In 1896 kochtGus Mears, een voetbalfanaat en zakenman, samen met zijn broer, Joseph Mears, deStamford Bridge Athletics Ground teFulham met de intentie om van deze grond een van de betere voetbalterreinen van het Engelse voetbal te maken. De Mears-broers slaagden er niet in om het regionale team,Fulham FC, in hun stadion te laten spelen. Uiteindelijk overtuigde Fred Parker hen om hun eigen voetbalteam op te richten.
Chelsea Football Club werd opgericht op 10 maart 1905 in The Rising Pub (tegenwoordig is dit The Butcher's Hook, een café tegenover het stadion). Aangezien er al een team in de wijk bestond met de naamFulham besloten ze het team de naam Chelsea te geven, waarbij het woord Chelsea was afgeleid van de aangrenzende wijkKensington en Chelsea. Eerdere voorstellen als naam voor de club waren Londen FC, FC Kensington en Stamford Bridge FC. Chelsea werd de toegang tot deSouthern Football League ontzegd nadatFulham enTottenham Hotspur hier bezwaar tegen hadden aangetekend. Op 29 mei 1905 werd toestemming gegeven om aan te treden in deSecond Division van deEnglish Football League doordat het team financieel stabiel was en een nieuw stadion bezat.
De eerste wedstrijd van de club werd gespeeld tegenStockport County onder leiding van hun eerste trainer ooit,John Tait Robertson, op 2 september 1905. Ze verloren deze partij met 1-0. Hun eerste thuiswedstrijd was tegenLiverpool. Deze partij wonnen ze met 4-0.[1]
Reeds in 1907 promoveerde Chelsea naar deFirst Division. Dit resultaat hadden ze grotendeels te danken aanGeorge Hilsdon die reeds bij zijn debuut op 1 september 1906 tegenGlossop North End vijf doelpunten maakte.[2] Nadat Tait Robertson wegging als trainer bij de club boden zich al snel een aantal nieuwe kandidaten aan. De eerste die het mocht proberen was William Lewis, maar reeds kort daarna werd David Calderhead trainer van de club en bleef dit tot 1933.
Na een teleurstellend seizoen degradeerde Chelsea in1910 naar deSecond Division. Twee jaar later promoveerde Chelsea terug naar het hoogste niveau en behaalde het eerstvolgende seizoen de achtste plaats, hun beste resultaat sinds de oprichting in 1905. In 1913 werd de DeenNils Middelboe, tweevoudig winnaar van olympisch zilver, de eerste buitenlandse speler van de club uitLonden.
In 1915 speelde Chelsea, overschaduwd door deEerste Wereldoorlog, hun eersteFA Cup-finale. De finale werd ook weleens de "Kaki"-finale genoemd, vanwege de vele soldaten in hun "kaki"-uniformen. De sombere wedstrijd tegenSheffield United werd gespeeld opOld Trafford inManchester en eindigde in een nederlaag voor Chelsea, 3-0.
Het seizoen1919/20 was het eerste volledige seizoen na deEerste Wereldoorlog en tevens het meest succesvolle seizoen van Chelsea tot op dat moment. Het team werd derde met 49 punten. Chelsea degradeerde in1923/24 naar deSecond Division en slaagde er pas in om terug in deFirst Division te geraken in het seizoen1929/30, waar ze de volgende 32 seizoenen zouden spelen.
Om behoud in deFirst Division te verzekeren spendeerde de club £ 25.000 aan 3 nieuwe spelers: Hughie Gallacher, Alex Jackson en Alec Cheyne. Gallacher was de belangrijkste van deze drie aangezien hij in het seizoen1926/27Newcastle United als aanvoerder naar de titel leidde. Gedurende zijn vier seizoenen bij Chelsea werd hij telkens de topscoorder van de club en behaalde in totaal over deze vier seizoenen 81 doelpunten. Jackson en Cheyne daarentegen behaalden nooit hun ultieme vorm, waardoor Chelsea na verloop van tijd zelfs op een financieel dieptepunt kwam.
In 1933 stapte Calderhead op als coach van Chelsea en werd vervangen door Leslie Knighton. Ook hij bracht weinig verbetering in de club. In de seizoenen1932/33 en1933/34 belandden ze op twee punten van een degradatie en in1938/39 belandde de club zelfs op slechts een punt van een degradatie.
De club bleef desondanks een van de clubs met het grootste aantal fans. Een wedstrijd tegenArsenal op 12 oktober 1935 opStamford Bridge lokte 82.905 fans, wat tot dusver nog altijd een record is voor de club en het tweede hoogste aantal supporters ooit in een wedstrijd van deEnglish Football League.
Net voor deTweede Wereldoorlog begon stopte Knighton als trainer van Chelsea en werd opgevolgd door deSchotse Billy Birrell.
Gedurende deTweede Wereldoorlog speelde Chelsea, net zoals elke andere club, slechts een paar regionale wedstrijden. Slechts twee spelers uit de selectie van het seizoen1938/39 speelde ooit opnieuw een wedstrijd voor deze club. Dit had tot gevolg dat Chelsea na deze periode gebruik moest maken van enkele gastspelers.
In oktober 1945, net na de oorlog, kondigdeDinamo Moskou, regerend kampioen van deSovjet-Unie, aan dat het een voetbaltournee zou maken door hetVerenigd Koninkrijk als vredelievend gebaar. Hierbij zou het onder meer een wedstrijd spelen tegen Chelsea op 13 november 1945 opStamford Bridge. Chelsea speelde in een rood tenue doordat het tenue vanDinamo te veel blauwe tinten bevatte. Voor de wedstrijd gaf elke speler vanDinamo een boeket bloemen aan de speler met hetzelfde rugnummer als de speler in kwestie. Dit gebaar – in de Sovjetcompetitie een gebruikelijke beleefdheid vóór de wedstrijd – werd door veleBritten ontvangen met ontsteltenis.[3] Gedurende de wedstrijd zelf verraste hetRussische team vele toeschouwers door hun talent, waardoor de wedstrijd eindigde op 3-3. Het aantal toeschouwers dat de wedstrijd bijwoonde werd geschat op 100.000. Enkelen hiervan woonden de wedstrijd echter bij op een illegale manier. Tot dusver is dit het hoogste toeschouwersaantal ooit opStamford Bridge.
Na de oorlog spendeerde Chelsea £ 22.000 aan Tommy Lawton, Len Goulden en Tommy Walker. Het trio bracht naast goals ook veel entertainment in het spel van Chelsea, maar desondanks eindigde Chelsea vijftiende in het seizoen1946/47. Birrell bracht ook Roy Bentley naar Chelsea. Bentley werd gekocht vanNewcastle United voor £ 11.500. Ondanks zijn talent leidde deze transfer tot het vertrek van Lawton.
1950 leek het jaar te worden van Chelsea in deFA Cup. Na de 2-0 winst in de kwartfinales tegenManchester United werden ze geloot tegen stadsgenootArsenal. Na twee spannende wedstrijden was de stand 3-2 voorArsenal, waardoorThe Gunners zich doorstootte naar de finale. Een jaar later leek Chelsea te gaan degraderen naar deSecond Division. Met nog vier wedstrijden te gaan stond Chelsea onderaan het klassement met zes punten verschil van de voorlaatste plaats. Van de laatste veertien wedstrijden had Chelsea geen enkele keer gewonnen. De drie wedstrijden voor de laatste wedstrijd van het seizoen won Chelsea telkens verrassend. De laatste wedstrijd werd gespeeld tegenBolton Wanderers. Ook deze wedstrijd werd door Chelsea gewonnen, met 4-0. Hierdoor kroop Chelsea door het oog van de naald en bleven ze in deFirst Division.
In 1952 werd oud-Arsenal aanvallerTed Drake benoemd tot trainer van de club.Drake had de bedoelingen om Chelsea te moderniseren, zowel op als rond het veld. Een van zijn eerste acties hierbij was Chelsea afhelpen van de bijnaamThe Pensioners en veranderde hierbij het embleem van de club. Sindsdien is de club gekend alsThe Blues. Zijn beginjaren bij Chelsea waren voor de supporters echter niet overtuigend. In zijn eerste seizoen bij Chelsea eindigde hij negentiende met slechts een punt verwijderd van een degradatie.
In het jubileumjaar1954/55 gebeurde er voor velen iets onwaarschijnlijk, Chelsea werd kampioen van deFirst Division. Op het einde van het seizoen had Chelsea 52 punten en tot op heden is dit een van de laagste puntentotalen om kampioen te worden inEngeland na deTweede Wereldoorlog.
Doordat Chelsea kampioen werd mochten ze deelnemen aan deEuropacup I. In de eerste ronde werden ze geloot tegen hetZweedseDjurgårdens, maar zelfs nog voor het toernooi begon stapte Chelsea uit het toernooi.
Ze waren niet in staat om voort te bouwen op hun titelsucces. Reeds een seizoen later eindigde Chelsea zestiende. Een van de zwakste punten van de ploeg in deze periode was de uitschakeling in deFA Cup in de derde ronde, na een nederlaag tegen de ploeg uit deFourth Division,Crewe Alexandra. Na een 4-0-verlies tegenBlackpool werdDrake ontslagen. Hij werd opgevolgd door de toen 33-jarigeTommy Docherty.
ToenDocherty begon bij Chelsea was de club reeds zeker van een degradatie naar deSecond Division en gebruikte daarom de resterende tijd van het seizoen voor enkele structurele veranderingen. Hij verkocht veel van de oudere spelers om ruimte te creëren voor de jongere spelers. In tegenstelling totDrake wasDocherty zeer streng voor zijn spelers. Telkens als de spelers een gebrek aan discipline vertoonden, kregen ze een straf opgelegd. Deze harde trainingswijze wierp snel zijn vruchten af door opnieuw promotie af te dwingen en het volgende seizoen in deFirst Division als vijfde te eindigen.[4]
Door de resultaten werd Chelsea aangezien als een serieuze tegenstander en op vier wedstrijden van het einde van het seizoen1964/65 stonden ze op een geruststellende eerste plaats. Maar tijdens die laatste vier speeldagen liep alles mis. TegenBurnley kwamen zeven vanDocherty's sterspelers niet opdagen waardoorDocherty zich dus moest behelpen met jeugdspelers en reserven. Een sterk verzwakt team verloor met 2-6, waardoor ze toen al op de derde plaats stonden achterManchester United enLeeds United.
Na een tijd wasDocherty uitgekeken op het jonge elftal met een gemiddelde leeftijd van 21 jaar en besloot een aantal van zijn jonge spelers te verkopen om meer ervaren spelers in het team te krijgen.Docherty's nieuwe strategie leek te werken, want na tien speeldagen waren ze het enige team in deLeague dat nog steeds ongeslagen was.Peter Osgood was de enige jonge speler die er toen nog in slaagde om zijn plaats in het team te kunnen verzekeren en harten van de fans te kunnen veroveren. Dit veranderde echter snel toen hij zijn been brak tijdens een duel metEmlyn Hughes vanBlackpool. Tot grote ergernis van het team eindigde het team dat seizoen slechts negende in deFirst Division en verloren ze deFA Cup-finale tegenTottenham Hotspur.
In het volgende seizoen won Chelsea van zijn eerste tien wedstrijden slechts twee waardoorDocherty werd ontslagen. De eerste wedstrijd na het ontslag vanDocherty werd verloren met 7-0 vanLeeds United wat een evenaring vormde van het grootste verlies van Chelsea ooit. Snel na deze nederlaag werd een vervanger gevonden, Dave Sexton. Sexton was een veel rustiger persoon danDocherty. De harde kern van de ploeg bleef bewaard, maar in de verdediging vonden toch enkele veranderingen plaats. Sexton stabiliseerde de club en eindigde tweemaal na elkaar in de top zes van de landelijke competitie.
In1969/70 eindigde Chelsea als derde en behaalde datzelfde seizoen de finale van deFA Cup. Niets stond hen nog in de weg voor hun eerste deelname aan deEuropacup II. MetAris Saloniki enCSKA Sofia waren de eerste twee rondes een makkelijke partij voor Chelsea. In de kwartfinales verloor het team zijn eerste partij tegenClub Brugge met 0-2, maar het kwam terug met een sterke 4-0. Ook tegenManchester city in de halve finales won de club zonder enig probleem. De finale werd gespeeld tegenReal Madrid en uiteindelijk werd ook deze partij gewonnen door Chelsea. Hierbij was hun eerste Europese beker binnen.
In de volgende tien jaren was er verder geen succes meer voor de club wat Chelsea uiteindelijk zelfs op de knieën kreeg. Toen de geest van het team daalde, daalde ook de resultaten. Chelsea werd uiteindelijk zelfs in deEuropacup II van 1971/72 uitgeschakeld door het kleineÅtvidabergs. In deFA Cup werden ze uitgeschakeld door een ploeg uit deSecond Division,Leyton Orient. Chelsea eindigde twaalfde in het seizoen1972/73 en zeventiende in het daaropvolgende seizoen. In het seizoen van 1974/75 werd Dave Sexton uiteindelijk vervangen doorRon Suart. Zelfs voor hem werd het onmogelijk om het team te herstellen waardoor het degradeerde in 1975.
Voor Chelsea werd het uiteindelijk onmogelijk om nog nieuwe spelers aan te trekken waardoor de daling uit deFirst Division ook voor een daling van het bezoekersaantal zorgde. Deze situatie van Chelsea zorgde voor heel wat hooligans binnen de supportersgroepen van de club. Het was Eddie McCreadie die in het seizoen 1976/77 zorgde voor promotie. Ken Shellito zorgde het seizoen daarna ervoor dat ze op het hoogste niveau bleven.
In1981/82, werd Chelsea opnieuw twaalfde in deSecond Division. Dat is echter niets in vergelijking met het daaropvolgende seizoen, dat wordt beschouwd als het slechtste seizoen ooit in de geschiedenis vanThe Blues. Na een felle start daalde het team dramatisch, wat hen confronteerde met een mogelijke nieuwe degradatie naar deThird Division en hen zelfs in financiële moeilijkheden bracht. Ze ontsnapte slechts aan de degradatie met twee punten.
Na een investering van iets minder dan £ 500.000 maakte Chelsea een ommekeer in zijn geschiedenis, waardoor ze in het seizoen1983/84 kampioen werden van deSecond Division. Na hun eerste seizoen terug in deFirst Division eindigde ze als zesde. Dit niveau konden ze ook het volgende seizoen nog vasthouden, maar in1986/87 eindigde ze weer lager op de ranglijst. Het seizoen daarna volgde degradatie, maar in deSecond Division ondervonden ze geen enkel probleem om meteen kampioen te worden en terug te keren op het hoogste niveau.
In het seizoen 1989/90 keerde Chelsea terug naar deFirst Division met trainerBobby Campbell. Zijn opvolger,Ian Porterfield, eindigde in het seizoen 1991/92 hoog genoeg, zodat Chelsea kon deelnemen aan het allereerste seizoen van de destijds nieuwePremier League.Porterfield stopte halverwege het seizoen en werd vervangen door David Webb die het team als elfde liet eindigen. Aan het eind van het seizoen werd Webb vervolgens weer vervangen doorGlenn Hoddle.
Hoddles eerste seizoen begon slecht, waardoor Chelsea begon te verzwakken. Ondertussen bleefKen Bates, eigenaar van de club, geld investeren in topspelers zoalsRuud Gullit.Gullit werd in 1996/97 de nieuwe trainer en haalde daarbij topspelers naar Chelsea, waaronderGianluca Vialli enGianfranco Zola. In februari 1998 werdGullit plotseling ontslagen na een heftige botsing met eigenaarKen Bates, terwijl Chelsea tweede stond in het klassement. Hij werd vervangen door zijn oud-spelerVialli. Tijdens het seizoen 1998/99 deed Chelsea voor het eerst in jaren mee om de landstitel, maar na een verlies tegenWest Ham United daalden hun titelkansen. Een hoopvol seizoen eindigde uiteindelijk zonder een enkele beker. Na dit seizoen kwam eindelijk een doorbraak op Europees vlak voor Chelsea.
Vialli spendeerde bijna 26 miljoen pond aan nieuwe topspelers in de zomer van 2000. Hierbij kocht hij onder anderenJimmy Floyd Hasselbaink enEiður Guðjohnsen. Ondanks deze topaanwinsten werdVialli ontslagen na slechts drie van de vijftien punten te hebben behaald in de competitie. Hij werd vervangen door een andere Italiaan,Claudio Ranieri, die als zesde wist te eindigen in zijn eerste seizoen. Vooral in zijn tweede seizoen boekte Chelsea veel vooruitgang, maar desondanks eindigde Chelsea opnieuw zesde. Als gevolg daarvan waren de verwachtingen voor het volgende seizoen beperkt. Tegen alle verwachtingen in ging Chelsea op voor een mooie titelstrijd en won het de belangrijke laatste wedstrijd van het seizoen tegenLiverpool met 2-1.
De club stond na al die goede resultaten nog steeds voor een financieel drama, waardoorKen Bates de club in juni 2003 verkocht voor 60 miljoen pond. De nieuwe eigenaar van de club werd deRussische miljardairRoman Abramovitsj, die ook de schulden ter waarde van 80 miljoen pond zonder problemen afbetaalde. Na een investering van nog eens 100 miljoen pond werd Chelsea tweede in de Premier League.
In de zomer van 2004 werdJosé Mourinho aangesteld als hoofdtrainer van de club. Hij had de afgelopen seizoenen Europese successen gebracht bijPorto en introduceerde zichzelf alsThe Special One. Het seizoen2004/05 onder leiding van dePortugees werd het meest succesvolle seizoen van Chelsea. Na een overwinning opEverton namen ze de leiding in dePremier League, een positie die ze dat seizoen niet meer kwijtspeelden. Ook werd deLeague Cup gewonnen en reikte het ver in deChampions League.
Ook in het daaropvolgende seizoen,2005/06, werd de landstitel veroverd doorThe Blues. In2006/07 moest Chelsea echter toekijken hoe hetManchester United vanAlex Ferguson er met het kampioenschap vandoor ging. Op 20 september 2007 werd bekendgemaakt dat succestrainerMourinho Chelsea zou verlaten. Kort daarna namAvram Grant het roer over. Hij begeleidde de club naar haar eersteChampions League-finale ooit. Deze speelden ze tegenManchester United, maar verloren ze na strafschoppen. Drie dagen later werd er afscheid genomen vanGrant.
Na een teleurstellende reeks resultaten werdLuiz Felipe Scolari in februari 2009 ontslagen en vervangen door de voormalig bondscoach vanNederland en huidige vanRusland,Guus Hiddink. Hij was door zijn verleden een bekende van clubeigenaar Abramovitsj.Hiddink behaalde met Chelsea de halve finale van deChampions League, maar werd thuis in de slotfase uitgeschakeld door de uiteindelijke winnaarBarcelona onder leiding vanJosep Guardiola, terwijlGuardiolaHiddink enkele minuten eerder al had gefeliciteerd met het behalen van de finale. Wel wist de ploeg nog beslag te leggen op deFA Cup door met 2-1 te winnen vanEverton. Twee dagen na de laatste wedstrijd van het seizoen werdHiddink, door verplichtingen als bondscoach vanRusland, vervangen door oud-AC Milan-trainerCarlo Ancelotti.
DeItaliaan maakte veel indruk in zijn eerste seizoen door aanvallend voetbal te initiëren bij de club. Het bracht de club een nog succesvoller seizoen dan die van 2004/05. Chelsea pakte de dubbel, zowel dePremier League als deFA Cup werden gewonnen. Dat seizoen werd er door Chelsea een recordaantal doelpunten gescoord in dePremier League, namelijk 103. Het jaar erna begon de club weer goed onderAncelotti, maar door toedoen van een zeer teleurstellende periode rond de winter, werd Chelsea tweede. Mede als gevolg hiervan werd de hoofdtrainer op 22 mei 2011 ontslagen.[5]
Een week na het vertrek vanAncelotti werdPort-trainerAndré Villas-Boas aangesteld als hoofdtrainer van de club. De jonge coach, amper 33 jaar oud, werd ook wel deNieuwe Mourinho genoemd. Hij kon echter de prestaties van zijn illustere voorganger niet evenaren en werd al op 4 maart 2012 ontslagen na een reeks teleurstellende resultaten. Zijn assistent-trainerRoberto Di Matteo begeleidde het team vervolgens door een sterke Europese eindronde. Onder zijn leiding won Chelsea in 2012 voor het eerst in haar clubgeschiedenis deChampions League, ten koste vanBayern München. Ook werd deFA Cup gewonnen nadat Chelsea te sterk was voorLiverpool in de finale opWembley. Op 21 november 2012 moestDi Matteo het veld ruimen na een 3-0 nederlaag tegenJuventus.
Nog op dezelfde dag werd voormaligLiverpool-trainerRafael Benítez aangesteld als nieuwe coach van Chelsea. Hij leidde de club naar de derde plaats op de ranglijst en behaalde daarmee opnieuw een ticket voor deChampions League. Op 15 mei 2013 won deSpanjaard deEuropa League dankzij een 2-1 overwinning opBenfica.
Enkele weken later werd officieel bevestigd datJosé Mourinho zou terugkeren bij Chelsea als hoofdtrainer van het team. Men was ervan overtuigd dat hij de club nieuwe successen kon brengen in zowel dePremier League als in deChampions League. In zijn eerste seizoen terug aan de leiding was het team lang deelnemer aan de race om het kampioenschap, maar eindigde het uiteindelijk op een derde plaats. Door thuis met 0-0 gelijk te spelen tegenNorwich City, dat uiteindelijk als achttiende eindigde en degradeerde, werd de laatste kans op het kampioenschap definitief verspeeld. Vier dagen eerder reikte Chelsea tot de halve finale vanUEFA Champions League, waarin hetSpaanseAtlético Madrid vanDiego Simeone te sterk was.
Hetseizoen erna veroverde Chelsea wél de titel onder leiding vanMourinho, waarna een uiterst moeizame start volgde in hetseizoen 2015/16. Op donderdag 17 december 2015 viel daardoor het doek voor Mourinho en zegde Chelsea diens tot medio 2019 doorlopende contract op. Na zestien speelronden bezette de club de zestiende plaats op de ranglijst, met slechts vijftien punten. "Hij is de meest succesvolle manager in de historie van deze club, maar zowel José als de clubleiding concludeerde dat het gezien de laatste resultaten beter was om uit elkaar te gaan", stelde Chelsea op de clubsite te lezen in een officiële verklaring.[6]Guus Hiddink werd twee dagen later aangesteld als zijn opvolger. Hij kreeg een contract tot het eind van het seizoen.
Vanaf juli 2016 hadAntonio Conte twee seizoenen lang het stuur in handen bij de Londenaren. Hij won dePremier League in het seizoen2016/17, mede door de aankoop van de nieuwe bescheiden supersterN'Golo Kanté. Het jaar ervoor wasKanté metLeicester City onverwachts kampioen geworden en verhuisde daarna naarLonden voor 40 miljoen euro. Verder wonConte in 2018 met Chelsea deFA Cup ten koste van hetManchester United van zijn voorgangerMourinho.
In de zomer van 2018 stelde ChelseaMaurizio Sarri aan als nieuwe trainer en die bracht aantrekkelijker voetbal dan zijn voorgangers in het spel. Hij won in2019 deEuropa League door in de finale stadsgenootArsenal te verslaan met 4-1, maar vertrok die zomer alweer bij de club.
In juli 2019 werd oud-spelerFrank Lampard aangesteld als hoofdtrainer, nadatSarri naarJuventus was vertrokken. Door de ingestelde transferban en het vertrek van de topspelerEden Hazard naarReal Madrid werd er veel gebruik gemaakt van jeugdspelers, dit in tegenstelling tot alle voorgaande seizoenen in het Abramovitsj-tijdperk. Het eerste seizoen onderLampard eindigde Chelsea op de vierde plaats in de competitie, goed voor plaatsing voor deChampions League. In het tweede seizoen van clubicoonLampard als hoofdtrainer trok eigenaar Abramovitsj de portemonnee en kocht voor vele miljoenen onder andereKai Havertz,Timo Werner enBen Chilwell. Dit mocht niet baten, want ondanks een voorspoedige seizoensstart werdLampard na een teleurstellende reeks op 25 januari 2021 ontslagen.
Een dag later werd de, in december 2020 bijParis Saint-Germain ontslagen,DuitserThomas Tuchel aangesteld als zijn opvolger. Hij tekende een contract tot medio 2022. De tweede seizoenshelft van Chelsea verliep heel wat succesvoller. Onder de nieuwe coach behaalden ze de finale van deFA Cup en eindigden in de top vier. Het grootste succes was dat seizoen echter het winnen van deChampions League. Op weg naar de finale schakelden zeAtlético Madrid,Porto, en recordkampioenReal Madrid uit. De finale werd gespeeld in hetEstádio do Dragão tePorto tegenManchester City.Kai Havertz bezorgde met de enige goal van de wedstrijd Chelsea zijn tweedeChampions League-trofee.
Door deRussische invasie van Oekraïne in 2022 besloot Abramovitsj Chelsea te verkopen. DeRussische eigenaar hoopte zo dat de club kon ontsnappen aan eventuele sancties die hem ten laste zouden worden gelegd door deBritse regering.[7] Begin mei 2022 werd een akkoord tot overname bereikt met hetAmerikaanse consortium onder aanvoering van Todd Boehly voor een prijs van 4,97 miljard euro.[8] De groep, later actief onder de naam BlueCo, investeerde die zomer vele miljoenen in spelers alsRaheem Sterling,Marc Cucurella,Kalidou Koulibaly,Wesley Fofana enPierre-Emerick Aubameyang. Dit bracht de club echter geen verbeterde resultaten, waardoorTuchel al vroeg in het seizoen 2022/23 werd ontslagen. Vervolgens werden er miljoenen neergeteld omGraham Potter los te weken bijBrighton & Hove Albion. In januari 2023 werd er nog eens 300 miljoen pond uitgegeven, onder andere aanEnzo Fernández,Mykhailo Mudryk enNoni Madueke. Uiteindelijk eindigde het team in het rechterrijtje en werd er in april 2023 al weer afscheid genomen van hoofdtrainerPotter.Frank Lampard nam tot het einde van het seizoen de honneurs waar.
Op 29 mei 2023 werd bekendgemaakt datMauricio Pochettino per 1 juli 2023 de nieuwe hoofdtrainer van de club zou worden. Het luktePochettino aanvankelijk niet om de resultaten en het spel te verbeteren, mede door een groot aantal blessures. Richting het einde van het seizoen ging het team echter beter draaien en streed het mee om een ticket voor Europees voetbal. Op de laatste speeldag stelde Chelsea de zesde plaats veilig na een 2-1 overwinning opBournemouth. Daarmee plaatste het zich voor deUEFA Conference League. Desalniettemin werd enkele dagen later bekend dat de wegen van Chelsea enPochettino zouden scheiden.[9]
Sinds de oprichting van Chelsea kende de club vier verschillende emblemen,[10] die allemaal kleine wijzigingen ondergingen. Het eerste logo in 1905 bevatte een typische "Chelsea Pensioner", wat hen de bijnaam van "The Pensioners" opleverde, maar het logo verscheen nooit op de clubshirts. Als deel vanTed Drakes modernisering in1952 stond hij erop dat het logo moest veranderen. Inspiratieloos maakte Drake van het logo simpelweg de initialen van de club, namelijk CFC. Dit duurde één jaar, want in 1953 werd het nieuwe logo ontworpen, een achteruitkijkende blauwe leeuw met een staf in de hand. Deze hield het driedecennia uit. Tevens was dit het eerste embleem dat op de shirts van de spelers mocht verschijnen. In1986 veranderde net zoals de eigenaren van de club ook het embleem nog eens. Dit embleem bevatte een meer naturalistische, niet-heraldische leeuw, die deze keer geel was en niet blauw, gebogen over de CFC-initialen.
In het seizoen 2005-06 kwam er onder leiding vanRoman Abramovitsj een nieuw embleem dat lijkt op het embleem van 1953 met de blauwe heraldische leeuw met een staf. Net als elk vorig embleem is ook dit embleem gevarieerd in kleuren.[11]
Chelsea heeft sinds zijn oprichting altijd een blauw tenue gehad, dat in de loop der jaren veranderde van lichtblauw naar een iets donkerdere tint. Het tenue van Chelsea wordt momenteel gefabriceerd doorNike, datAdidas overneemt als sponsor.Adidas had een sponsorcontract met de club dat eindigde aan het einde van het2016-17 seizoen.Nike zal de tenues fabriceren vanaf het2017-18 seizoen, tot en met 2032. Vorige kledingsponsoren warenUmbro (1975-81),Le Coq Sportif (1981-86),The Chelsea Collection (1986-87),Umbro (1987-06) enAdidas (2006-17).
De allereerste hoofdsponsor die op het tenue stond van Chelsea wasGulf Air die een contract hadden metKen Bates van £ 150.000 in het seizoen1983-84. Andere sponsors die op het tenue stonden sinds die periode zijnGrange Farms (1984-85),Bai Lin Tea (1985-87),Simod (1987-89),Commodore &Amiga (1989-94) (afwisselend),Coors beer (1994-97),Autoglass (1997-01),Emirates (2001-05),Samsung Mobile' (2005-08),Samsung (2008-15) enYokohama Tyres (2015-20).Sinds het seizoen2020-21 is het telecombedrijfThree hoofdsponsor van de club.
Chelsea speelt thuis gemiddeld voor een aanhang van 40.000 supporters. Het gemiddeld aantal bezoekers in het seizoen 2007-2008 was 41.653, het zesde hoogste uit de Premier League.[13] De toeschouwers komen vooral uit de wijkenHammersmith,Battersea en van de rijkere gebiedenChelsea enKensington. De club zelf vermoedt dat ze in hetVerenigd Koninkrijk een supportersschare hebben van 4 miljoen.[14] Chelsea maakt ook gebruik van een aantal fanliederen zoalsCarefree, Blue is the Colour, Keep the Blue Flag Flying High, We all Follow the Chelsea (op de melodie vanLand of Hope and Glory),Ten Men Went to Mow enCelery. Het liedCelery werd vaak gezongen bij overwinningen, waarbij ookselderij werd gegooid, maar deze werd in maart 2007 uit het stadion verbannen.
Tijdens de jaren 70 en 80 had Chelsea in zijn aanhang ookhooligans, die vaak deChelsea Headhunters werden genoemd. Samen met andere hooligangroepen zoalsInter City Firm (West Ham United),Millwall Bushwhackers (Millwall FC) en deSalford Reds (Manchester United) golden zij als de meest agressieve en gevaarlijkste groep. De Headhunters hadden ook verbindingen metneonazistische groepen zoals deCombat 18 en deBritish National Party. Sinds de jaren 90 is het aantal incidenten tijdens wedstrijden gedaald, voornamelijk door controle-acties en videobewaking.
Het lied "Blue is the Colour"[15] was een single van Chelsea in de voorbereiding voor deLeague Cup finale van1972. Reeds na korte tijd behaalde deze single de top 5 in deUK Singles Chart.[16] Later werd dit nummer nog gecoverd door deVancouver Whitecaps die het lied de titel "White is the Colour" gaven. "Blue is the Colour" wordt onofficieel ook aanvaard als clublied van Chelsea.
In1930 deed Chelsea mee aan een van de eerste voetbalfilms ooit, "The Great Game".[17] Verscheidene scènes werden opgenomen opStamford Bridge. Door de grote bekendheid van de "Chelsea Headhunters" werden zij ook verwerkt in een film over voetbalvandalisme, "The Football Factory".[18]
Chelsea in september 1905 tegenWest Bromwich Albion in het Stamford Bridge stadion. De wedstrijd eindigde in 1-0.
HetStamford Bridge stadion werd officieel geopend op28 april 1877. Het stadion werd ontworpen doorArchibald Leitch en had toen enkel een oostzijde die een capaciteit had van 5.000 plaatsen. Gedurende de eerste 28 jaar van zijn bestaan werd het stadion uitsluitend gebruikt door de Londense Atletiek Club, waarbij er totaal geen voetbal werd gespeeld. In1904 werd de grond gekocht doorGus Mears en zijn broer. Aanvankelijk hadden zijFulham FC aangeboden om in dit stadion te spelen, maar omdat Fulham FC weigerde richtten de broers zelf hun eigen voetbalclub op, namelijk Chelsea FC.
Veldeigenaars van Stamford Bridge hebben bepaald dat het stadion nooit kan verkocht worden aan projectontwikkelaars. Dit betekent ook dat als Chelsea ooit van locatie verhuist, ze de naam Chelsea FC moeten achterlaten in het stadion en dus een nieuwe naam moeten gebruiken.[19]
Chelsea staat bekend als een club die veel (dure) spelers koopt. Sinds de overname van de RussischeoligarchRoman Abramovitsj in 2003 komen grote spelers naar de club in Londen. Er zijn meerdere miljoenaankopen gedaan[20]. Velen hiervan zijn gefaald om aan de grote verwachtingen te voldoen. Voorbeelden hiervan zijn spelers als Schevchenko,Fernando Torres,Mateja Kesman enHernan Crespo. In de zomer van 2018 heeft Chelsea ongeveer 136 miljoen uitgegeven metPulisic vanBorussia Dortmund als duurste aankoop (64 miljoen). Voorafgaand aan het seizoen 2019/2020 werd Mateo Kovacic vanReal Madrid aangetrokken voor 45 miljoen euro. In de zomer van 2020 zijn ook meerdere recordaankopen gedaan, waaronderKai Havertz,Hakim Ziyech,Ben Chilwell enTimo Werner. De laatste jaren werd ook wel meer gefocust op de spelers afkomstig uit de eigen jeugdopleiding, die wordt aanzien als een van de beste in Europa. Zo speelden jeugdproducten alsTammy Abraham,Andreas Christensen,Callum Hudson-Odoi,Reece James enMason Mount allemaal een belangrijke rol in de gewonnen Champions League in het seizoen 2020-2021. In augustus 2021 werd voormalig Chelsea spelerRomelu Lukaku overgenomen vanInternazionale voor 115 miljoen euro, toen een recordbedrag voor de club om één enkele speler aan te trekken.[21]
In deUEFA Ranking wordt het puntentotaal (twee per overwinning, een voor elk gelijkspel plus eventuele bonuspunten voor het bereiken van bepaalde fases in een toernooi) van de afgelopen vijf seizoenen bij elkaar opgeteld, waar dan vervolgens een ranglijst van gemaakt wordt. Deze lijst wordt gehanteerd bij lotingen van de voorrondes en groepsfases van deUEFA Champions League en deUEFA Europa League.
Chelsea speelt sinds 1958 in diverse Europese competities. Hieronder staan de competities en in welke seizoenen de club deelnam. De edities die Chelsea heeft gewonnen zijndik gedrukt:
Frank Lampard is de speler met de meeste goals en wedstrijden voor Chelsea
De speler die het hoogste aantal wedstrijden speelde voor Chelsea FC is tot op heden nog altijdRon Harris. Harris speelde tussen 1961 en 1980 795 eerste-klasse wedstrijden voor Chelsea.[23] Tot op heden lijkt dit record niet verbroken te worden. De meest recente speler van Chelsea die het dichtst in de buurt komt van dit record isFrank Lampard, met 450 wedstrijden.[24] De ex-speler van Chelsea die het meest werd opgeroepen voor zijn nationale team is deFransmanMarcel Desailly. Hij speelde 116 interlands voorFrankrijk, waarvan 74 tijdens zijn periode bij Chelsea.
Frank Lampard is de speler die de meeste doelpunten maakte voor Chelsea, namelijk 203 in de periode 2001–20.[23]Jimmy Greaves is de speler die de meeste doelpunten maakte in een seizoen, namelijk 43 in1960-61.
Chelsea heeft in het Engelse voetbal een record van het minst aantal tegendoelpunten in een seizoen (15) in handen. Ook de 21-0 zege tegen hetLuxemburgseJeunesse Hautcharage tijdens deEuropacup II van 1971-72 is een record in deze Europese competitie.
Chelsea heeft ook het record van langste periode ongeslagen in thuiswedstrijden (van 10 april 2004 tot 26 oktober 2008). Chelsea verbeterde op 12 augustus 2007 het vorige record vanLiverpool, dat in de periode 1978-1980 63 thuiswedstrijden ongeslagen bleef. Liverpool beëindigde op 26 oktober 2008 de ongeslagen reeks van Chelsea door met 0-1 te winnen na een goal vanXabi Alonso. In het seizoen 09-10 verbeterde Chelsea ook het record van meeste goals in 1 Premier League-seizoen, dit waren er 103, mede dankzij zware overwinningen tegen Wigan Athletic en Sunderland.[25]
↑abOm het aantal wedstrijden of aantal goals van andere ex-Chelsea spelers te weten te komen: Glanvill (2006). Chelsea FC: The Official Biography, pp. 399–410.
Ingledew, John (2006). And Now Are You Going to Believe Us: Twenty-five Years Behind the Scenes at Chelsea FC. John Blake Publishing Ltd. ISBN 1-84454-247-5.
Matthews, Tony (2005). Who's Who of Chelsea. Mainstream Publishing. ISBN 1-84596-010-6.
Mears, Brian (2004). Chelsea: A 100-year History. Mainstream Sport. ISBN 1-84018-823-5.
.svg)
.jpg)
.svg)
.svg)
