DeAlgemene Vergadering van de Verenigde Naties (Engels:United Nations General Assembly, Frans:Assemblée Générale des Nations Unies) bestaat uitalle lidstaten van deVerenigde Naties. De vergadering komt in een jaarlijkse sessie bijeen. Deze jaarlijkse sessie begint normaal gesproken op de derde dinsdag van september en duurt een heel jaar.Speciale sessies over een specifiek onderwerp kunnen aangevraagd worden door deVeiligheidsraad van de Verenigde Naties, of door een meerderheid van VN-leden. Als de Veiligheidsraad het oneens is, kunnen ookspeciale spoedsessies aangevraagd worden.
De Algemene Vergadering is het enige VN-orgaan waar alle leden bijeenkomen. Tijdens de bijeenkomst kunnen initiatieven gelanceerd worden over onder meer vrede, economische vooruitgang en mensenrechten.
De eerste Algemene Vergadering werd voorgezeten door de Belgische minister van Buitenlandse ZakenPaul-Henri Spaak.
Alle leden van de Verenigde Naties zijn vertegenwoordigd in de Algemene Vergadering. Per lidstaat mogen maximaal vijf personen worden afgevaardigd, maar elke lidstaat heeft maar één stem.
Devoorzitter wordt per zitting aangesteld, volgens een beurtrol per geopolitieke groep (Afrika, West-Europa plus Oceanië, de Verenigde Staten en Canada, Oost-Europa, Azië en Latijns-Amerika).Nederland enBelgië hebben sinds1946 elk één voorzitter geleverd. De BelgischePaul-Henri Spaak was de eerste voorzitter en de NederlanderEelco van Kleffens heeft de negende zitting van de Algemene Vergadering mogen voorzitten in1954.
De dagelijkse gang van zaken wordt behandeld binnen de zes commissies van de Algemene Vergadering.[1] De eerste commissie is ingesteld voor onderwerpen betreffende ontwapening en internationale veiligheid. De tweede commissie is ingesteld vooreconomische en financiële onderwerpen en de derde voor sociale,humanitaire en culturele vraagstukken. De vierde commissie is er voor speciale politieke gevallen endekolonisatie. Administratieve en budgettaire onderwerpen zijn de speerpunten van de vijfde commissie en de laatste commissie (nummer zes) gaat over (internationale) juridische zaken.
Elk lid heeft één stem. De besluiten die de Algemene Vergadering neemt kunnen in twee categorieën verdeeld worden. Ten eerste debelangrijke zaken. Besluiten hieromtrent worden met tweederdemeerderheid van de aanwezige leden genomen en omvatten:[2]
aanbevelingen over handhaving van vrede en veiligheid;
Andere zaken worden met een meerderheid van de stemmen van de aanwezige leden beslist. Een meerderheid kan ervoor kiezen om een bepaalde zaak pas aan te nemen als er een tweederdemeerderheid bereikt is.
De Algemene Vergadering heeft zeer ruime bevoegdheden: zij mag over alles in het kader van hetHandvest van de Verenigde Naties vergaderen. Hieronder vallen bijvoorbeeld het toezicht op de Economische en Sociale Raad en de Trustschapsraad evenals het begrotingsbeleid.
Een aantal bevoegdheden moet de Algemene Vergadering delen met de Veiligheidsraad:
toelating, schorsing en uitstoting van leden: de Algemene Vergadering besluit nadat de Veiligheidsraad een aanbeveling heeft gedaan;
de verkiezing van de rechters van hetInternationaal Gerechtshof: de kandidaat die in zowel de Algemene Vergadering als de Veiligheidsraad een absolute meerderheid van de stemmen haalt, is verkozen;
Er zijn drie zaken die de Algemene Vergaderingniet mag doen: zich bemoeien met zaken die puur interne aangelegenheden van staten zijn, besluiten nemen over vrede en veiligheid (dat is aan de Veiligheidsraad) en aanbevelingen doen over zaken die bij de Veiligheidsraad liggen (tenzij de Veiligheidsraad daarom verzoekt).
Resoluties van de Algemene Vergadering zijn volgens hetinternationaal recht niet bindend, tenzij die resoluties de interne organisatie van de Verenigde Naties betreffen.[7] Met die laatste clausule wordt voorkomen dat lidstaten zich niet houden aan in de begroting vastgestelde contributies. In de praktijk komt het echter toch voor dat lidstaten bedragen inhouden voor doeleinden waar zij het niet mee eens zijn. Wanneer lidstaten een betalingsachterstand hebben die gelijkstaat aan een contributie van twee jaar dan verliezen ze hun stemrecht in de Algemene Vergadering.
