De ik-figuur van het liedje vindt alles goed: je mag hem mishandelen, belasteren en bestelen, als je maar niet op zijn schoenen gaat staan. Verschillende betrokkenen vertellen verschillende verhalen over het ontstaan van het liedje; de overeenkomst is dat er een man in voorkomt die de aandacht vestigt op zijn schoenen.
Jay en Clayton waren Carls broers. Het nummer werd twee keer opgenomen. De tweede 'take' werd de definitieve versie.
Op 1 januari 1956 kwamBlue Suede Shoes uit. De plaat werd miljoenen keren verkocht en scoorde hoog bij de liefhebbers vancountrymuziek (een eerste plaats in de toenmaligecountryhitparade) én de liefhebbers vanrhythm-and-blues (een tweede plaats in der&b-hitparade). In deBillboard Top 100, de algemene hitparade, kwam de plaat tot een vierde plaats.[1] Naast de Top 100 bestonden er in die tijd nog drie hitparades:
'Best Sellers in Stores', die alleen de verkopen in platenwinkels weergaf. Daar kwamBlue Suede Shoes tot de tweede plaats.
'Most Played in Juke Boxes', die weergaf welke nummers het vaakst werden gespeeld in jukeboxen. Hier haaldeBlue Suede Shoes zelfs de eerste plaats.
'Most Played by Jockeys', die weergaf welke nummers het vaakst werden gedraaid in platenprogramma's op radiostations. Ook hier kwamBlue Suede Shoes tot 2.[2]
Op 17 maart 1956 maakte Carl Perkins zijn televisiedebuut in eenABC-programma, waar hijBlue Suede Shoes uitvoerde. Op 22 maart was hij in een auto onderweg naarNew York, waar hij voor deNBC-televisie zou optreden in dePerry Como Show. Zijn chauffeur viel in slaap en botste op een vrachtwagen. Carl en zijn broer Jay raakten zwaargewond; de vrachtwagenchauffeur overleed. Perkins was een maand lang uitgeschakeld.
In 1957 verschenenBlue Suede Shoes en de B-kantHoney Don't allebei op Perkins'debuutalbumDance Album of Carl Perkins.
Algauw maakten andere artiestencovers. Een versie vanBoyd Bennett, die in maart 1956 uitkwam, kwam tot de 63e plaats in deTop 100.[2] De bekendste coverversie is echter die vanElvis Presley, die op 30 januari 1956 werd opgenomen in de studio vanRCA inNew York.
Het nummer verscheen voor het eerst op 23 maart 1956 op Presley'sdebuutalbumElvis Presley. Nog dezelfde maand bracht platenmaatschappij RCA eenep op de markt met vier nummers van het album:Blue Suede Shoes,Tutti Frutti,I Got a Woman enJust Because. Deze ep haalde de 24e plaats in de Billboard Top 100 en de 20e plaats in de lijst 'Best Sellers in Stores'.[5]
In augustus en september 1956 bracht RCA de complete inhoud van de lpElvis Presley uit op zes singles. Eind augustus wasBlue Suede Shoes aan de beurt, met als B-kantTutti Frutti. Dit werd geen hit.
In het Verenigd Koninkrijk kwam Presley's versie vanBlue Suede Shoes al in mei 1956 op single uit (HMV 7M 405). De plaat haalde de negende plaats in deUK Singles Chart, in dezelfde week dat Perkins'Blue Suede Shoes zijn top bereikte met een tiende plaats.[4]
Presley zong het nummer driemaal in Amerikaanse televisieprogramma's en liet in 1956 een paar keer nadrukkelijk zien dat hij blauwe, suède schoenen droeg.
Presley nam het nummer opnieuw op voor desoundtrack van de filmG.I. Blues uit 1960. In de film isBlue Suede Shoes te horen als een soldaat eenjukebox in werking stelt. Alle andere liedjes op het albumG.I. Blues waren in stereo, terwijl de vorige opname vanBlue Suede Shoes in mono was. De nieuwe stereoversie van het nummer is nooit op single verschenen.
De versie van 1956 is een aantal malen opnieuw uitgebracht. In 2007 bracht een heruitgave het tot de dertiende plaats in het Verenigd Koninkrijk.[6]
Pat Boone nam het nummer op voor zijn albumPat sings ‘Guess Who’ uit 1963.[7] Daarop zong hij liedjes uit het repertoire van Elvis Presley. In Duitsland kwam het album dan ook uit onder de titelPat Sings Elvis-hits.
·
·
