Uitbarstingen in het gebied in de afgelopen 4000 jaar, bijgewerkt tot circa 2005
De Cascade Range is net als deSierra Nevada en de Pacific Coast Ranges ontstaan sinds hetOligoceen (ongeveer 30 miljoen jaar geleden), als gevolg van de plaatselijkeplatentektoniek. Het achterliggende proces is desubductie van de (oceanische)Farallonplaat onder de westelijke rand vanNoord-Amerika. De oceanische plaat schuift onder de westkust van Noord-Amerika demantel in en wordt daarbij opgewarmd, waardoormagma gevormd wordt. Dit magma stijgt op en veroorzaakt aan het aardoppervlak vulkanisme.
Over miljoenen jaren zijn er afwisselend perioden van relatieve rust en perioden van vulkanische activiteit geweest. Met de uitzondering van de uitbarsting van de afgelegenLassen Peak in hetLassen Volcanic National Park in het noorden van Californië waren de vulkanen meer dan een eeuw rustig, tot 18 mei 1980. Op die datum kwam de weinig bekende Mount Saint Helens tot een uitbarsting. Geologen waren bang dat het een voorteken was van hernieuwde vulkanische activiteit in het gebied, zoals in de periode van 1800 tot 1857 toen er in totaal 8 uitbarstingen waren. Er zijn sindsdien echter geen uitbarstingen meer geweest.
De inheemse volkeren van Amerika wonen al duizenden jaren in het gebied en hebben hun eigen mythologie rondom het gebergte. Volgens sommige verhalen werdenMount Baker,Mount Jefferson enMount Shasta gebruikt om te schuilen tijdens eenmythische zondvloed. Andere verhalen vertellen over hoeMount Adams enMount Hood oorlog voerden door met vuur en stenen naar elkaar te gooien. Mount Saint Helens, die voor de uitbarsting in 1980 een gracieuze uitstraling had, werd gezien als de mooie maagd waarvoor de twee streden. Verhalen over de berg Tahoma (later bekend alsMount Rainier) vertellen over grote verborgen grotten met slapende reuzen. Later zijn aan deze mythen verhalen over buitenaardse wezens enBigfoot toegevoegd.
In het voorjaar van 1792 kwam de Britse zeevaarderGeorge Vancouver het gebied in via dePuget Sound, en hij begon de bergen Engelse namen te geven. Hij gaf echter het gebied op zich geen naam.
In 1805 voer deexpeditie van Lewis en Clark door de Cascade Range over de rivier deColumbia, die voor jaren de enige praktische manier was om door het gebied te reizen. De laatste obstakels op hun reis waren stroomversnellingen en watervallen in deColumbia River Gorge, de zogenaamde Cascades Rapids. Deze liggen nu in hetBonneville Dam reservoir. Het duurde niet lang voordat kolonisten en handelaars op de rivier de bergen nabij deze Rapids de naam "mountains by the cascades", ofwel "bergen bij de watervallen" gingen noemen. Dit werd later ingekort tot "Cascades", en zo kwam het gebied aan haar naam.
Kolonisatie en exploratie van het gebied door Europeanen en Amerikanen werd versneld toen deHudson's Bay Company een belangrijke handelspost opende in Fort Vancouver, nabij het huidigePortland inOregon. De pelsjagers van de Hudson's Bay Company gebruikten het fort als een basis voor de strooptocht, en ze waren de eerste niet-inheemsen die het zuidelijke kustgebergte ingingen via wat later deSiskiyou Trail werd genoemd. Zij breidden in de jaren tussen 1820 en 1830 dit pad uit met wegen die langsCrater Lake,Mount McLoughlin,Medicine Lake Vulkaan,Mount Shasta enLassen Peak lopen.
Het heeft daarna nog jaren geduurd voordat er echt immigratie naar het gebied was, en alhoewel er tegenwoordig verschillende grote wegen en spoorwegen door het gebied lopen zijn grote delen van de Cascade Range nog steeds een onherbergzame wildernis. Een groot gedeelte van de noordelijke helft van de High Cascades, ten noorden van Mount Rainier, is tegenwoordig beschermd gebied.
Rond 1845 trokken voor de eerste keer op grotere schaal kolonisten door de Cascade Range over de "Barlow Road". Deze weg vormde het laatste stuk van deOregon Trail. Voordien was het voor kolonisten noodzakelijk om via de rivier (met de gevaarlijke watervallen) te reizen. De weg liep van Columbia naar Oregon City, en was aangelegd als een tolweg - $5 per wagen - maar desondanks erg populair.
Daarnaast werd deApplegate Trail aangelegd zodat kolonisten niet meer over de rivier hoefden. Dit pad gebruikt deel van deCalifornia Trail tot het midden vanNevada. Van daar leidde het pad noordwestelijk naar het noorden van Californië en uiteindelijk naar wat laterAshland genoemd is, in Oregon. Kolonisten konden dan vandaaruit deSiskiyou Trail volgen naar deWillamette Valley.
De Great Northern Railroad legde eenTranscontinentale spoorlijn aan vanSaint Paul (Minnesota) naarSeattle en moest daarbij de Cascade Range passeren. De route door het gebergte heeft sinds de aanleg in 1893 een aantal varianten gekend. In eerste instantie lag er een zogenaamde zizaglijn de berg op en af. Dit betekende een grote lengte en een moeilijke passage van het gebergte. De spoorlijn lag een flink deel van het jaar onder een dik pak sneeuw wat de exploitatie van de lijn sterk bemoeilijkte. Om deze situatie te vergemakkelijken werd in 1909 de eersteCascade Tunnel geopend met een lengte van 4.200 meter. De sneeuw bleef een probleem en op 1 maart 1910 werden 96 mensen gedood toen eenlawine een trein raakte. Daarnaast bleken de uitlaatgassen vanstoomlocomotieven een probleem.Om de problemen op te lossen werd de huidige Cascade Tunnel met een lengte van 12,5 kilometer gebouwd tussen 1925 en 1929. De tunnel ligt 153 meter lager ten opzichte van de vorige tunnel en betekent dus dat treinen minder hoeven te klimmen.
