| Claudio Borghi | ||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
 | ||||||||
| Persoonlijke informatie | ||||||||
| Volledige naam | Claudio Daniel Borghi Bidos | |||||||
| Bijnaam | Bichi | |||||||
| Geboortedatum | 28 september1964 | |||||||
| Geboorteplaats | Castelar,Argentinië | |||||||
| Sportnationaliteit |  Argentinië | |||||||
| Lengte | 182 cm | |||||||
| Positie | Aanvallende middenvelder | |||||||
| Senioren | ||||||||
| ||||||||
| Interlands | ||||||||
| ||||||||
| Getrainde teams | ||||||||
| ||||||||
| ||||||||
Claudio Daniel Borghi (Castelar,28 september1964) is een voormaligArgentijnsvoetballer die na zijn actieve carrièrevoetbaltrainer werd.
Borghi, bijgenaamdBichi, speelde als aanvallende middenvelder en kwam in eigen land onder meer uit voorArgentinos Juniors enRiver Plate. In 1987 werd hij aangetrokken door hetAC Milan van voorzitterSilvio Berlusconi, net als de NederlandersMarco van Basten enRuud Gullit. Omdat clubs toentertijd slechts twee buitenlandse spelers in de selectie mochten hebben, werd hij uitgeleend aanComo Calcio voor het seizoen 1987/88.
Het volgende jaar werd het maximale aantal buitenlandse spelers verhoogd tot drie, maar Milan-trainerArrigo Sacchi vroeg de clubleiding om een andere Nederlandse speler, verdediger/middenvelderFrank Rijkaard, aan te trekken. Borghi ging daarom zijn geluk in Zwitserland beproeven bijXamax Neuchâtel, alvorens terug te keren naar Zuid-Amerika.
Daar speelde voor River Plate,Flamengo enIndependiente. Uiteindelijk belandde de middenvelder inChili, waar hij metColo-Colo deCONMEBOL Recopa enCopa Interamericana won in 1992. Hij sloot zijn loopbaan in 1999 af bijSantiago Wanderers.
Borghi maakte deel uit van hetArgentijns voetbalelftal dat in 1986 aan de hand vanDiego Maradona de wereldtitel veroverde tijdens hetWK voetbal inMexico. Hij speelde in totaal zes interlands en scoorde een keer voor zijn vaderland. Zijn eerste en enige doelpunt maakte hij in de oefenwedstrijd tegenIsraël op 4 mei 1986, toen Borghi de vierde treffer van de Argentijnen voor zijn rekening nam. De vriendschappelijke wedstrijd, onder leiding van de Zwitserse scheidsrechterBruno Galler, eindigde in een afgetekende 7–2-overwinning voor de latere wereldkampioen. De andere doelpuntenmakers warenSergio Almirón (3),Diego Maradona (2) enCarlos Tapia.
| Interlands van Claudio Borghi voor Argentinië | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| № | Datum | Wedstrijd | Uitslag | Competitie | Goals |
| Als speler vanArgentinos Juniors | |||||
| 1 | 14 november 1985 | Argentinië –Mexico  | 1 – 1 | Vriendschappelijk | 0 |
| 2 | 17 november 1985 | Mexico –Argentinië | 1 – 1 | Vriendschappelijk | 0 |
| 3 | 26 mei 1986 |  Frankrijk –Argentinië | 2 – 0 | Vriendschappelijk | 0 |
| 4 | 4 mei 1986 |  Israël –Argentinië | 2 – 7 | Vriendschappelijk |  58' |
| 5 | 5 juni 1986 |  Italië –Argentinië | 1 – 1 | WK-eindronde | 0 |
| 6 | 10 juni 1986 | Argentinië –Bulgarije  | 2 – 0 | WK-eindronde | 0 |
Na zijn afscheid begon Borghi een carrière als trainer in Chili; tussen 2004 en 2005 werkte hij als trainer vanAudax Italiano. In 2006 werd hij aangesteld als trainer van de Chileense topclubColo-Colo. Hij leidde de ploeg naar vier opeenvolgende landskampioenschappen tussen 2006 en 2007 en bracht club ook naar de finale van deCONMEBOL Sudamericana in 2006. Op basis daarvan werd hij datzelfde jaar uitgeroepen totZuid-Amerikaans Trainer van het Jaar.
In juni 2008 keerde Borghi terug naar Argentinië om de negentiende trainer van Independiente in de laatste tien jaar te worden. Hij bleek echter niet in staat om aan de verwachtingen te voldoen en werd ontslagen op 5 oktober 2008 na een 1–0 nederlaag tegenHuracán.
In juni 2009 werd hij aangesteld als trainer van zijn oude club Argentinos Juniors na hun slechte optreden in de 2009 Clausura. Nadat hij de club naar de zesde plaats in de 2009 Apertura had geleid, volgde de titel in de Clausura 2010. Dit kampioenschap was Borghi's vijfde titel met de club, nadat hij vier titels met de club had gewonnen als speler in het midden van dejaren tachtig.
Op 21 mei 2010 stelde Boca Juniors hem aan als nieuwe trainer. Zijn periode daar was van korte duur; zijn ontslag volgde op 17 november 2010, na het behalen van slechts zeventien punten in veertien officiële wedstrijden.
Borghi werd op 24 februari 2011 door de Chileense voetbalbond gepresenteerd als de nieuwebondscoach, als vervanger van zijn landgenootMarcelo Bielsa. Hij kreeg de opdracht om Chili naar hetWK 2014 te loodsen. Op 9 november 2011 zette Borghi vijf internationals uit zijn selectie in de aanloop naar de WK-kwalificatiewedstrijden tegenUruguay enParaguay. Het vijftal –Gonzalo Jara,Jorge Valdivia,Jean Beausejour,Carlos Carmona enArturo Vidal – zou te laat zijn komen opdagen bij een training, nadat zij dronken waren teruggekomen na een avondje uitgaan. "Drie kwartier later dan afgesproken en in een staat die niet bij een profvoetballer past", zei Borghi[1].
Op 14 november 2012 moest Borghi uiteindelijk opstappen na een reeks slechte prestaties, waaronder zes nederlagen op rij, waarvan drie in de WK-kwalificatiereeks. Hij hadLa Roja in totaal zevenentwintig wedstrijden onder zijn hoede: elf overwinningen, vijf gelijke spelen en elf nederlagen. Borghi werd opgevolgd door zijn landgenootJorge Sampaoli.
In januari 2014 keerde Borghi opnieuw terug als trainer van Argentinos Juniors. In januari 2016 werd Borghi aangesteld als trainer van de Ecuadoraanse topclubLDU Quito.
Argentinos Juniors Colo-Colo Argentinië
Colo-Colo Argentinos Juniors
·
·
.svg)
