Movatterモバイル変換

[0]ホーム

Naar inhoud springen

Damiano Cunego

Koppelingen bewerken

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie

Damiano Cunego

Cunego tijdens deRonde van Italië 2006

Persoonlijke informatie

Bijnaam

Il Piccolo Principe (De kleine prins)

Geboortedatum

19 september 1981

Geboorteplaats

Verona,Italië

Lengte

169 cm

Sportieve informatie

Discipline(s)

Weg

Specialisatie(s)

Klimmer, klassementsrenner

Ploegen

2002–2004
2005–2014
2015–2018

Saeco
Lampre
Nippo-Vini Fantini

Beste prestaties

1e (2008)

3e (2006)

1e (2004,2007,2008)

1e (2004)
4 etappezeges

Ronde van Frankrijk

7e (2011)

Ronde van Spanje

16e (2004)
2 etappezeges

WK op de weg

2e (2008)

Officiële website

Portaal

Wielersport

Damiano Cunego (Verona,19 september 1981) is eenItaliaans voormaligberoepswielrenner van 2002 tot 2018. Cunego was een gepatenteerdeklimmer. In 2004 won hij dewielerronde van zijn land op 22-jarige leeftijd. Daarnaast won hij driemaal deRonde van Lombardije; 2004, 2007, 2008. Zowel bij lange beklimmingen in grote rondes als bij de kortere steile beklimmingen in klassiekers behoorde hij tot de wereldtop. In 2008 won hij deAmstel Gold Race.

Loopbaan

[bewerken |brontekst bewerken]

Cunego werd in 1999wereldkampioen op de weg bij de junioren in zijn geboorte- en woonplaatsVerona. Hij is prof vanaf 2001. In 2004 werd hij op bijna hetzelfde parcours negende in het wereldkampioenschap voor profs.

Cunego's grote doorbraak vond plaats in het voorjaar van 2004. In een maand tijd won hij het eindklassement van deRonde van Trentino nadat hij al twee etappes op zijn naam schreef, deRonde van de Apennijnen en deRonde van Italië, met vier etappes. Aan het eind van 2004 won hij ook nog de laatstewereldbekerwedstrijd, deRonde van Lombardije. Hij eindigde 2004 als aanvoerder van deUCI-ranglijst.

In 2005 begon hij als een van de favorieten aan deRonde van Italië, maar hij stelde teleur met een achttiende plaats in het eindklassement. Later werd bekend dat hij aan een lichte vorm vanklierkoorts leed. Door een lange herstelperiode was het seizoen voor hem zo goed als voorbij.

In 2006 startte hij als een van de topfavorieten in deRonde van Italië, na winst in de Ronde van Trentino en een derde plaats in Luik-Bastenaken-Luik. Maar hij stelde teleur met een vierde plaats op meer dan 18 minuten van winnaar Ivan Basso. Stilaan werd zijn Giro-winst in 2004 als een toevalstreffer beschouwd. Maar in zijn Tourdebuut bewees hij het tegendeel. Oorspronkelijk kwam hij naar Frankrijk om ervaring op te doen, maar toch verteerde hij de zware bergen goed. In de Alpen behoorde hij zelfs tot de beteren. Hij werd tweede in de rit naarAlpe d'Huez. En in de afsluitende tijdrit werd hij tiende, waardoor hij zich verzekerde van de jongerentrui.

In 2007 speelde Cunego niet zo'n grote rol in de Giro, waarin hij vijfde werd. Hij reed een knap najaar met een ritoverwinning in deRonde van Duitsland en winst in deRonde van Lombardije.

In april 2008 won hij een etappe in deRonde van het Baskenland, de Baskische klimkoersKlasika Primavera én deAmstel Gold Race waarin hij debuteerde. De Giro d'Italia liet hij schieten om een goed klassement te kunnen rijden in deRonde van Frankrijk, maar in de Tour kon hij geen potten breken. Na een val in de achttiende etappe kwam hij op grote achterstand binnen. Hij besloot 's avonds op te geven. Voorafgaand aan de rit stond hij veertiende in het klassement. In het najaar presteerde hij wel weer zeer goed. Hij behaalde zilver op hetwereldkampioenschap wielrennen op de weg inVarese, en won drie weken later voor de derde maal in zijn loopbaan deRonde van Lombardije.

In 2009 stelde Cunego opnieuw teleur bij zijn deelname aan de ronde van Italië. Wel won hij aan het begin van dit seizoen de 3de en 4de etappe in de internationale wielerweek en tevens het eindklassement. De Tour sloeg hij over, maar in de ronde van Spanje had hij weer een serieuze opleving. Hij won 2 bergritten. De achtste etappe naar de Alto de Aitanan zegevierde hij voor Robert Gesink en hij won de veertiende etappe naar de Pandera.

In 2010 kon Cunego weer geen potten breken en was de elfde plaats in de Giro het maximaal haalbare. In 2011 besloot Cunego zich nog een keer volledig op de Tour te richten. Zonder echt op te vallen reed hij naar een verdienstelijke zesde plaats in het eindklassement. Dit was tevens zijn laatste grote resultaat. In 2015 tekende Cunego een contract bijNippo-Vini Fantini.

In deRonde van Italië 2016 was Cunego lange tijd drager van de blauwe trui, als leider in hetbergklassement. In de laatste bergetappe, één dag voor het einde van de Giro, verloor hij de trui echter aanMikel Nieve.

Ziekte

[bewerken |brontekst bewerken]

Na zijn loopbaan werd Cunego in 2020 ziek door een hersenvliesontsteking. Hiervoor werd hij in juni 2020 opgenomen in een ziekenhuis waar hij bijna twee maanden zou verblijven.

Overwinningen

[bewerken |brontekst bewerken]

1998: EindklassementRonde van Lunigiana
1999: Wereldkampioen op de weg, Junioren
2002: Giro d'Oro; Giro del Medio Brenta
2003: 7e etappeRonde van het Qinghaimeer; Eindklassement Ronde van het Qinghaimeer
2004: 1e en 2e etappeRonde van Trentino; Eindklassement Ronde van Trentino; Ronde van de Apennijnen; GP Industria & Artigianato-Larciano; 2e, 7e, 16e en 18e etappeRonde van Italië; Eindklassement Ronde van Italië; GP Fred Mengoni; GP Nobili Rubinetterie; Ronde van Lombardije; Memorial Marco Pantani
2005: 3e etappeRonde van Romandië; GP Nobili Rubinetterie; Trofeo Melinda; Japan Cup
2006: 3e etappeInternationale Wielerweek; Eindklassement Internationale Wielerweek; Giro d'Oro; 2e etappeRonde van Trentino; Eindklassement Ronde van Trentino; GP Industria & Artigianato-Larciano; JongerenklassementRonde van Frankrijk
2007: 1e en 2e etappeRonde van Trentino; Eindklassement Ronde van Trentino; 4e etappeRonde van Duitsland; GP Beghelli; Ronde van Lombardije
2008: 5e etappeRonde van het Baskenland; Klasika Primavera; Amstel Gold Race; Ronde van Lombardije; Japan Cup
2009: 3e en 4e etappeInternationale Wielerweek; Eindklassement Internationale Wielerweek; 8e en 14e etappeRonde van Spanje
2011: 2e etappeRonde van Sardinië; Ronde van de Apennijnen; 2e etappeRonde van Romandië
2012: 2e etappeRonde van Trentino
2013: BergklassementTirreno-Adriatico; 3e etappeInternationale Wielerweek
2017: 6e etappeRonde van het Qinghaimeer

Resultaten in voornaamste wedstrijden

[bewerken |brontekst bewerken]

Jaar	Ronde van Italië	Ronde van Frankrijk	Ronde van Spanje
2002
2003	34e
2004	↑ (4)		16e
2005	18e
2006	4e	11e
2007	5e		opgave
2008		opgave	opgave
2009	16e		opgave (2)
2010	11e	28e
2011		6e
2012	6e		33e
2013		55e
2014	19e		76e
2015	opgave
2016	44e
2017
2018

(*) tussen haakjes aantal individuele etappe-overwinningen

Jaar	Milaan-San Remo	Amstel Gold Race	Luik-Bast.‑Luik	Ronde van Lombardije	Waalse Pijl	Clásica San Sebastián	WK op de weg	Wereldranglijsten
2002			124e		122e
2003
2004				1 ↑		21e	9e
2005			9e	29e	14e	16e		39e (UPT)
2006	62e		3 ↑			93e		21e (UPT)
2007			7e	1 ↑		51e	50e	7e (UPT)
2008		1 ↑	30e	1 ↑	3 ↑	36e	2 ↑	2 (UPT)
2009		5e	7e	14e	3 ↑	21e	8e	12e (UWK)
2010	34e	6e	20e		5e	24e		50e (UWK)
2011		15e	16e	27e	60e	44e		19e (UWT)
2012	43e	31e	35e	13e				21e (UWT)
2013		43e	30e	opgave	28e	73e
2014		50e	13e		69e			133e (UWT)
2015		40e		23e
2016		opgave		33e
2017				93e
2018		opgave