(5) Astraea is eenplanetoïde uit deplanetoïdengordel tussen deplanetenMars enJupiter. Astraea heeft een onregelmatige vorm met een diameter van gemiddeld 119 km. Ze beweegt in een licht hellende, iets meer dan 5° ten opzichte van deecliptica,ellipsvormige baan in 4,13 jaar om dezon. Tijdens haar omloop varieert de afstand tot de zon tussen de 2,077 en 3,070astronomische eenheden.
Hoewel ze niet tot de grootste planetoïden behoort, is Astraea vanaf deaarde gezien een van de 17 helderste, met een maximale schijnbare helderheid van +8,74. Ze is met een goede verrekijker te vinden.
Grootte van de eerste tien objecten uit de planetoïdengordel, vergeleken met de maan. Astraea is de vijfde van links
Astraea werd op 8 december 1845 ontdekt door de Pruisische amateur-sterrenkundigeKarl Ludwig Hencke. Het is de vijfde planetoïde die ooit werd ontdekt, 38 jaar na de ontdekking van(4) Vesta in 1807. Na de ontdekking van de eerste vier planetoïden tussen 1801 en 1807 waren de meeste sterrenkundigen gaan geloven dat er slechts vier planetoïden tussen Mars en Jupiter bestonden. Hencke geloofde dat er meer waren en begon aan een zoektocht, die na 16 jaar werd beloond met de ontdekking van Astraea. Vanwege deze ontdekking schonk dekoning van Pruisen hem een jaarlijks pensioen van 1200 mark. Twee jaar later zou Hencke ook planetoïde(6) Hebe ontdekken. Daarop begonnen meer sterrenkundigen te zoeken naar planetoïden, zodat er in de daaropvolgende decennia tientallen ontdekt werden.
Hencke gaf de nieuwe planetoïde de naam Asträa (wat later Astraea werd), naar deGriekse rechtsgodinAstraea, dochter vanZeus enThemis.
Astraea wordt doorspectraalanalyse ingedeeld bij deS-type planetoïden. Deze soort planetoïden hebben een helder oppervlak, dat het licht goed reflecteert. Ze hebben vanaf de aarde gezien daarom voor hun grootte een relatief hogeschijnbare helderheid. Van de eerste honderden ontdekte planetoïden zijn de meeste van het S-type.
.png)
.svg)
