| Charles ridder Vandenhove | ||||
|---|---|---|---|---|
.jpg) | ||||
Vandenhove in 2010 | ||||
| Persoonsinformatie | ||||
| Nationaliteit | .svg) België | |||
| Geboortedatum | 3 juli1927 | |||
| Geboorteplaats | Teuven | |||
| Overlijdensdatum | 22 januari2019 | |||
| Overlijdensplaats | Luik | |||
| Beroep | Architect | |||
| Website | Officiële website | |||
| Werken | ||||
| Belangrijke gebouwen | Centre Hospitalier Universitaire de Liège,Luik | |||
| RKD-profiel | ||||
| ||||
Charles ridder Vandenhove (Teuven,3 juli1927 –Luik,22 januari2019) was eenBelgischarchitect. Het architectenbureauCharles Vandenhove et associés is gevestigd inLuik.
Charles Vandenhove werd geboren in Teuven in deVoerstreek als zoon van de landbouwer Marie-Jean Vandenhove en Maria-Ida Spitz.
In 1945 studeerde hij af aan de Luikse hogeschoolSaint-Luc en in 1951 aan de hogeschool voor architectuurLa Cambre inBrussel. Hij was een generatiegenoot van architectLucien Kroll, met wie hij tot in 1957 geassocieerd was.
Vandenhove verwierf grote naambekendheid met zijn ontwerpen voor de universiteitscampusSart-Tilman van deUniversiteit van Luik in de jaren 70, meer bepaald het universitaire ziekenhuis, een boekenmagazijn en een complex met labo's en een studentenresidentie Lucien Brull, een 45-meter hoge toren. Een sporthal voor voetbalclub Standard Luik is ook van zijn hand. Bij het projectCour Saint-Antoine in de binnenstad van Luik, liet Vandenhove zien dat moderne,functionalistische ideeën kunnen samengaan met respect voor het historische weefsel van oude steden.
Vanaf de jaren 90 kreeg hij ook opdrachten in het buitenland: in Parijs het Théâtre des Abesses en in Nederland ruim 20 woonprojecten in diverse steden. In Vlaanderen bouwde Vandenhove een paviljoen voor hetMiddelheimpark te Antwerpen en was een gevelfragment inGent tijdens het kunstevenementChambres d'Amis van zijn hand.
Charles Vandenhove trouwde in 1957 met Jeanne Belvaux (1916-2007). Het gezin bleef kinderloos.
In 2004 verkreeg hij persoonlijke opname in de Belgische adel, met de titel ridder. Op 19 maart 2016 werd hij benoemd totdoctor honoris causa aan de universiteit van Luik.[1]
In een inspirende samenwerking tussen kunstenaar en architect, werkte Vandenhove in de jaren 80 en 90 samen met kunstenaars alsSol LeWitt (voor het ontwerp van de koninklijke loge en de inkomhal van de BrusselseMuntschouwburg),Daniel Buren enGiulio Paolini aan o.a. het academisch ziekenhuis in Luik, deKoninklijke Schouwburg in Den Haag. Ook bij de renovatie en inrichting van zijn woonhuis, het 16e-eeuwse stadspaleisHôtel Torrentius in Luik, waren kunstenaars nauw betrokken.
In 2007 gaf het verzamelaarsechtpaar Charles en Jeanne Vandenhove een deel van zijnkunstverzameling in langdurige bruikleen aan hetBonnefantenmuseum teMaastricht. De verzameling, ondergebracht in deStichting Charles Vandenhove, vond in 2012 zijn vaste stek in een nieuwe behuizing inGent, in de schaduw vanHenri Van de VeldesBoekentoren. Een 180-tal werken uit zijn collectie schonk hij aan deUGent.[2]
Vandenhove's architectuur beperkt zich tot het essentiële en oogt tijdloos en uitgepuurd. Wars van ornament spreken beton, hout enbaksteen voor zich.Bart Verschaffel vanUGent zegt in dit verband:Vandenhove spelt de architectuur. Alle elementen, zoals treden, muurvlakken, kolommen en plinten zijn duidelijk afgelijnd en afzonderlijk behandeld. In de jaren '80 van de XXe eeuw werkte hij vaak met de klassieke vormentaal, zoalszuilen enfronton zonder in depostmodernistische val te trappen. Veel van Vandenhoves woongebouwen worden gekenmerkt door halfronde zinken daken,Franse balkons en Louvre-luiken. Verschaffel stelt in dit verband:Vandenhove citeert niet ironisch en is evenmin een neoclassicus. Werkte hij metkapitelen of raamlijsten, dan ontwierp hij die zelf.
