Dezebravis ofzebradanio (Danio rerio, vroeger:Brachydanio rerio) is een kleinetropische vis die veel inaquaria gehouden wordt. Vanaf eind jaren negentig is de zebravis in opmars alsproefdier waarbij hij gebruikt wordt voor onderzoek in degenetica, deontwikkelingsbiologie en moleculairecelbiologie. Dit heeft al onder andere deglofish opgeleverd.
De naamzebravis wordt ook voor andere vissoorten gebruikt met een zwart-wit streeppatroon (bijvoorbeeldPterois volitans enPterois russelii). Mede daarom is ook de naamzebradanio veel in gebruik.
Zebravissen worden ongeveer drie tot vier centimeter lang. Ze hebben lichte zilverkleurige en donkerblauwe lengtestrepen op de rug, flanken envinnen, een witte buik en kleine gele, rode of zelfs blauwe vlekjes over het hele lichaam. Van oorsprong komen ze voor inZuid enZuidoost-Azië waar ze leven in stilstaand tot stromend water van kanalen, sloten, meren en rijstvelden.[2]
De zebravis is een handige vissoort voor beginnende hobbyaquarium houders. Ze zien er mooi uit, zijn gemakkelijk te houden en voort te planten in een tropisch aquarium en zijn goedkoop in aanschaf. Ze zijn echter wel gevoelig voor infectieziekten, zoalsmycobacterium.
Zebravissen worden gekweekt in tanks, veelal gerangschikt pergenetische lijn
Zebravissen worden in de wetenschap steeds populairder alsmodelorganisme. Vooral in het gebied van deontwikkelingsbiologie en moleculairecelbiologie wordt de zebravis van een steeds groter belang voor defundamentele wetenschap. Zebravissen kunnen evenveel fundamenteel biologische kennis geven als het meest gebruikte proefdier, demuis. Een nadeel is natuurlijk dat zebravissen voor onderzoeken naarziekten verder van demens af staan dan muizen.
Vanuit eenethisch oogpunt kan het makkelijker zijn omproeven op de zebravis te doen in plaats van op de (aaibare) muis. De zebravis valt alsgewervelde wel onder deproefdierwet, maar de kans op lijden bij de zebravis wordt vaak lager ingeschat. Als gesproken wordt over onderzoek op de zebravis, wordt vaak hetzebravisembryo bedoeld. Aangezien embryo's niet onder de proefdierwet vallen, hoeft alleen toestemming gevraagd te worden voor het houden van volwassen zebravissen, zonder dat hier daadwerkelijke proeven mee uitgevoerd worden.
Het bekendste voorbeeld van manipulatie van de zebravis stamt uit 2002, toen onderzoekers erin slaagden om de zebravis genetisch te manipuleren metGFP. Hierdoor ontstond degloeivis.
De belangrijkste redenen waarom de zebravis geschikt is als proefdier zijn:
De zebravis stelt weinig eisen aan de omgeving op het gebied vanvoedsel, grootte aquarium etc. Hierdoor zijn ze relatief goedkoop te houden.
Hetgenoom van de zebravis is zo goed als geheel bekend en heeft een grote overeenkomst met andereproefdiermodellen, zoals demuis. Hierdoor is vergelijking met demens opcel- enmoleculair-niveau goed mogelijk.
Verschillende stoffen worden via het water gemakkelijk door de zebravis opgenomen. Zo kunnen bijvoorbeeldtoxiciteitsproeven enmedicijnen getest worden, voordat het in de muis getest wordt. Het aantal muizen in dierproeven kan hierdoor omlaag.
De zebravis plant zich gemakkelijk voort. Na drie à vier maanden is de zebravisgeslachtsrijp en kan in gecontroleerde omstandigheden 100 tot 200 nieuwe eitjes per week produceren. Dit wordt bereikt door de zebravissen in een strikt dag-nachtritme te laten leven. Meestal leggen de zebravissen de eitjes in de ochtend, na het aangaan van het licht, echter afwijkingen hierop zijn reeds waargenomen.
Omdat de eitjes buiten het lichaam bevrucht worden, kunnen ze direct geoogst worden. De zebravisembryo ontwikkelt zich buiten de vrouwelijke zebravis (ex utero) in een doorzichtige eischaal, genaamdchorion. Omdat zowel chorion als embryo doorzichtig zijn, kunnen ze goed gevolgd worden onder demicroscoop. Zo kan de ontwikkeling van deembryo vanaf het eencellig stadium gevolgd worden. Na 10 uur ontstaat de staart, na 12 uur de ogen, na 24 uur is een kloppend hart zichtbaar en na 2 dagen zijn alle bouwpatronen van de ingewanden aanwezig. Deze zichtbare ontwikkeling is van belang voor deontwikkelingsbiologie enembryologie.
Detranscriptie vanDNA en detranslatie vaneiwitten van de zebravis is gemakkelijk aan te passen. Dit is van belang voor genetische studies naar de werking van genen.
Na 24 uur start de eerste pigmentatie, deze kan echter onderdrukt worden door toevoeging van1-fenyl-2-thiourea (PTU) wat de vorming van melanine zal onderdrukken. Genetisch gemodificeerde vissen zijn beschikbaar die transparant blijven. Door gebruik te maken van bijvoorbeeldmorpholino's of het inbrengen vanfluorescentiegenen (GFP), afkomstig uit lichtgevendekwallen, kunnen veel moleculaire celprocessen respectievelijk geblokkeerd of gevolgd worden in het ontwikkelende embryo. Dit is van belang voor de moleculaire celbiologie.