DeDauniërs waren eenIapygische stam, die in deklassieke oudheid Noord-Apulië inItalië bewoonde.
Twee andere Iapygische stammen, dePeucetiërs enMessapiërs, woonden resp. in Centraal- en Zuid-Apulië. De drie stammen spraken de Messapische taal, maar hadden in de 7e eeuw v. chr. ieder een eigen archeologische cultuur ontwikkeld. De Dauniërs leefden in de regioDaunia, van de rivierOfanto in het zuidoosten tot het schiereilandGargano in het noordwesten. Deze regio valt grotendeels samen met de huidige provincieFoggia.
Tot de Daunische cultuur behoren onder meer de Daunische stèles, grafmonumenten uit de 7e en 6e eeuw v. Chr. in de vlakte ten zuiden vanSiponto en het Daunische aardewerk.
De Dauniërs danken hun naam aan de wolf (daunos), die waarschijnlijk hettotemdier van hun staat was. De wolfcultus was in antiek Italië wijdverspreid en hield verband met de Arcadische mysteriecultus.
Volgens de Romeinse schrijverVergilius, in zijnAeneis, was Daunus de zoon van Turnus.