| Austin-Healey | ||||
|---|---|---|---|---|
 | ||||
 | ||||
Een Austin-Healey Sprite, tijdens de Walter Mitty Challenge in 2007. | ||||
| Oprichting | 1952[1] | |||
| Opheffing | 1972[1] | |||
| Oprichter(s) | Leonard Lord (Austin),Donald Healey | |||
| Eigenaar | BMC | |||
| Hoofdkantoor | Longbridge,Birmingham[2] | |||
| Producten | Auto's | |||
| Industrie | auto-industrie | |||
| Website | Officiële website | |||
| ||||
_Solitude_Revival_2019_IMG_1840.jpg)
Austin-Healey was eenautomerk uitLongbridge,Birmingham. Het automerk is opgericht in1952, doordatLeonard Lord van deAustin Motor Company interesse had in het automerkDonald Healey. Austin kocht dit merk en noemde het Austin-Healey. Het automerk stopte na twintig jaar, in1972.
Austin-Healey is nu een van de populairsteoldtimers.
Voorafgaand aan deEarls Court Motor Show ontdekteLeonard Lord, de directeur vanAustin, op de stand vanDonald Healey deDonald Healey 100. Voordat deautosalon opende, kocht Leonard Lord de rechten van de Donald Healey 100. Op de autosalon presenteerden Austin en Donald Healey deAustin-Healey 100. De 100 was ontworpen doorGerry Coker en gebouwd door Donald Healey. Hij had een viercilinder-A90-motor van Austin en eencarrosserie enchassis vanJensen. De 100 werd deconcurrent van deTriumph TR en van veleMG's. De auto werd inWarwick gebouwd, maar al snel werd de productie naarLongbridge inBirmingham verplaatst. De productie van de 100-4 BN-1 stopte na twee jaar, in1955.
De Austin-Healey 100-4 BN-1 werd opgevolgd door de Austin-Healey 100-4 BN-2, oftewel de tweede generatie. In1956 kwamen er twee specials van de 100, namelijk de 100M en de 100S, waarvan de 100S alleen voor deracerij was bedoeld. Ook kwam in 1956 de Austin-Healey 100-6 BN-4 op de markt. De BN-4 kreeg een nieuwe motor, namelijk een 2,6liter-zescilinder uit deAustin Westminster. Ook kreeg de auto vier in plaats van twee zitplaatsen. In april1958 kwam er de Austin-Healey 100-6 BN-6 met twee zitplaatsen, omdat de 100-6 BN-4 niet populair werd.
In1958 kwam Austin-Healey met deAustin-Healey Sprite Mk I. Deze had een 948 cc (0,9 liter) motor, die 43pk leverde. De Sprite was de Austin-Healey met de kleinste motor. Het was ook de eerste Austin-Healey, die gebruik maakte vancarburateurs. In maart1959 bracht Austin-Healey deAustin-Healey 3000 Mk I op de markt. De 3000 was de opvolger van de 100-6 BN-2 en had een 2912 cc (2,9 liter) zescilinder. In 1959 werd ook deAustin-Healey Sebring Sprite gelanceerd. Deze was vernoemd naar deSebring International Raceway, waar Austin-Healey de eerste en tweede plaats in zijn klasse wist te behalen. In1960 kwam er een speciale versie van de Sebring, de Austin-Healey Sebring Coupe. Deze auto was in samenwerking met hettuningsbedrijf Speedwell gemaakt.
In1961 kwam de tweede generatie van de Austin-Healey Sprite. De Mk II had dezelfde 948cc-motor met een grotere carburateur, een gewijzigdegrille en was iets zwaarder. In 1961 werd ook de 3000 Mk II gelanceerd. De grootste verandering van de MK II was het grotere vermogen dat deze auto kreeg door een carburateur. In januari1962 kwam er een speciale versie van de MK II, namelijk de Mk IIa. Deze auto had twee carburateurs, vier zitplaatsen en nieuwe ramen. In 1962 ging de Mk II uit productie, die werd opgevolgd door de Mk III. De Mk III had een nieuwdashboard, een nieuwe middenconsole en een nieuwe carburateur. De auto had ook weer vier zitplaatsen, waarvan de achterste neerklapbaar waren om een laadvloer te creëren. In1964 kreeg de auto een kleine facelift, waarbij onder andere hetchassis werd verlengd. In 1964 werd ook de derde generatie Sprite gelanceerd. De Mk III had onder andere een beter motorblok en een andere voorruit.
In1966 werd de Sprite Mk IV gelanceerd. De Mk IV kreeg een 1275 cc (1,3 liter) motor uit deMini Cooper S. Ondanks de grotere motor had de Sprite Mk IV minder vermogen als de Sprite Mk III. In1967 stopte Austin-Healey met het produceren van deAustin-Healey 3000 en in1971 ging ook de Sprite uit productie. In1972 kwam er een einde aan de twintigjarige samenwerking tussen Austin Motor Company en Donald Healey, waardoor Austin-Healey verdween.
Austin-Healey heeft een aantal records gehaald, onder andere twee snelheidsrecords op deBonneville-zoutvlakte[3], een 24 uurrecord record[4] en een twaalf uur record.[3][5]
In1953 brak Austin-Healey met deAustin-Healey 100 het record van de snelste productieauto. Hij had een topsnelheid van 229,5km/h. Het record werd gehaald op deBonneville-zoutvlakte doorDonald Healey.[3]
In 1953 brak Austin-Healey met de Austin-Healey 100 het record voor de snelste gemiddelde snelheid over een periode van twaalf uur. De gemiddelde snelheid was 168 km/u en werd gehaald doorJohn Gordon op deBonneville-zoutvlakte.[3][5]
In1954 brak Austin-Healey met deAustin-Healey 100 Streamliner het snelheidsrecord. Hij had een topsnelheid van 310 km/h (192,62 mph) en werd getest op deBonneville-zoutvlakte. De auto had een motor met eensupercharger die 224pk leverde. Het record werd gevestigd op een traject van éénkilometer.[3][5]
Na dit record ontwikkelde Austin-Healey de Austin Healey 100S.[6]
Op15 november2009 heeft deAustin-Healey 100 17 records gezet opMillbrook. De bestuurders waren M Corfield en J Welch. De records zijn:[7]
Internationaal
Brits
Austin-Healey heeft meegedaan aan vele races. De eerste was de24 uur van Le Mans in juni1953. DeAustin-Healey 100 werd gereden doorMaurice Gatsonides enJohnny Lockett en haalde in zijn klasse de tweede plaats en van alle auto's haalde de Healey de twaalfde plaats. In1954 deed Austin-Healey mee aan de12 uren van Sebring. DeAustin-Healey 100 werd tweede in zijn klasse. In datzelfde jaar werd eenprototype van de Austin-Healey 100S derde op de 12 uren van Sebring. De 100S werd gereden doorLance Macklin enGeorge Huntoon.
ZieRamp 24 uur van Le Mans 1955 voor het hoofdartikel over dit onderwerp.In1955 deed Austin-Healey mee aan de 24 uur van Le Mans. Tijdens die race moest deMercedes-Benz 300SL vanPierre Levegh remmen voor deJaguar D-Type vanMike Hawthorn, die op het laatst moment depits in wilde. De Mercedes reed achter op de Austin-Healey 100S vanLance Macklin, waardoor de Mercedes werd 'gelanceerd' en er 82 dodelijke slachtoffers te betreuren waren.
In1955 deed Austin-Healey weer mee aan de 12 uren van Sebring met hun nieuwe Austin-Healey 100S. Deze werd gereden doorStirling Moss en Lance Macklin. De 100S werd van alle auto's zesde. Lance Macklin raakte op deTourist Trophy op hetDundrod Circuit alweer betrokken bij een dodelijk ongeluk en Macklin besloot zich terug te trekken uit de racerij.
Toen in1959 deAustin-Healey Sprite werd gelanceerd deed deze ook mee aan vele races en behaalde vele successen[8].
Hier staan alle modellen die Austin-Healey heeft gemaakt.
