| Cape Wrath | ||||
|---|---|---|---|---|
 | ||||
Cape Wrath gezien van de zee | ||||
| Coördinaten | 58° 37′ NB, 5° 0′ WL | |||
| Land |  Schotland | |||
| Zee | Atlantische Oceaan | |||
| Afbeeldingen | ||||
 | ||||
Vuurtoren van Cape Wrath | ||||
| Kaart | ||||
  | ||||
| ||||
Cape Wrath (Schots-Gaelisch:Am Parbh) is het noordwestelijkste punt van hetBritse vasteland. Het is een afgelegenkaap in het noorden vanSchotland in hethistorisch graafschapSutherland.
De naam Cape Wrath komt van hetOudnoordse woord voor draaipunt. DeVikingen veranderden hier van koers om terug naar huis te varen.
De makkelijkste manier om Cape Wrath te bereiken is door inKeodale, in de buurt vanDurness, eenfiets- en voetveer te nemen die reizigers over deKyle of Durness brengt. Dan kan men door te wandelen, fietsen of door met een minibus mee te rijden de nog resterende 20 kilometer afleggen. Een deel van het gebied waar men door moet, wordt gebruikt als oefenterrein voor deRoyal Air Force en deRoyal Navy, reden waarom deze weg soms wordt afgesloten.
Vanuit het zuiden kan Cape Wrath alleen te voet worden bereikt.
In 1828 werd onder leiding vanRobert Stevenson eenvuurtoren op de kaap gebouwd, die bemand was tot 1998.
De vuurtoren werd of wordt bewoond door John Ure en zijn gezin, die er het Ozone Cafe uitbaten, naar eigen zeggen de meest afgelegen drinkgelegenheid van Groot-Brittannië.
Op 27 september 1915 kwam de HMS Caribbean tijdens slecht weer voor de kust van Cape Wrath tot zinken. Ondanks een reddingspoging van de HMS Birkenhead kwamen 15 mensen om het leven. In 2004 is het scheepswrak gevonden, ongeveer 55 kilometer van Cape Wrath.
De romanVuurtorenwachten (Engels:Lighthousekeeping) vanJeanette Winterson, speelt zich af in het plaatsje Cape Wrath.
