Leslie Townes (Bob) Hope (Eltham,29 mei1903 –Toluca Lake,27 juli2003) was een van de bekendsteAmerikaanskomieken van de20e eeuw. Bob Hope was een conferencier, die alle facetten van het vak beheerste. Hij trad op alsvaudevilleacteur, inBroadway-toneelstukken enmusicals, in radio- en televisieprogramma's en in films.
Hope kwam ter wereld in Eltham, Zuidoost-Londen, als vijfde van zeven zonen. Zijn vader wassteenhouwer en zijn moeder zong in lichte opera's. In 1907 verhuisde zijn familie naarCleveland in de Amerikaanse staatOhio. In 1920 werd hij Amerikaans staatsburger.
Op tienjarige leeftijd won Hope eenCharlie Chaplin-imitatiewedstrijd. Na de middelbare school nam hij danslessen bijKing Rastus Brown enJohnny Root. Hij bleek een natuurtalent.
Op zijn achttiende gaf hij dansvoorstellingen met zijn toenmalige vriendinMildred Rosequist inCleveland en omgeving. Korte tijd later vond hij zijn weg naar de theaters inNew York.
Na zijn debuut opBroadway in1927 in de musicalThe Sidewalks of New York brak Hope in 1933 door als de grappendeHuckleberry Haines in de musicalRoberta. Tijdens deze voorstelling leerde hij de zangeresDolores Reade kennen, met wie hij in 1934 trouwde.
Door het succes van zijn satirische radiomonologen kreeg Hope een rol in de filmThe Big Broadcast of 1938, wat meteen een succes was. In deze film zong hijThanks for the Memory, wat zijn lijflied zou worden.
Hopes samenwerking metBing Crosby enDorothy Lamour in de diverseRoad to...-films (1940-1952) stond garant voor lange rijen voor de bioscopen. De serie begon metRoad to Singapore, gevolgd doorRoad to Zanzibar (1941),... Morocco (1942),... Utopia (1946),... Rio (1947),... Bali (1948) en... Hong Kong (1952).
Andere komische rollen speelde hij inCaught in the Draft (1941),Let's Face It (1943),The Paleface (1948),Fancy Pants (1950) enMy Favorite Spy (1951).
Hope speelde hoofdrollen in meer dan vijftig films en verscheen met bijrollen in vijftien andere (de laatste wasSpies Like US in 1985).
In 1944 was Hopes radioprogramma het hoogst gewaardeerde in de VS en in 1950 maakte hij zijn debuut op televisie.
Op 6 mei 1941 trad Bob Hope voor het eerst op voor Amerikaanse militairen. Hij bleef soldaten vermaken gedurende de rest van deTweede Wereldoorlog, deKoreaanse Oorlog, deVietnamoorlog en zelfs nog in 1991 tijdens deGolfoorlog. Tijdens zijn optredens voor deze soldaten was hij zeer betrokken en bijna altijd droeg hij legerkleding als teken van ondersteuning en bewondering voor zijn publiek.
De komiek vergaarde een fortuin, dat hij investeerde in onroerend goed. Het tijdschriftForbes schatte zijn vermogen eens op meer dan 500 miljoen dollar.
Hope ontving vier sterren op deHollywood Walk of Fame.
Van presidentGeorge W. Bush kreeg hij de naar hem genoemdeBob Hope American Patriot Award.
Hij kreeg vijf ere-Oscars voor zijn bijzondere humanitaire verdiensten in 1940, 1944, 1952, 1959 en 1965.
DeAcademy Award voor "Beste Acteur" werd echter nooit aan hem toegekend.
Van elk Amerikaans legeronderdeel kreeg hij onderscheidingen voor de meer dan 40 kersttournees die hij langs de troepen maakte.
Hij werd erecommandeur in de orde van het Britse Rijk en kreeg eenPeople to People Award van PresidentDwight D. Eisenhower, deCongressional Gold Medal van PresidentJohn F. Kennedy en deMedal of Freedom van PresidentLyndon B. Johnson.
Hope werd zo vaak geëerd (ruim 2000 keer) dat hij een magazijn moest laten bouwen om zijn prijzen in op te slaan.
Hoewel zijn gezondheid de laatste jaren afnam, bleef Hope volhouden dat hij nooit zou ophouden met entertainen."Ze zullen me weg moeten dragen", dreigde hij, "want ik heb nog een paar nummers te doen voordat ik naar het Grote Golfterrein ga".
Hope was befaamd om zijn liefde voor sport. Hij was in zijn jeugd korte tijd professioneelbokser, speeldepool voor geld, was gek opAmerican football en was mede-eigenaar van deCleveland Indians en deLos Angeles Rams. Het meest bekend werd hij evenwel door zijn passie voorgolf; hij speelde zelfs in een aantalPGA (Professional Golf Association) wedstrijden. Ter ere van Amerika's meest geliefde komiek werd deHope/Chrysler Classic naar hem genoemd, dat in 2003 voor de 44e keer wordt georganiseerd.Hij speelde golf met bijna iedere president naDwight D. Eisenhower.
Hope vierde zijn honderdste verjaardag op 29 mei 2003 en wedijvert metIrving Berlin enGeorge Burns om de titelberoemdste honderdjarige. Ter gelegenheid van zijn verjaardag werd de kruising vanHollywood Boulevard en Vine Street inLos Angeles herdoopt naarBob Hope Square. Ook werd deze dag in 35 staten uitgeroepen totBob Hope Day. Zelf bracht de jubilaris de dag door in zijn huis inToluca Lake waar hij sinds 1937 woonde. Zelfs op die leeftijd liet zijn gevoel voor humor hem niet in de steek toen hij zei "ik ben zo oud dat ze mijnbloedgroep hebben afgeschaft". Hij overleed twee maanden later aan eenlongontsteking.
Hope was een perfectionist waar het kwinkslagen en korte grappen betrof. Omdat hij zo vaak weg was van zijn vrouw en hun vier geadopteerde kinderen om shows op te voeren grapte hij: "Als ik thuis kom, denken mijn kinderen dat ik speciaal voor hen geboekt ben".
"Ons gezin was zo groot, dat ik pas op mijn achtste voor de eerste keer de badkamer in mocht."
Hij veranderde zijn voornaam in Bob omdat hij bang was dat klasgenoten anders "Hope, Leslie" zouden verbasteren tot "hopelessly".
Hij wist dat hij voorbestemd was om acteur te worden: "De dag dat ik werd geboren stond ik op en maakte een buiging. Toen de dokter me sloeg, dacht ik dat ik applaus kreeg".
Op zijn sterfbed vroeg zijn vrouw waar hij begraven wilde worden. Hope antwoordde: "Verras me."
Uiteindelijk is hij begraven in hetSan Fernando Mission Cemetery inSan Fernando Valley.
