| Bernd Hölzenbein | ||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
 | ||||||||
| Persoonlijke informatie | ||||||||
| Volledige naam | Bernd Hölzenbein | |||||||
| Geboortedatum | 9 maart1946 | |||||||
| Geboorteplaats | Dehrn,Duitsland | |||||||
| Overlijdensdatum | 15 april2024 | |||||||
| Overlijdensplaats | Frankfurt am Main | |||||||
| Sportnationaliteit |  Duitsland | |||||||
| Lengte | 172 cm | |||||||
| Positie | Vleugelspits | |||||||
| Jeugd | ||||||||
| ||||||||
| Senioren | ||||||||
| ||||||||
| Interlands | ||||||||
| ||||||||
| ||||||||
Bernd Hölzenbein (Dehrn (Runkel),9 maart1946 –15 april2024) was eenDuitsprofvoetballer. Hij was onderdeel van hetWest-Duitse elftal dat in 1974wereldkampioen werd in eigen land. In Nederland geniet hij vooral bekendheid vanwege zijn vermeendeschwalbe in de WK-finale tegenOranje, waarmee hij voor West-Duitsland eenpenalty versierde die de gelijkmaker (Paul Breitner, 1–1) opleverde.
Hölzenbein overleed na een lang ziekbed op 15 april 2024 op 78-jarige leeftijd.[1]
Hölzenbein was tien jaar oud toen hij ging voetballen bij het plaatselijkeTuS Dehrn. Pas op zijn twintigste werd hij gekocht doorEintracht Frankfurt. Bij deze club groeide hij uit tot een van de meest succesvolle voetballers uit de geschiedenis. Hij won met Eintracht Frankfurt driemaal deDFB-Pokal (1974, 1975 en 1981) en in 1980 deUEFA Cup ten koste vanBorussia Mönchengladbach. Zijn laatste wedstrijd voor Eintracht speelde hij op 2 mei 1981 inStuttgart tegen1. FC Kaiserslautern. Het was de bekerfinale die met 3–1 werd gewonnen.
Na 420 duels en 160 doelpunten in deBundesliga (het aantal treffers is nog steeds een clubrecord), vertrok Hölzenbein naarFort Lauderdale Strikers. In deVerenigde Staten werd hij een teamgenoot van oud-internationalGerd Müller. Na zijn avontuur inFlorida speelde Hölzenbein nog bijMemphis Americans enBaltimore Blast in deMajor Indoor Soccer League. In 1985 keerde hij terug naar Duitsland, waarna de voormalig international in 1986 ging spelen voor de amateurclubFSV Salmrohr. Na enkele maanden vertrok hij naarFC Rhein Main waar Hölzenbein op 43-jarige leeftijd zijn carrière afsloot.[2]
Hölzenbein maakte zijn debuut voor hetWest-Duitse elftal op 10 oktober 1973 inHannover tegenOostenrijk. In 1974 werd hij opgenomen in de selectie voor hetWK voetbal in eigen land. Daar bereikte de linksbuiten de finale waarin Nederland de tegenstander was. Daarin maakteWim Jansen een overtreding op Hölzenbein die West-Duitsland een penalty opleverde. De treffer vanPaul Breitner zorgde tijdens het duel nauwelijks voor opwinding. Gerd Müller scoorde de 2–1 en West-Duitsland werd wereldkampioen. De discussie rondom de schwalbe kwam pas maanden later op gang. In de herfst speelde Hölzenbein een competitiewedstrijd waarin hij onderuit werd gehaald en een penalty kreeg. Na het duel stond er bij de kleedkamerdeur een journalist vanBild-Zeitung en die zei: "ik heb nu precies gezien hoe jij dat doet." Hij had het idee dat Hölzenbein de voet van de tegenstander zocht, zijn been inhaakte en zich vervolgens liet vallen. Hölzenbein glimlachte en liep door. De volgende dag lazen drie miljoen lezers van Bild-Zeitung de kop"Bernd Hölzenbein: Ich Habe Mich Fallen Lassen" (Bernd Hölzenbein: Ik heb me laten vallen). Hölzenbein eiste eenrectificatie en ging in beroep bij justitie. De vleugelspits werd in het gelijk gesteld maar dit bracht de discussie pas echt op gang. Kranten gingen op de situatie in en verschillende media uit Nederland wilden ook weten wat er precies was voorgevallen tijdens de finale. Sindsdien is de discussie voor Hölzenbein nooit meer opgehouden en werd hij overal aan het voorval herinnerd.[3]
Met Eintracht Frankfurt:
Met West-Duitsland:
