DeBaburnama (Chagatai Turks: بابر نامہ; letterlijk:Boek van Babur ofBrieven van Babur) zijn de memoires vanBabur (1483-1530), afstammeling van veroveraars zoalsTimoer Lenk enDzjengis Khan en zelf stichter enpadishah van het Baburrijk, dat in het westen bekend staat alsMogolrijk, in het noorden van hetIndisch subcontinent. Dit rijk behoorde ruim twee eeuwen tot de machtigste ter wereld. Babur groeide op als zoon van een Oezbeeks-TurksTimoeridische vorst in deFerganavallei, maar verloor op twaalfjarige leeftijd zijn vader. Dit was het begin van een spectaculaire militaire loopbaan waarbij nederlagen en overwinningen elkaar voortdurend afwisselden, maar die uiteindelijk culmineerde in Baburs verovering vanHindoestan in de jaren 1520.
Behalve een succesvolle krijgsheer was Babur ook een getalenteerd schrijver en dichter. Zijn inChagatai Turks (gesproken in Centraal-Azië, Afghanistan en Iran door de Turkse volkeren) geschreven memoires, deBaburnama, hebben een hoge literaire kwaliteit. De Timoeridische Oezbeeks-Turks vorsten van Centraal-Azië waren sterk beïnvloed door Chagatai Turkse taal en cultuur en dat is duidelijk merkbaar in de structuur en stijl van deBaburnama. Het werk is vooral uniek door de openhartigheid waarmee de Baburshah zijn leven en een breed scala van onderwerpen becommentarieerde. Babur toont zich daarin een exponent van deuomo universale uit derenaissance, evenzeer als deMedici en schrijvers alsBenvenuto Cellini enBaldassare Castiglione.[1]
Babur schetste voor zijn nageslacht het ideaalbeeld van een heerser. De latere Baburkeizers beschouwden deBaburnama dan ook als het fundament voor hun imperiale ideologie. Baburs kleinzoonAkbar de Grote gaf opdracht aan de hovelingAbdul Rahīm om deBaburnama in hetPerzisch te vertalen. Abdul Rahīm, zelf een vermaard dichter en schrijver, voltooide de vertaling in de jaren 1589-1590. DeBaburnama werd in 1922 vanuit het Chagatai Turks naar het Engels vertaald door Annette Susannah Beveridge.
