Movatterモバイル変換

[0]ホーム

Naar inhoud springen

CA Newell's Old Boys

Koppelingen bewerken

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie

Newell's Old Boys

Naam

Club Atlético Newell's Old Boys

Bijnaam

Los Leprosos, Rojinegros, La Lepra, Ñuls

Opgericht

3 november 1903

Plaats

Rosario

Stadion

Estadio Marcelo Bielsa

Capaciteit

42.000

Voorzitter

Trainer

Competitie

Website

Thuis	Uit

Portaal

Voetbal

Club Atlético Newell's Old Boys is eenvoetbalclub uitRosario,Argentinië. De club is opgericht in1903 en vernoemd naar de Engelse immigrantIsaac Newell, directeur en voetbalcoach van de English High School of Rosario. De clubkleuren zijn afkomstig van de vlaggen vanGroot-Brittannië enDuitsland (Isaac Newell was Brits en zijn vrouw Duits). De grote rivaal van Newell's Old Boys isCA Rosario Central, de andere club uit de stad Rosario. Buiten voetbal is de club ook actief inbasketbal,boksen,gevechtssport, roller skaten,veldhockey envolleybal.

Geschiedenis

[bewerken |brontekst bewerken]

Claudio Newell, stichtend lid van Newell's Old Boys.

Een van de eerste elftallen van de club in 1905.

De club werd op 3 november 1903 opgericht. Een van de stichtende leden was Claudio Newell, zoon van Isaac. De termOld Boys wees op het feit dat leden afgestudeerden waren aan de English High School. De bijnaamLos Leprosos komt uit de jaren 1920. Newell's Old Boys werd uitgenodigd om een liefdadigheidswedstrijd te spelen om geld in te zamelen voor de ziektelepra. De club zei meteen toe op de uitnodiging, maar de tegenstander en aartsrivaal Rosario Central niet waardoor de wedstrijd uiteindelijk geannuleerd werd.

Het voetbal was in begindagen verspreid in Argentinië. Op 30 maart 1905 werd deLiga Rosarina de Fútbol opgericht, de voetbalbond van Rosario. Buiten Newell's Old Boys waren Rosario Central,Atlético Rosario en Atlético Argentino stichtende leden. De club werd de eerste kampioen. Tot 1911 werd de club telkens kampioen, met uitzondering van 1908 toen Rosario Central de titel won. In 1911 won de club ook het toernooiCopa de Honor Municipalidad de Buenos Aires in de finale tegenCA Porteño. Als winnaar hiervan mocht de club ook aan deCopa de Honor Cousenier deelnamen, waar de club met 2-0 verloor vanC.U.R.C.C. uitMontevideo. De club nam ook enkele keren deel aan deCopa Ibarguren. Na twee keer de finale te verliezen in 1913 en 1918 kon de club in 1921 de trofee winnen tegenCA Huracán. Een jaar later verloor de club tegen Huracán de finale. In de lokale competitie kreeg de club concurrentie van Rosario Central enTiro Federal, die ook verscheidene titels op hun naam wisten te schrijven.

In 1939 verlieten Rosario Central en de Old Boys de competitie en sloten zich aan bij de Argentijnse bond en mochten zo meteen in de profcompetitie starten. De club bleef wel met jeugdspelers actief in de competitie van Rosario. In het eerste seizoen bij de elite werd de club knap vierde. Begin jaren veertig eindigde de club twee keer in de top vier, maar zakte daarna weg naar de middenmoot. Begin jaren vijftig flirtte de club zelfs met degradatie. In1953 kon de club zich enkel redden omdat ze een beter doelsaldo hadden danEstudiantes de La Plata. De volgende jaren gingen op en af in de middenmoot tot uiteindelijk een degradatie volgde in1960. De volgende drie seizoenen bracht de club in de tweede klasse door en kon dan terug promoveren. Bij de terugkeer werd de club opnieuw laatste, maar door uitbreiding van zestien naar achttien clubs kon de club blijven. Een jaar later eindigden de Old Boys samen met rivaal Central op de tiende plaats.

In 1967 werd het systeem van twee kampioenschappen per jaar ingevoerd, de Metropolitano en de Nacional. De eerste seizoenen kon de club zich niet plaatsen voor de Nacional, dat met minder clubs gespeeld werd. In1971 had de club voor het eerst succes toen ze vierde werden in de Metropolitano en in de Nacional, dat uit twee groepen bestond, werd de club tweede achterCA Independiente. De club ging zo naar de halve finale tegen de andere groepswinnaar en dat was aartsrivaal Central. Deze club won en werd later ook landskampioen. De club won deMetropolitano van 1974 en haalde zo zijn eerste grote prijs binnen. Hierdoor mocht de club ook internationaal voor het eerst de arena in bij deCopa Libertadores 1975. De club eindigde op een gedeelde eerste plaats, maar werd uitgeschakeld omdat ze een slechter doelsaldo hadden dan eeuwige rivaal Central. De volgende jaren speelde de club in de betere middenmoot. In deNacional van 1980 maakte de club nog eens een goede beurt en ze stootten door naar de halve finale, waarin ze het andermaal tegen rivaal Central moesten afleggen.

In 1985 maakt de competitie de overstap naar het Europese model, zomer-lente en er waren niet langer twee kampioenen in één seizoen. De club eindigde met tien punten achterstand opCA River Plate en samen metDeportivo Español op de tweede plaats. Een jaar later streed de club opnieuw om de eerste plaats, en de strijd was nu spannender want de achterstand bedroeg deze keer slechts één punt op rivaal Central. In1987/88 werd de club eindelijk nog eens kampioen, met een comfortabele voorsprong van 6 punten opSan Lorenzo. Datzelfde jaar maakte de club ook furore in deCopa Libertadores 1988. Nadat de club groepswinnaar werd schakelde het in de tweede rondeClub Bolívar uit. Weliswaar werd de club in de kwartfinale gewipt doorNacional, maar de beste verliezer van de kwartfinales werd nog opgevist voor de halve finale en hierin versloeg de club San Lorenzo. In de finale trof de club opnieuw Nacional. Thuis won de club met 1-0, maar inMontevideo gingen ze 3-0 kopje onder. Ze wonnen dat jaar wel een vriendschappelijk minitoernooi datLittle World Cup genoemd werd waaraan buiten landgenoot River Plate, ook ronkende namen alsManchester Utd,AC Milan,Juventus enReal Madrid deelnamen. De volgende twee seizoenen eindigde de club slechts in de middenmoot. Vanaf1990/91 werd het Apertura-Clausura systeem ingevoerd met opnieuw twee kampioenschappen. Echter de eerste jaren bekampten de kampioenen elkaar nog voor de algemene titel. De Old Boys wonnen de Apertura en verloren de finale om de titel na strafschoppen tegenBoca Juniors. Vele fans beschouwen deze Aperturatitel toch als een volwaardig kampioenschap. In deCopa Libertadores 1992 werd de club groepswinnaar enDefensor Sporting, San Lorenzo enAmérica de Cali (na strafschoppen 11-10). De club bereikte zo voor de tweede keer de finale en speelde deze tegenSão Paulo FC. Beide clubs wonnen hun thuiswedstrijd met 1-0 waardoor er verlengingen en strafschoppen kwamen. Het werd 2-3 voor de Braziliaanse club waardoor de Old Boys voor de tweede keer naast de internationale roem grepen. Na een rampzaligeApertura van 1991 kon de club wel de Clausura van dat seizoen winnen. In deCopa Libertadores 1993 bereikte de club de tweede ronde, maar hierin was São Paulo andermaal het zwarte beest voor de club. In de competitie liep het alweer fout toen de club allerlaatste werd. De volgende seizoenen eindigde de club wisselvalig in de betere of slechtere middenmoot. Pas in deApertura van 2004 kon de club nog eens de titel halen. Hierdoor plaatste de club zich voor deCopa Libertadores 2006, waar de club in de tweede ronde verslagen werd doorCA Vélez Sarsfield. Bij deApertura van 2009 werd de club tweede achterCA Banfield. Na weer enkele middelmatige seizoenen kwam er opnieuw een revivel. De Apertura en Clausura werden vervangen door Torneo Inicial en Torneo Final. De club werd vicekampioen in deTorneo Inicial van 2012 en won de Torneo Final van dat seizoen. In deCopa Libertadores 2013 werd de club tweede in zijn groep achter het ParaguyaanseClub Olimpia. In de tweede ronde gingen ze met de hakken over de sloot naar de kwartfinale tegen Vélez Sarsfield omdat ze een uitdoelpunt gemaakt hadden. In de kwartfinale werd het twee keer een scoreloos gelijkspel tegen Boca Juniors en na strafschoppen kroop de club opnieuw door het oog van de naald (9-10). In de halve finale versloeg de club thuisAtlético Mineiro en stond met één been in de finale, maar verloor dan met 2-0 inBelo Horizonte. Bij de strafschoppen trok de club deze keer aan het kortste eind (2-3).