| Balkan-pact | ||||
|---|---|---|---|---|
 | ||||
Landen van de Balkan Pact | ||||
| Verdragstype | militaire alliantie | |||
| Ondertekend | 9 februari 1934 inAthene | |||
| In werking getreden | 9 februari 1934 | |||
| Ondertekenaars | Griekenland,Roemenië,Turkije enJoegoslavië | |||
| ||||
Niet te verwarren metBalkanpact van 1953.HetBalkanpact, ofBalkan Entente, was eenverdrag ondertekend doorGriekenland,Roemenië,Turkije enJoegoslavië op 9 februari 1934 inAthene,[1] gericht op het handhaven van de geopolitieke status quo in de regio na het einde van deEerste Wereldoorlog. Om een verenigd front te vormen tegenBulgaarse plannen op hun grondgebied, kwamen de ondertekenaars overeen om alle betwiste territoriale aanspraken op elkaar en hun directe buren op te schorten na de nasleep van de oorlog en een toename van verschillende regionaleirredentistische spanningen.
Andere naties in de regio die betrokken waren geweest bij verwante diplomatie weigerden het document te ondertekenen, waaronder Italië,Albanië,Bulgarije,Hongarije en deSovjet-Unie. Het pact werd van kracht op de dag dat het werd ondertekend en werd op 1 oktober 1934 geregistreerd bij deVolkenbond.[2]
Het Balkanpact hielp de vrede tussen de ondertekenende naties te verzekeren, maar slaagde er niet in regionale intriges te beëindigen. Hoewel het pact tegen Bulgarije was opgesteld, ondertekenden de leden op 31 juli 1938 de Salonika-overeenkomst met Bulgarije, die de clausules van hetVerdrag van Neuilly-sur-Seine enhet Verdrag van Lausanne introk die gedemilitariseerde zones aan de Bulgaarse grens met Griekenland en Turkije hadden verplicht gesteld, waardoor Bulgarije zich kon herbewapenen.
Met hetVerdrag van Craiova uit 1940, ondertekend door Roemenië onder druk van nazi-Duitsland, en na deAs-invasies van Joegoslavië enGriekenland in 1941, hield het pact feitelijk op te bestaan. Turkije bleef als enige ondertekenaar over die elk conflict tijdens de Tweede Wereldoorlog had vermeden, zelfs na toetreding tot deGeallieerden in 1945.
