_by_Erling_Mandelmann.jpg)
Charles Édouard Dutoit (Lausanne,7 oktober1936) is eenZwitsersdirigent, die vooral bekendstaat om zijn interpretaties van Franse en Russische20e-eeuwse muziek. Zo heeft hij belangwekkende opnamen gemaakt vanHector Berlioz'Roméo et Juliette enMaurice Ravels ballettenDaphnis et Chloé enMa Mère l'Oye.
Dutoit studeerde en behaalde zijn graad op hetconservatorium vanGenève, waar hij een eerste prijs behaalde voor directie, waarna hij op invitatie vanAlceo Galliera naar deAccademia Musicale Chigiana inSiena ging. In zijn jonge jaren bezocht hij regelmatig de repetities vanAnsermet en bouwde een persoonlijke relatie met deze dirigent op. Ook werkte hij metKarajan inLuzern en studeerde bijCharles Münch inTanglewood. In 1957 begon Dutoit zijn professionele carrière in de muziek, en wel als violist. Twee jaar lang reisde hij de wereld rond voor hij terugkeerde naar Zwitserland om directie te gaan studeren. Vanaf 1959 was hij gastdirigent bij hetOrchestre de la Suisse Romande en het Kamerorkest van Lausanne. Vervolgens werd hij tot 1967 dirigent bij het orkest van Radio Zürich, waarna hij deBerner Symphoniker vanPaul Kletzki overnam. Hij bleef elf jaar lang inBern.
Hij trad in die tijd ook op als dirigent van het Nationale Symfonie Orkest van Mexico, van 1973 tot 1975, en van 1975 tot 1978 van hetGöteborg Symfonie Orkest, en in het begin van de jaren tachtig was hij ook gastdirigent van hetMinnesota Orchestra.
In 1977 werd hij artistiek directeur van hetOrchestre Symphonique de Montréal (OSM) en trad zo in de voetsporen vanOtto Klemperer enZubin Mehta. Hij bleef daar vijfentwintig jaar, en het orkest groeide in die tijd uit tot het bekendste orkest van Canada met een wereldwijde reputatie. Samen met het OSM maakte hij een groot aantal opnamen voor het Decca-label. Maar onder de oppervlakte was er onvrede. Dutoit was geschoold in een oude, hardere stijl van dirigeren die in de jaren 40 en 50 aanvaardbaar was. Hij gebruikte angst en beledigingen als motivatie voor zijn musici, tot het punt waarop sommigen in tranen uitbraken na repetities. In april 2002 begon Dutoit ontslagprocedures tegen twee musici. Dit leidde tot een opstand in het orkest. Toen de voorzitter van de muziekvakbond van Québec in een open brief aan de orde stelde dat Dutoit zijn musici verbaal en psychologisch mishandelde nam hij abrupt ontslag en trad nooit meer op in Montréal.[1][2][3]
Vanaf 1990 is hij eerste dirigent en artistiek leider van het zomerfestival van hetPhiladelphia Orchestra inSaratoga Springs. Daarnaast was Dutoit van 1991 tot 2001 muzikaal directeur van hetOrchestre National de France, waarmee hij een aantal bijzonder gewaardeerde opnamen maakte en door de hele wereld reisde. In 1996 werd hij ook eerste dirigent van hetNHK Symphony Orchestra inTokio. In februari 2007 werd hij benoemd als eerste dirigent en artistiek adviseur van het Philadelphia Orchestra. Hij vervulde deze positie als interim-dirigent tot 2012, toenYannick Nézet-Séguin aantrad als vaste dirigent.[4] Met ingang van 2009 was Dutoit ook eerste dirigent van hetRoyal Philharmonic Orchestra.[5]
In december 2017 kwam een einde aan zijn samenwerking met diverse orkesten nadatzijn gedrag negatief in het nieuws was gekomen.[6]
Dutoit verwierf in meer dan veertig jaar een aanzienlijk aantal internationale prijzen en erkenningen, waaronder tweeGrammy Awards, meerdereJuno Awards (Canada), deGrand Prix du Président de la République (Frankrijk), dePrix mondial du disque de Montreux (Zwitserland), deEdison, deJapan Record Academy Award, en de DuitseGerman Music Critics' Award. In1991 werd hij ereburger van de stadPhiladelphia, en in1997 werd hij benoemd als Officier in deOrder of Canada. Hij is de enige niet-Canadese staatsburger die Grootofficier in deOrdre national du Québec is.