Hotel De Bilderberg inOosterbeek, waar de eerste conferentie plaatsvond
DeBilderbergconferenties zijn politieke bijeenkomsten waarbinnen internationale beeldvorming en ideeën centraal staan. Deelnemers zijn invloedrijke figuren uit deWesterse wereld, voornamelijk uit het bedrijfsleven, politiek, wetenschap, media en de financiële wereld. Er wordt vergaderd volgens deChatham House Rule.
De eerste Bilderbergconferentie werd georganiseerd in 1954 naar aanleiding van de verslechterende relatie tussen deVerenigde Staten enEuropa. Initiatiefnemers waren onder anderen dePoolJózef Retinger,Unilever-topmanPaul Rijkens, deBelgische ex-premierPaul van Zeeland enprins Bernhard. Deze politiekeconferenties hadden een zeer geheim karakter. Daardoor zouden mensen van verschillend allooi en verschillende opvatting eerder geneigd zijn om deel te nemen. Deelname geschiedt slechts na persoonlijke uitnodiging. Toen ministerJoseph Luns eind jaren 1950 geheel onaangekondigd tot tweemaal toe zonder uitnodiging de conferentie trachtte binnen te dringen, werd hem op last van prins Bernhard en eenRockefeller-telg geboden het pand te verlaten.
De eerste conferentie was inHotel De Bilderberg inOosterbeek van 29 tot 31 mei 1954. Er werd onder meer van gedachten gewisseld over de houding tegenover hetcommunisme, het communisme in Europese landen alsFrankrijk enItalië, deKorea-oorlog en deEuropese integratie. Prins Bernhard was voorzitter van de conferentie. Iedere genodigde had acht minuten spreektijd, maar ook buiten de zittingen om was er veel contact tussen de genodigden.
Door de jaren heen zijn de Bilderbergconferenties niet onomstreden geweest. Critici verwijten de Bilderberggroep dat ze buiten dedemocratie om besluiten neemt. In hetEuropees Parlement[3] en deTweede Kamer zijn vragen over de Bilderbergconferenties en de rol van prinses, toen koningin,Beatrix daarin, onbeantwoord gebleven. Ook werd niet ingegaan op de inhoud van de conferenties.[4][5]
Journalisten zijn niet welkom tenzij genodigd; wel wordt de conferentie regelmatig bezocht door vaste leden van belangrijke kranten zoalsThe Washington Post enThe New York Times, maar iedereen is verplicht tot geheimhouding.
Daniel Estulin:De ware geschiedenis van de Bilderbergconferentie (vert.). Kosmos-Z&K, Utrecht, 2007, 285 p. ISBN 978-90-215-8266-5[6]
Gerard Aalders:De Bilderbergconferenties. Organisatie en werkwijze van een geheim trans-Atlantisch netwerk. Van Praag, Amsterdam, 2007, 246 p. ISBN 978-90-490-2401-7[7]
Thomas W. Gijswijt:Informal Alliance. The Bilderberg Group and Transatlantic Relations during the Cold War, 1952-1968, 2019,ISBN 9780815396741
_(cropped).jpg)
.svg)
.jpg)
.svg)
.jpg)
.jpg)
.svg)
