Brigit (Modern-Iers:Brighid, uitspraak als het Engelsebreed) was volgens hetLebor Gabála Érenn de dochter van deDagda van deTuatha Dé Danann en de vrouw vanBres van deFomhoire. Ze had twee zussen, en wordt beschouwd als een klassiekKeltischegodentrias. Zij is eenIersegodin vangeneeskunde envruchtbaarheid, maar ook poëzie en onderwijs, evenals ambacht.[1] Brigit werd vereerd metImbolc.
Doordat haar naam - in allerlei variaties - wijdverbreid is in het Keltische cultuurgebied, lijkt ze een pan-Keltische godin geweest te zijn. Mogelijk was ze oorspronkelijk een godin van de landbouw, maar ze werd geassocieerd met de smeedkunst, geneeskunst en poëzie.[2]
Haar naam wordt doorJulius Caesar niet genoemd, maar hij stelt haar geheel volgens deInterpretatio Romana gelijk metMinerva. Later is zijverchristelijkt tot de belangrijkste vrouwelijke heilige van de Ierse Kerk,Sint-Brigida van Kildare, waarna zij zelfs met de abdis van het grote klooster vanKildare werd geassocieerd.[1]
In hetBoek van Leinster wordt de godin Brighid als de moeder derTri Dée Dána aangeduid,[3] wat onder anderenMarie Henri d’Arbois de Jubainville ertoe bracht Brighid enDanu aan elkaar gelijk te stellen.
Haar Britse enGallische tegenhanger werdBrigantia ("Zij die in verrukking is"), beschermgodin van de machtigsteBritse stam derBrigantes. Dat zij uitgebreid in plaats- en riviernamen opduikt wijst op de wijde verbreiding van haar cultus in West-Europa.[1]
De naam "Brighid/Brigit" stamt af van "Brid of Bride (Schotland)" (bruid).
·
·
