Artesliteratuur is eengenre van praktische en informatieve teksten binnen de historische letterkunde.[1] Kennisoverdracht staat dus centraal in artesteksten. Voorbeelden uit demedioneerlandistiek (dieMiddelnederlandse teksten bestudeert) zijnHet boek vanSidrac, deJonghe Lanfranc[2] en deNatuurkunde van het geheelal.[3]
Artes zijn de kunsten zoals voorgesteld in het middeleeuwse denken, met deartes liberales (zeven vrije kunsten), deartes mechanicae (praktische kunsten) en deartes incertae (onzekere kunsten).
De Middelnederlandse artesliteratuur ontstond in delate middeleeuwen vanaf 1250, waarbij het zwaartepunt in het zuidelijke Nederlandse taalgebied lag.[4] In het Middelnederlands is de artesliteratuur relatief vroeg overgeleverd, vooral met medisch-chirurgische teksten, maar ook metalchemistische. Vaak betreft het persoonlijke gebruiksteksten en is zodoende minder geïnvesteerd in materiaal en schoonschrift. Artesteksten kunnen zowel geschreven zijn in verzen als in proza. Het gebruik van verzen is wel in verband gebracht met een lekenpubliek en voorlezen, terwijl proza duidt op een meer ervaren publiek/lezer met meer kennis. Poëtische teksten lijken dan ook eenvoudiger en zijn aantrekkelijker en gemakkelijker te onthouden voor leken. Prozateksten, daarentegen, zijn doorgaans formeler en meerto the point.[5]
In het Duits wordt ook wel de ruimere termFachliteratur gebruikt.