 1989 voltooide hij zijn postdoctorale opleiding bijRichard Axel aan deColumbia-universiteit, waar hij de serotonine 1c-receptor kloonde en karakteriseerde.

Gedurende zijn periode op Berkeley en Columbia raakte Julius geïnteresseerd in hoepsilocybine-paddenstoelen enlysergeenzuurdi-ethylamide werken, wat hem ertoe bracht breder te kijken naar hoe dingen uit de natuur op menselijke receptoren inwerken.

Onderzoek

[bewerken |brontekst bewerken]

Hij begon zijn carrière in 1989 aan deUniversiteit van Californië - San Francisco. In 1997 kloonde en karakteriseerde het laboratorium van Julius TRPV1, de receptor diecapsaïcine detecteert, de chemische stof inchilipepers die ze "heet" maakt. Ook ontdekten ze dat TRPV1 schadelijke warmte detecteert (thermoceptie). TRPV1 maakt deel uit van een grote familie van structureel verwante TRP-kationkanalen (transient receptor potential). Dieren die TRPV1 missen (met behulp van genetische knockouts van het eiwit) verliezen de gevoeligheid voor schadelijke hitte en capsaïcine. Julius' ontdekking van deze temperatuurgevoelige receptormolecuul gaf nieuw inzicht in de wijze hoe het menselijk zenuwstelsel warmte, kou en pijn waarneemt.

Het lab van Julius heeft ook TRPM8 (CMR1) en TRPA1 gekloond en gekarakteriseerd, beide leden van de TRP-superfamilie. Ze toonden aan dat TRPM8 menthol en lagere temperaturen detecteert en TRPA1 detecteertmosterdolie (allylisothiocyanaat). Deze waarnemingen suggereerden dat TRP-kanalen een reeks temperaturen en chemicaliën detecteren. Het laboratorium van David Julius heeft ook bijdragen geleverd aan de studie vannociceptie door toxines te ontdekken die deze kanalen moduleren, door unieke aanpassingen van de kanalen in verschillende soorten te beschrijven en door de cryo-EM-structuren van talrijke kanalen op te lossen.

Van 2007-2020 was Julius de redacteur van het peer-reviewed tijdschrift deAnnual Review of Physiology.

Bronnen, noten en/of referenties

Dit artikel of een eerdere versie ervan is een (gedeeltelijke) vertaling van het artikelDavid Julius op de Engelstalige Wikipedia, dat onder de licentieCreative Commons Naamsvermelding/Gelijk delen valt. Zie debewerkingsgeschiedenis aldaar.

↑The Nobel Prize in Physiology or Medicine 2021, nobelprize.org, 4 oktober 2021.Gearchiveerd op 25 maart 2023.

Overgenomen van "https://nl.wikipedia.org/w/index.php?title=David_Julius&oldid=64537160"

Categorieën:

[8]ページ先頭