Movatterモバイル変換

[0]ホーム

Naar inhoud springen

Arne Tiselius

Koppelingen bewerken

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie

Arne Tiselius

10 augustus 1902 –29 oktober 1971

Arne Tiselius (1948)

Geboorteland

Geboorteplaats

Overlijdensplaats

Nobelprijs

Jaar

1948

Reden

"Voor zijn onderzoek op het gebied van deelektroforese en de adsorptie-analyse."

Voorganger(s)

Robert Robinson

Opvolger(s)

William Giauque

Portaal

Scheikunde

Arne Wilhelm Kaurin Tiselius (Stockholm,10 augustus 1902 –Uppsala,29 oktober 1971) was eenZweeds biochemicus die in1948 deNobelprijs voor Scheikunde won voor zijn onderzoek naarelektroforese.

Biografie

[bewerken |brontekst bewerken]

Tiselius was de zoon van Hans Abraham J. Tiselius en Rosa Kaurin. Na het overlijden van zijn vader in 1906 verhuisde de familie naarGöteborg waar Arne naar school ging. Na deRealgymnasium ging hij studeren aan deUniversiteit van Uppsala en specialiseerde zich in scheikunde. Hij werd onderzoeksassistent in1925 in het laboratorium vanTheodor Svedberg en promoveerde in1930 op de bewegende-grens methode voor het bestuderen van deelektroforese vanproteïnen.^[1]

Van 1931 tot 1935 publiceerde hij een aantal artikelen overdiffusie enadsorptie in natuurlijk optredende base-exchangingzeolieten. Hij zette dit onderzoek een jaar (1934-35) lang inPrinceton voort bijHugh Stott Taylor. Na terugkeer in nam hij zijn interesse in proteïnen weer op, en de toepassing van natuurkundige methoden voor biochemische processen. Dit leidde tot een sterk verbeterde elektroforetische analyse die hij in de daarop volgende jaren verfijnde. Elektroforese berust op de verplaatsing van inoplossing ofsuspensie aanwezig geladen deeltjes (bijvoorbeeld proteïnen) onder invloed van een uitwendig aangebrachtelektrisch veld. In 1937 bevestigde hij dat er vier onderscheidene groepen van proteïnen zijn:albumine, alfa-, beta- en gamma-globuline.

Van 1937 tot aan zijn overlijden in 1971 was hij hoogleraar biochemie aan de Universiteit van Uppsala. In de jaren na de Tweede Wereldoorlog had Tiselius een actief aandeel in de reorganisatie van het wetenschappelijk onderzoek in Zweden. Daarnaast was hij president van deInternational Union of Pure and Applied Chemistry (1951-1955) en voorzitter van de raad van deNobelstichting (1960-1964).^[2] Hij overleed op 29 oktober aan de gevolgen van eenhartinfarct. Hij was gehuwd en had een dochter en een zoon. Demaankrater Tiselius is naar hem vernoemd.

Bronnen, noten en/of referenties

(en)Arne Tiselius – Biographical. NobelPrize.org. Nobel Media AB 2018
Williamson, Nicholas (1995). "Arne Tiselius". Notable Twentieth-Century Scientists. Detroit: Gale Research Inc.

↑A. Tiselius (1930). The moving boundary method of studying the electrophoresis of proteins.Nova Acta Regiae Societatis Scientiarum Upsaliensis Ser. IV, Vol. 7 (4).
↑(en)Lemmel, Birgitta, The Nobel Foundation: A Century of Growth and Change. Nobelprize.org (2000). Gearchiveerd op26 mei 2013. Geraadpleegd op11 mei 2013.

Overgenomen van "https://nl.wikipedia.org/w/index.php?title=Arne_Tiselius&oldid=60794098"

Categorieën:

[8]ページ先頭