| Burton Lane | ||||
|---|---|---|---|---|
| Plaats uw zelfgemaakte foto hier | ||||
| Algemene informatie | ||||
| Volledige naam | Burton Levy | |||
| Geboren | 2 februari1912 | |||
| Geboorteplaats | New York | |||
| Overleden | 5 januari1979 | |||
| Overlijdensplaats | New York | |||
| Land |  Verenigde Staten | |||
| Werk | ||||
| Beroep | muzikant, componist, songwriter | |||
| Instrument(en) | piano | |||
| (en)Discogs-profiel (en)IMDb-profiel (en)MusicBrainz-profiel | ||||
| ||||
Burton Lane, geboren alsBurton Levy (New York,2 februari1912 – aldaar,5 januari1979)[1][2][3][4][5], was eenAmerikaanse muzikant, componist en songwriter van hetGreat American Songbook. Hij werkte samen metE.Y. Harburg,Frank Loesser enAlan Jay Lerner en schreef de jazzstandardsOld Devil Moon,How About You? enI Hear Music.
Burton Lane had pianolessen op 3-jarige leeftijd. Als tiener toonde hij talent voor het componeren en schreef al op 14-jarige leeftijd liedjes voor eenBroadway-revue van Jacob J. Shubert. De vader van Burton Lane geloofde in zijn talent en kreeg het in zijn hoofd datGeorge Gershwin hem zou horen. Hij hoorde dat Gershwin in een hotel inAtlantic City was en daar een kamer had geboekt. Hij liet Burton zijn composities spelen in de lobby van het hotel en hoopte dat Gershwin zou komen en het talent van de jongeman zou ontdekken. De berekening werkte en Gershwin werd de mentor van Lane. Op 15-jarige leeftijd kreeg hij een baan bij Remick Publishing Company via bemiddeling van Gershwin. Daar ontmoette hij songwriterHoward Dietz, die werkte aan de revueThere's a Crowd (1930). Bij de première bevatte deze twee nummers van Dietz en Lane,Out in the Open Air enForget All Your Books.
Hij werkte vervolgens met songwriterHarold Adamson voor de revueEarl Carrolls Vanities (1931). Dit leverde het team een uitnodiging op om te werken inHollywood's opkomendemusicalfilmproductie, eerst bijMGM Records in 1933 voor de muziekfilmDancing Lady. Hieruit komt het klassieke nummerEverything I Have is Yours, het eerste hitnummer van Burton Lane. Hij verbleef de komende zeven jaar in Hollywood en werkte voor de filmmuziek. In 1940 keerde hij terug naar Broadway en schreef hij het script voor de showHold On to Your Hats, waarinAl Jolson enMartha Raye de hoofdrollen speelden. Daarvandaan kwam het nummerThere's A Grat Day Coming Manana, gecomponeerd met E.Y. Harburg[6]. Terug in Hollywood bleef Lane songs schrijven met Harburg, meestal titelmelodieën voor niet-muziekfilms. Met Harburg schreef hij zijn volgende revue-succesFinian's Rainbow in 1947. Dit resulteerde ook in populaire liedjes zoalsHow Are Things in Glocca Morra?,If This Isn't Love,Look to the Rainbow en de laterejazzstandardOld Devil Moon, geïnterpreteerd doorMiles Davis en vele andere muzikanten.
Vanaf 1951 begon Lane's samenwerking met de songwriterAlan Jay Lerner. Ze schreven voor de MGM musicalRoyal Wedding, waarinFred Astaire de hoofdrol speelde. Achttien jaar naFinian's Rainbow schreef Lane uiteindelijk weer voor Broadway. Met de teksten van Alan Jay Lerner is de musicalOn a Clear Day You Can See Forever (1965) gecreëerd. Haar laatste gezamenlijke productie wasCarmelita in 1979, waarna Lane zich terugtrok uit de muziekbusiness. Soms was Lane ook de president van het Amerikaanse gilde van auteurs en componisten en was hij betrokken bij de strijd tegen muziekpiraterij. Hij was ook drie keer directeur van deASCAP.
Burton Lane is – na deSongwriters Hall of Fame – de echte ontdekker van de elf jaar oudeFrances Ethel Gumm, die wereldberoemd werd alsJudy Garland. Hij had een vertoning van haar zussen georganiseerd in het Paramount Theatre in Hollywood. De zussen Susie en Mary Jane brachten vervolgens hun jongere zus Frances mee, die het liedZing Went the Strings of My Heart zong. Lane belde meteen MGM Music ManagerJack Robbins en vertelde hem over het grote talent dat hij net had ontdekt. De volgende dag hoorde Robbins de stem van het jonge meisje, dat door Lane op de piano werd begeleid. Robbins was verrukt en haaldeLouis B. Mayer erbij. Mayer was zo onder de indruk dat hij elke songwriter en producent binnenbracht. Frances (Judy) kreeg haar contract en dit was het begin van haar carrière. Lane werkte pas zeven jaar later weer met Garland (Babes on Broadway).
Burton Lane overleed in januari 1979 op 66-jarige leeftijd.
Burton Lane kreeg deGrammy Award 1965 voor het beste Broadway-album van het jaar (On a Clear Day You Can See Forever).
