| Danilo II | ||
|---|---|---|
| 1826-1860 | ||
 | ||
| Prins-bisschop van Montenegro | ||
| Periode | 1851-1852 | |
| Voorganger | Peter II | |
| Opvolger | -- | |
| Vorst van Montenegro | ||
| Periode | 1852-1860 | |
| Voorganger | -- | |
| Opvolger | Nicolaas I | |
| Familie | ||
| Dynastie | Petrović | |
Danilo II Petrović Njegoš (Montenegrijns: Данило I. Петровић-Његош) ook bekend alsKnjaz Danilo (Montenegrijns: Knjaz Danilo), Књаз Данило (modern)) (25 mei1826 -13 augustus1860), ook wel Danilo I genoemd, was van1851 tot1852prins-bisschop en daarna tot1860 vorst van hetprinsdom Montenegro.
Danilo's oom prins-bisschopPeter II had hem in zijn testament als opvolger aangewezen, maar toen hij stierf wees het parlement zijn oudere broer en president van de senaatPero Tomov Petrović aan als nieuwe vorst (dus niet prins-bisschop). Dit wijst erop dat Peter al bezig was geweest met voorbereidingen om detheocratie in zijn land af te schaffen. Ondertussen was Danilo naarWenen enRusland gereisd, officieel om tot prins-bisschop (vladika) te worden gewijd. Hij keerde echter tot ieders verrassing terug met toestemming van de tsaar om vorst te worden. Dit gaf hem een groot voordeel ten opzichte van Pero Tomov en uiteindelijk won Danilo de strijd om de macht. Hij werd de eerste heerser van Montenegro die niet ook een kerkelijke functie had.
Danilo was een goed strateeg en commandant in het leger. Hij bezorgde de Montenegrijnen verschillende militaire overwinningen. In1858 won hij een belangrijke slag tegen deOttomanen die bij de grootmachten in november van dat jaar erkenning van Montenegro als soevereine staat bewerkstelligde.
Hij stelde ook de eerste grondwet van het land in, gebaseerd op de eerste Montenegrijnse wetten vanPeter I. Hij was echter een hardvochtig en streng vorst die alle tegenstand de kop indrukte.
Alle Europese grootmachten - met nameGroot-Brittannië enOostenrijk - probeerden de Russische invloed op deBalkan (die in Montenegro het grootst was) te ondermijnen. Danilo weigerde compromissen te aanvaarden wat betreft zijn soevereiniteit, maar Rusland kon hem na in deKrimoorlog te hebben verloren niet helpen.Napoleon III steunde hem echter wel in de hoop de Russische invloed te verminderen. Rusland, Oostenrijk enServië namen hem dit niet in dank af.
Danilo werd in augustus 1860 in Kotor vermoord door eneTodor Kadić van deBjelopavlići. Danilo's leger zou bij deze stam gruweldaden hebben begaan, maar later had hij dit "gecompenseerd" door verschillende leden ervan hoge rangen in het leger te geven. Waarschijnlijk werd de aanslag echter ook gesteund door de Oostenrijkers. Verder had vorst Danilo genoeg binnenlandse vijanden wegens de moderniseringen die hij had doorgevoerd.
Hij werd opgevolgd door zijn neefNicolaas I, die de eerste (en officieel enige) koning van Montenegro zou worden.