Hetverbogen bijvoeglijk naamwoord is in hetNederlands eenbijvoeglijk naamwoord met de uitgang-e,-er of-st. De laatste twee buigingsuitgangen behoren bij respectievelijk devergrotende trap en deovertreffende trap. De hieronder besproken gevallen geven enkele verschijnselen weer die zich vaak voordoen. Naar volledigheid wordt niet gestreefd; daarvoor is de situatie van geval tot geval te verschillend.

De uitgang-e wordt in bepaalde andere gevallen aan het bijvoeglijk naamwoord toegevoegd. Van belang is daarbij:

• of het hoofdwoord (zelfstandig naamwoord) onzijdig is of niet (eenhet-woord is of eende-woord),
• en tevens of het om een ding of een persoon gaat.

Maar in sommige gevallen komt zowel de vorm met-e als die zonder-e voor; er is echter een betekenisverschil:hetkoninklijk besluit (een staatkundig stuk) betekent iets anders danhet koninklijke besluit (een door de koning(in) zelf genomen besluit).

In weer andere gevallen kunnen de vormen met en zonder-e naast elkaar worden gebruikt, zónder betekenisverschil:een Belgisch(e) auteur. De diverse regels worden hieronder besproken.

Zelfstandige naamwoorden worden in het Nederlands onderscheiden naarde-woorden enhet-woorden. Als een zelfstandig naamwoord wordt voorafgegaan door een bijvoeglijk naamwoord, dan wordt dat bijvoeglijk naamwoord in bepaalde gevallen verbogen: er komt eene achter. De belangrijkste gevallen doen zich voor:

• als het zelfstandig naamwoord eende-woord is (mannelijk of vrouwelijk):

  de lege dop —een lege dop

• als het zelfstandig naamwoord eenhet-woord is (onzijdig), en wordt voorafgegaan doorhet of een ander bepalend woord:

  het halve ei — Petra's halve ei

• in het meervoud, zowel bijhet- als bijde-woorden:

  Halve eieren verdienen de voorkeur boven lege doppen; deze lege doppen hier kun je dus maar beter in de tuin gooien, dan krijgt de bodem nog wat kalk.

Maarhet-woorden krijgen géén verbogen bijvoeglijk naamwoord als ze worden voorafgegaan dooreen:

een half ei

Hetzelfde geldt als er geen lidwoord voor staat, of een onbepaald voornaamwoord alsgeen ofelk:

Mooi werk!

Geen half werk afleveren!

Als naamwoordelijk deel van het gezegde volgt ernooit een buigings-e:

Het huis is groot.

De huizen zijn groot.

Dat geldt ook als het bijvoeglijk naamwoord als bijwoord gebruikt wordt:

Die straat is slecht verlicht.

Bij gebruik als zelfstandig naamwoord volgt eraltijd een buigings-e:

Dat is een erg grote.

Dat zijn heel kleine.

Dus ook als het slaat op een onzijdig 'het' woord.

Dat is een erg grote. (Bijv. een erg groot ei.)

Van deze hoofdregel kan in bepaalde gevallen worden afgeweken:

• indien bijvoeglijk naamwoord en zelfstandig naamwoord als een eenheid kunnen worden gezien:

  het Openbaar Ministerie — het koninklijk besluit — het Algemeen Beschaafd Nederlands

Hier zou verbuiging een andere betekenis opleveren:het koninklijke besluit om dit jaar Buren te bezoeken verwijst naar een door de koningin genomen beslissing, niet naar eenKB.

• in functieaanduidingen:

  de behandelend arts

Ook hier zou verbuiging tot betekenisverandering leiden:een behandelende arts zou vrij toevallig de behandeling kunnen verrichten, niet volgens vaste overeenkomst. Wie het zekere voor het onzekere wil nemen, kan de onverbogen vorm gebruiken.

Soms kunnen bijde-woorden de verbogen vorm (met-e) en de onverbogen vorm (zonder-e) naast elkaar worden gebruikt zonder betekenisverschil. Hieraan zijn de volgende voorwaarden verbonden:

1. het betreft dus eende-woord,
2. de combinatie wordt voorafgegaan door een woord alseen,geen,ieder (een "onbepaalde kwalificatie"),
3. het bijvoeglijk naamwoord drukt een kwaliteit uit, óf is een geografische aanduiding eindigend op-s of-isch,
4. het zelfstandig naamwoord is hetzijman hetzij een beroeps- of functieaanduiding (meestal mannelijk, maar niet altijd), en
5. het zelfstandig naamwoord staat in het enkelvoud.

Op grond van deze regels kunnen bijvoorbeeld naast elkaar voorkomen:

²een³beroemd^4,5tennisser —²een³beroemde^4,5tennisser

²menig³Belgisch^4,5vakman —²menige³Belgische^4,5vakman

²een³Nederlands^4,5zwemster —²een³Nederlandse^4,5zwemster

²een³wijs^4,5man —²een³wijze^4,5man

In het bovenstaande wijkende-woorden dus af vanhet-woorden. Bij diede-woorden is het immers bijzonder dat er na onbepaalde kwalificatie (een,geen,ieder etc.) toch een onverbogen vorm kan komen, terwijl dit bijhet-woorden juist de regel is. Bijbepaalde kwalificatie daarentegen krijgenhet-woorden een buigings-e; daarin verschillen ze niet vande-woorden. Maar ook op deze regel bestaat een uitzondering.

Soms wordt de buigings-e tóch weggelaten, bijvoorbeeld om de zin ritmischer te laten lopen; met name na lange bijvoeglijke naamwoorden kan de schrijver dit gewenst vinden. Soms is er ook eenvoudig sprake van stilistische variatie; de schrijver kon kiezen tussen de vorm met en die zonder buigings-e. De onverbogen vorm maakt dan een wat statiger indruk. De voorwaarden die in dit geval van kracht zijn, zijn beperkter dan hierboven bij dede-woorden:

1. het betreft dus eenhet-woord,
2. de combinatie wordt voorafgegaan door een woord alshet,dat,uw (een "bepaalde kwalificatie"), en
3. het zelfstandig naamwoord staat in het enkelvoud.

Op grond van deze regels kunnen bijvoorbeeld naast elkaar voorkomen:

In²het vorig³hoofdstuk zagen wij ... — In²het vorige³hoofdstuk zagen wij ...

²dat volkomen onbegrijpelijk³standpunt —²dat volkomen onbegrijpelijke³standpunt

²Uw interessant³boekje heb ik gelezen. —²Uw interessante³boekje heb ik gelezen.

In devergrotende trap kan de buigings-e worden weggelaten als dat stilistisch gewenst is. Het betreft doorgaans lange bijvoeglijk naamwoorden, met een opeenvolging van onbeklemtoonde lettergrepen aan het einde:

een helderder uitleg — een helderdere uitleg (de-woord met onbepaalde kwalificatie)

de helderder uitleg — de helderdere uitleg (de-woord met bepaalde kwalificatie)

het helderder schijnsel — het helderdere schijnsel (het-woord met bepaalde kwalificatie)

Maar:

een helderder schijnsel (het-woord met onbepaalde kwalificatie)

Hier treden dus alternatieven op, zelfs bijde-woorden met bepaalde kwalificatie. Daarentegen krijgt eenhet-woord met onbepaalde kwalificatie ook hier geen verbogen vorm voor zich: die vorm krijgt het immers nooit.

De vergrotende trap vertoont deze variatie ook bij zelfstandig naamwoorden in het meervoud:

de gebruikelijker verklaringen — de gebruikelijkere verklaringen

de gebruikelijker incidenten — de gebruikelijkere incidenten

Betekenisverschil is er doorgaans niet, maar dit kán wel optreden. Als er namelijk al in destellende trap betekenisverschil was (ziehieronder), dan kan dit in de vergrotende trap evenzo bestaan:

een groter man (kwaliteit) —een grotere man (postuur)

Ook op deze vier regels bestaan echter uitzonderingen, waarbij de onverbogen en de verbogen vorm als verschillend in betekenis worden ervaren. Dit hangt van de woordgroep af, en het onderscheid wordt soms door verschillende taalgebruikers anders, of in het geheel niet, ervaren.

• Terwijl ondereen groot veldheer wordt verstaan: "een veldheer met grote kwaliteiten", kaneen grote veldheer worden opgevat als "een veldheer groot van postuur".
• Een dichter die juist debuteert, kaneen jong dichter worden genoemd, terwijleen jonge dichter nog jeugdig is.
• Een slecht leraar geeft niet goed les;een slechte leraar heeft een verwerpelijk karakter.
• Terwijleen oud(-)journalist de pen heeft neergelegd, wordt meteen oude journalist iemand bedoeld die nog steeds verslaggever is, maar een gevorderde leeftijd heeft bereikt.

Het betekenisonderscheid in paren alseen behandelend arts — een behandelende arts is in het meervoud minder sterk aanwezig; dan kan in alle gevallen de verbogen vorm worden gebruikt:

De behandelende artsen sloegen het genezingsproces met verbijstering gade.

Wanneer twee bijvoeglijke naamwoorden nadrukkelijk met elkaar in tegenstelling worden gebracht, dan ligt de verbogen vorm voor de hand:

Nee, je vergist je. Dat is geen Nigeriaanse maar een Zambiaanse voetballer.

• Nederlandse grammatica