Laporte maakte op 28 november 2012 zijn profdebuut, in eenEuropa League-duel tegenHapoel Ironi Kiryat Shmona. Hij speelde de volledige wedstrijd. Laporte was naBixente Lizarazu de tweede Fransman in het shirt van Athletic Bilbao dat enkelBasken in haar eerste elftal laat spelen. Zowel Lizarazu als Laporte zijnFranse Basken. Hij maakte op 9 december 2012 zijn competitiedebuut, als invaller in de slotminuut tegenCelta de Vigo. Een week later werd hij door coachMarcelo Bielsa in de basiself geposteerd voor een duel tegenMallorca. Athletic Bilbao won net als in de wedstrijd tegenCelta de Vigo met het kleinste verschil. Op 14 januari 2013 kreeg hij het rugnummer 4 dat de voorgaande acht seizoenen werd gedragen doorUstaritz Aldekoaotalora. Onder trainerErnesto Valverde werd Laporte een onbetwiste basiskracht, soms ook opgesteld alslinksback. Zijn eerste doelpunt kopte Laporte op 28 oktober 2013 binnen tegenGetafe CF, de enige goal van de wedstrijd. Omdat Athletic Bilbao in het seizoen 2013/14 vierde, eindigde in dePrimera División, mocht Laporte met Athletic Bilbao deelnemen in deChampions League in het seizoen 2014/15. Datzelfde seizoen bereikte Athletic Bilbao definale van deCopa del Rey.FC Barcelona was echter te sterk. Wel mocht Athletic Bilbao het tegen hetzelfde Barcelona opnemen in deSupercopa de España 2015. Over twee wedstrijd won Athletic Bilbao met 5-1, waardoor ze voor het eerst in dertig jaar een prijs wonnen. In juni 2015 ondertekende Laporte een nieuw contract bij Athletic Bilbao dat hem tot 2019 aan de club bond.[2] Een jaar later tekende hij opnieuw een nieuw contract, tot 2020.[3] Laporte speelde bij Athletic Bilbao in 5,5 seizoen 222 wedstrijden.
Laporte tekende in januari 2018 een contract tot medio 2023 bijManchester City, de koploper in dePremier League op dat moment. Dat betaalde circa €65.000.000,- voor hem aan Athletic Bilbao.[4] Hij maakte op 31 januari 2018 zijn debuut voor de Engelse club. Hij speelde toen eenPremier-League-duel tegenWest Brom van begin tot eind. Man City won met 3–0. Een maand na zijn komst won Manchester City deLeague Cup door in definaleArsenal te verslaan. Laporte bleef de hele wedstrijd op de bank. Laporte werd een half jaar na zijn komst voor het eerst landskampioen met Manchester City. ZIjn ploeggenoten en hij haalden dat jaar honderd punten, een puntenrecord in dePremier League.[5] Hij maakte op 25 augustus 2018 zijn eerste doelpunt voor 'The Citizens', tegenWolverhampton Wanderers. Hij won in het seizoen 2018/19 met Manchester City alle binnenlandse prijzen. In de wedstrijd om hetCommunity Shield werdChelsea verslagen, deLeague Cup werd succesvol verdedigd door in definale datzelfde Chelsea te verslaan, definale van deFA Cup werd met 6–0 gewonnen vanWatford en in dePremier League waren 98 punten genoeg omLiverpool op de tweede plaats te houden. In alle competities speelde Laporte 51 wedstrijden. Laporte raakte op 31 augustus 2019 geblesseerd in een wedstrijd tegenBrighton. Daardoor stond hij vijf maanden aan de kant. Na zijn herstelde kreeg hij niet meteen zijn basisplaats terug. Hij stond zo in 2020/21 bijna net zo vaak naast het veld als erop. Laporte werd in seizoen 2021/22 wel weer onbetwist basisspeler. Hij werd dat seizoen voor de vierde keer landskampioen met Manchester City. Na een operatie aan zijn knie miste Laporte de eerste drie maanden van 2022/23. Ook deze keer was hij na zijn herstel zijn basisplaats kwijt. CoachJosep Guardiola had een verdediging geformeerd metKyle Walker,Rúben Dias,John Stones,Nathan Aké enManuel Akanji en was daar tevreden over. Laporte bleef daarom de rest van het seizoen hoofdzakelijk reservespeler. Hij maakte in die hoedanigheid wel deel uit van het Manchester City dat in 2022/23 voor het eerst in de clubhistorie de Champions League won. Hij kwam tijdens dat toernooi zelf voor het laatst in actie tijdens de kwartfinale tegenBayern München.
Laporte verruilde Manchester City in augustus 2023 voorAl-Nassr, dat circa 27,5 miljoen euro voor hem betaalde.[6] Hiermee was hij een van tal van voetballers die in de zomer van 2023 van een Europese competitie naar Saoedi-Arabië vertrokken.[7] Zo haalde Al-Nassr in diezelfde periode ookSeko Fofana,Sadio Mané,Alex Telles,Otávio enMarcelo Brozović naar deSaudi Pro League.
Laporte speelde elf wedstrijden voor Frankrijk –17 en negen voor Frankrijk –18. Hij debuteerde in 2013 voorFrankrijk –21. Laporte werd in oktober 2016 voor het eerst geselecteerd voor hetFrans voetbalelftal, voor wedstrijden tegenBulgarije enNederland. Hij kwam in geen van beide wedstrijden in actie. Hij kon toen dankzij zijnSpaanse paspoort enBaskische voorouders er ook nog voor kiezen om voor hetSpaans voetbalelftal uit te komen en deed dat. Laporte debuteerde op 4 juni 2021 als Spaans international, in een oefeninterland tegenPortugal (0–0). Hij nam een week later met Spanje deel aan hetEK 2020.[8] BondscoachLuis Enrique zette hem tijdens alle zes de wedstrijden van de Spaanse ploeg in de basis. Hij scoorde in een groepswedstrijd tegenSlowakije voor het eerst voor het nationale team. Laporte nam een jaar later ook met Spanje deel aan hetWK 2022. Hij werd op 7 juni 2024 door bondscoachLuis de la Fuente opgenomen in deSpaanse selectie voor hetEK 2024 inDuitsland.[9] Spanje won zijn groepswedstrijden tegenKroatië,Italië enAlbanië voordat het in de knock-outfaseGeorgië,Duitsland enFrankrijk uitschakelde. Definale werd met 2–1 gewonnen tegenEngeland, waarmee Spanje voor de vierde keer Europees kampioen werd. Laporte kwam enkel tegen Kroatië niet in actie.