Eenchauffeur is in het algemeen debestuurder van eenmotorvoertuig, al dan niet beroepsmatig. Het woord is afgeleid van hetFranse werkwoordchauffer, dat "verhitten" betekent.[1]
De eerste zelfbewegende voertuigen werden aangedreven doorstoomkracht en een belangrijke taak van de eerste bestuurders bestond uit het opdruk houden van destoomketel, door toevoeging vanbrandstof. Later is de term chauffeur vooral bestuurders van wegvoertuigen aan gaan duiden; bijstoomlocomotieven onderscheidde men al snel eenstoker en eenmachinist.
Om zelf chauffeur van een motorvoertuig te worden, zijn er wettelijke eisen en vaak aanvullende trainingen nodig:Elk type chauffeur moet in het bezit zijn van een geldig rijbewijs dat geschikt is voor het voertuig dat zij besturen (bijvoorbeeld in Nederland rijbewijs B voor personenauto’s, C voor vrachtwagens, en D voor bussen). Een chauffeur magpassagiers vervoeren in het voertuig maar als dat op commerciële dienstverleningsbasis gebeurt dient een chauffeur aan aanvullende eisen te voldoen. Eentaxichauffeur moet een opleiding volgen en een taxivervoersbewijs bij zich dragen. In Nederland krijgt deze dat enkel na afleggen van het opleidingsexamen eenmedische keuring. EenVrachtwagen- enbuschauffeur moet in Nederland een code 95-certificering behalen, wat betekent dat zij getraind zijn in veilig en efficiënt transport. Voor het mogen vervoeren van gevaarlijke stoffen zijn er nog aanvullende trainingen en certificaten. Voorprivéchauffeurs alsdirectiechauffeurs zijn er aanvullende opleidingen vooretiquette, defensief rijden en het omgaan met VIP-klanten. Indien een chauffeur 70 jaar is geworden is elke vijf jaar eenmedische rijbewijskeuring vereist.
Wie geeft me jatmous? is de titel van de opgetekende herinneringen van de Amsterdamse taxichauffeur Harry Boting, die in sappig Amsterdams de wederwaardigheden van een Amsterdamse taxichauffeur beschrijft.
