DeComoren (Comorees:Komori;Arabisch:Al Qamar;Frans:Comores), officieel deUnie der Comoren, vormen een staat bestaande uit de drie eilandenGrande Comore (Com.:Ngazidja; Ar.:Andjazîdja ofAnjazījah),Mohéli (Com.:Mwali; Ar.:Moûhîlî ofMūhīlī) enAnjouan (Com.:Ndzuwani; Ar.:Andjouân ofAnjwān) plus enkele andere zeer kleine eilanden. DeVergadering van de Unie van de Comoren (Frans: Assemblée de l'Union des Comores) is heteenkamerparlement van de Comoren.
De Comoren stonden al vanaf ongeveer 800 na Chr. onder Arabische invloed, wat zich thans nog laat merken in het feit dat deislam de overwegendereligie is. De bevolking bevat naast eenBantoe- (Swahili) en eenArabisch bestanddeel ook eenMaleis bestanddeel, vermoedelijk verwant aan dat van Madagaskar. De inheemse bevolking spreekt evenwel al eeuwenlang diverse dialecten van hetSwahili, eenlingua francaNiger-Congotaal met sterkeArabische invloeden.
In 1975 werd de onafhankelijkheid van de Comoren uitgeroepen, echter zonder het eiland Mayotte, dat er bij hetonafhankelijkheidsreferendum voor koos bij Frankrijk te blijven.
De Comoren hebben na hun onafhankelijkheid een roerige tijd doorgemaakt. Sinds de onafhankelijkheid hebben meer dan dertig al dan niet geslaagde pogingen tot eenstaatsgreep plaatsgevonden. Een rol achter de schermen speelde hierbij meestal de Franse huurlingenleiderBob Denard, de "kingmaker" van de Comoren. Tweemaal (in 1978 en 1990) greep Frankrijk militair in. In 2001 trad een nieuwegrondwet in werking, waarbij het land een meer federalistisch bestuur kreeg. Sindsdien kent het presidentschap een roulatiesysteem, waarbij de drie belangrijkste eilanden (Anjouan,Grande Comore enMohéli) om de beurt de president mogen leveren. Een presidentiële termijn duurt vijf jaar. In mei 2006 vond de eerste vreedzame machtswisseling in de geschiedenis van de Comoren plaats.Ahmed Abdallah Sambi (afkomstig van Anjouan) werd toen president. Hij werd vijf jaar later opgevolgd door zijn partijgenootIkililou Dhoinine (afkomstig van Mohéli), die op zijn beurt in 2016 werd opgevolgd doorAzali Assoumani (uit Grande Comore).
In 2008 werd door middel van een militaireinvasie het opstandige bewind vanMohamed Bacar op het Comorese eilandAnjouan omvergeworpen.
De Comoren zijn eenfederale republiek met driedeelstaten, de autonome eilanden (île autonome); administratief verdeeld in prefecturen. De laagste bestuurslaag is de gemeente (commune).
De Comoren-archipel geniet van eentropisch zeeklimaat. Het wordt gekenmerkt door kleine schommelingen in de dagelijkse jaartemperaturen, ongeveer 26° op zeeniveau, en door overvloedige regenval: 2679 mm per jaar. De gemiddelde zeewatertemperatuur is 25 °C.
Er zijn twee seizoenen in de Comoren: het warme en vochtige seizoen in een noordwestelijke stroom van november tot april en het droge seizoen van mei tot oktober. Het klimaat wordt ook gekenmerkt door aanzienlijke lokale variaties in temperatuur en neerslag, afhankelijk van de hoogte, hetreliëf en de blootstelling aan de wind. De jaarlijkse regenval varieert op plaatsen van 1.000 tot 6.000 mm en de absolute minima bereiken 0°C op de top van deKarthala.
Het warme en vochtige seizoen wordt veroorzaakt door een groot lagedrukgebied dat zich uitstrekt over een groot deel van deIndische Oceaan enCentraal-Afrika. Dit lagedrukgebied veroorzaakt windvlagen encyclonen. De laatste cycloon is "Gafilo" die op 5 maart 2004 in de buurt van de Comoren is gepasseerd en ernstige schade heeft aangericht. Tijdens het warme en vochtige seizoen kan het tot 200 mm regenen in 24 uur.
Het droge seizoen is rustiger. De depressie verplaatst zich naar hetAziatische continent (het is de moesson, de wind komt uit het zuidoosten) en er ontstaat een hogedruksysteem over de Comoren. Dit verhindert niet dat er enkele windvlagen zijn, maar de intensiteit ervan is veel minder dan tijdens het warme seizoen.
De twee winden die verbonden zijn met elk van de twee seizoenen worden de Kashkasi (in november) en de Kusi genoemd.
Defauna enflora van de Comoren zijn verwant aan die vanMadagaskar, maar door hun relatief isolement hebben ze bepaalde specifieke kenmerken. Daarnaast leven er nog steeds enkele soorten die zeldzaam of zeer zeldzaam zijn geworden, zoals dedugong in Mayotte. Als gevolg daarvan hebben de lokale autoriteiten getracht beschermde gebieden te creëren; hetParc marin de Saziley werd in 1991 opgericht, terwijl hetparc marin de Mohéli in 1999 werd opgericht in samenwerking met dorpsverenigingen.
Mede als reactie op de internationale druk in de jaren negentig van de twintigste eeuw is de regering van de Unie zich meer gaan bekommeren om het milieu. Er zijn niet alleen maatregelen genomen om de zeldzame fauna te behouden, maar ook om de achteruitgang van het milieu een halt toe te roepen, met name in het dichtbevolkte Anjouan. Specifiek om het kappen van bomen voor brandstof te minimaliseren, wordt kerosine gesubsidieerd en worden er inspanningen geleverd om het verlies aan bosbedekking als gevolg van de distillatie vanYlang-ylang voor parfum te vervangen. Het Community Development Support Fund, dat wordt gesponsord door deInternational Development Association (IDA, een van de delen van deWereldbank) en de Comorese regering, werkt aan de verbetering van de watervoorziening op de eilanden.
Verschillende zoogdieren zijn endemisch voor de eilanden. DeMaki de Mayotte, eenmaki die alleen op dit eiland te vinden is, wordt beschermd door de Franse wet en door de lokale traditie. Een soort vleermuis die in 1863 doorDavid Livingstone werd ontdekt en die ooit overvloedig aanwezig was, is gereduceerd tot een populatie van ongeveer 120 exemplaren, opMohély enAnjouan.
Er zijn veel tropische ecosystemen in de Comoren die voornamelijk afhankelijk zijn van de hoogte. Er zijn veeltropische planten, waarvan vele endemisch zijn. Zoals de meeste eilanden staat de diversiteit van de lokale flora onder twee druk: enerzijds de vermindering van de beschikbare ruimte door de reductie van biotopen als gevolg van de invasie van de mens in voorheen wilde gebieden en anderzijds het binnendringen van invasieve uitheemse planten zoalsguavebomen.
De flora werd historisch weinig bestudeerd vanwege de sterke aantrekkingskracht van het grote eiland Madagaskar voor plantkundigen. Sinds 1996 worden echter eerst inMayotte, daarna inGrande Comore, Mohély en Anjouan systematische inventarisaties uitgevoerd. De instandhoudingsinspanningen zijn echter zeer ontoereikend om de rijkste gebieden in stand te houden, en er zijn de komende jaren verstoringen van de biotopen te verwachten.
In de Comoren worden zeven verschillende levende talen gesproken; vier ervan zijn varianten van het Comorees en zijnNiger-Congotalen die zeer sterk lijken op hetSwahili. Het aantal sprekers van het (Standaard)Arabisch is nogal moeilijk te achterhalen, maar het is niet groter dan het aantalNdzwani-Comoreestaligen, dat met 260 000 sprekers de belangrijkste taal van het land is. HetFrans heeft zo'n 216 000 sprekers volgens een telling uit 2018[5].
DeHuman Development Index geeft de Unie van de Comoren een 132e plaats op 177 landen in 2006. Het inkomen per hoofd van de bevolking wordt geschat op $ 465 in 2005. Het is iets lager dan het gemiddelde voorAfrika ten zuiden van de Sahara ($ 510). Volgens hetOntwikkelingsprogramma van de Verenigde Naties leeft op de Comoren 46,1% van de bevolking van minder dan US$ 1,25 per dag.[7] HetCIA World Factbook schatte dat in 2002 60% van de bevolking onder dearmoedegrens leefde.[8]
Het grootste deel van de bevolking is landelijk en leeft van voedselgewassen ofvisserij. Er zijn geen andere veelbelovende sectoren in de Comoren, aangezien de visserij en de landbouw nog steeds bestaansmiddelen zijn en detoeristische sector nog in de kinderschoenen staat. Toch exporteren de eilandenvanille,ylang-ylang enkruidnagel. Het land is niet zelfvoorzienend op het gebied van voedsel. Er zijn frequent tekorten vanaardolieproducten, maar ook van andere goederen zoals levensmiddelen.
De economische situatie maakt het dagelijks leven moeilijk voor de inwoners. De Comoresediaspora is zeer ondersteunend en levert een belangrijke bijdrage aan het overleven van de bevolking door geld naar huis te sturen.
BNP: US$ 212 miljoen ($ 380 per persoon) (2000)
munteenheid:Comorese frank (FC), koers (begin 2020): 1 euro is ongeveer 500 FC
