| Alice Ball | ||
|---|---|---|
 | ||
Alice Ball in 1915 | ||
| Persoonlijke gegevens | ||
| Volledige naam | Alice Augusta Ball | |
| Geboortedatum | 24 juli 1892 | |
| Geboorteplaats | Seattle | |
| Overlijdensdatum | 31 december 1916 | |
| Overlijdensplaats | Seattle | |
| Nationaliteit |  Verenigde Staten | |
| Academische achtergrond | ||
| Alma mater | Universiteit van Hawaï Universiteit van Washington | |
| Wetenschappelijk werk | ||
| Vakgebied | scheikunde | |
| Bekend van | ontwikkeling van behandeling voor lepra | |
Alice Augusta Ball (Seattle,24 juli1892 - aldaar,31 december1916) was een Amerikaanse scheikundige die de eerste behandeling vanlepra ontwikkelde.
Alice Ball was een van de vier kinderen van James Presley Ball en Laura Louise Howard. Haar vader was redacteur voor deThe Colored Citizen,[1] fotograaf en advocaat. Haar grootvader enabolitionist James Ball sr. was eveneens professioneel fotograaf - een van de eerste van kleur.[2] Ook haar moeder werkte als fotograaf.
Voor de gezondheid van haar grootvader woonde de familie van Ball korte tijd in Hawaii maar verhuisde weer terug naar Seattle.[2] Ball ging naar de Seattle High School en behaalde hoge cijfers. Ze studeerde vervolgens scheikunde aan deUniversiteit van Washington, en behaalde in 1912 eenbachelordiploma infarmaceutische chemie en in 1914 een tweede bachelordiploma infarmacie. Met haar leraar, William Dehn, publiceerde ze twee artikelen (waarvan eenpostuum) in deJournal of the American Chemical Society.[3]
Na haar afstuderen kreeg ze meerdere studiebeurzen aangeboden. Ze besloot opHawaï haarmaster in scheikunde te halen - als eerste vrouw en eerste zwarte ooit op Hawaii.[2] Ze bestudeerde de chemische eigenschappen van de plantkava, een plant waarvan de wortel eenpsychoactief middel bevat.
In 1915 werd ze de eerste vrouw en de eerste zwarte Amerikaan die afstudeerde met een masterdiploma aan deUniversiteit van Hawaï.[4] Ball was ook de eerste Afro-Amerikaanse onderzoekscheikundige enlector op de scheikundeafdeling van de Universiteit van Hawaï.
Vanwege haar onderzoek aan kava werd ze door Harry Hollmann gevraagd omolie van de chaulmoograboom te onderzoeken. Hollmann was een chirurg die werkzaam was in de leprabestrijding op Hawaï. Chaulmoogra-olie was destijds het enige middel voor de behandeling van lepra, maar het was vanwege de olieachtige substantie slecht toepasbaar. Ball isoleerde de actieve stof, een ethylester, uit de olie en maakte het wateroplosbaar, zodat het kon worden geïnjecteerd. Dit werd bekend als de Ball-methode.
Zij overleed jong, in 1916 - nadat ze ziek terugkeerde naar Seattle vanuit Hawaii. Mogelijk overleed zij aantuberculose, maar er wordt ook wel gezegd dat zij ziek werd door blootstelling aanchloorgas dat zou zijn ontsnapt terwijl zij lesgaf.[2]
Als gevolg van haar vroege dood was Ball niet in staat haar bevindingen te publiceren. Arthur Dean, de toenmalige president van de Universiteit van Hawaï, zette het werk van Ball voort, publiceerde de bevindingen onder eigen naam en startte de productie van het injecteerbare chaulmoogra-extract. Jaren na haar dood probeerde Hollmann dit onrecht te corrigeren. Hij publiceerde in 1922 een artikel waarin hij de eer gaf aan Ball en noemde haar uitvinding de Ball-methode.[5] In de jaren zeventig doorzochten de professoren Kathryn Takara en Stanley Ali de archieven van de universiteit en waren in staat om haar werk aan het licht te brengen waardoor ze de eer kreeg die ze verdiende.
Haar ontdekking leidde tot de terugkeer van veel mensen uitleprakolonies en bleef de voorkeursbehandeling van lepra totdat in de jaren veertig antibiotica werden ontwikkeld.