Gore was de kandidaat van deDemocratische Partij voor deAmerikaanse presidentsverkiezingen van 2000, maar werd in de verkiezingen na diverse hertellingen en gerechtelijke procedures verslagen door deRepublikeinse kandidaatGeorge W. Bush. Op Bush hadden weliswaar minder kiesgerechtigde Amerikanen gestemd dan op Gore, maar hij wist niettemin het (doorslaggevende) grootste aantal kiesmannen achter zich te verzamelen.
Al Gore Junior is de zoon van Albert Gore Senior, ooit senator voor de staat Tennessee voor de Democraten, en Pauline Gore. In zijn jeugd woonde hij gedurende het schooljaar in een hotel in de Amerikaanse hoofdstadWashington D.C., waar zijn vader werkte. In de zomer woonde hij inCarthage in Tennessee, waar hij op de boerderij van de familie werkte.
In 1965 werd Gore toegelaten totHarvard, waar hijTipper Aitcheson ontmoette, met wie hij later trouwde. Hij studeerde af in juni 1969, met als hoofdvakGovernment,bestuurskunde.Kort daarna gaf hij zich vrijwillig op voor het dienen in het leger in deVietnamoorlog. Hij was er oorlogscorrespondent tot1971. Hierna was hij vijf jaar werkzaam als verslaggever voor deTennessean, een dagblad zetelend inNashville.
In de lente van 1976 werd Gore gekozen in hetHuis van Afgevaardigden. In 1978, 1980 en 1982 werd hij herkozen. In 1984 werd hijsenator voor Tennessee, wat hij bleef tot 1992, toen hij vicepresident werd. Hij deed een gooi naar de presidentsverkiezingen van 1988, maar werd in de Democratische voorverkiezingen verslagen doorMichael Dukakis. In 1992 werd hij vicepresident onder Bill Clinton, en in 2000 was hij de Democratische kandidaat voor het presidentschap, maar hij werd verslagen door de Republikein George W. Bush. Sinds maart 2003 is Al Gore lid van deraad van bestuur vanApple Inc..
Op 1 juni 2010 werd bekendgemaakt dat Gore en zijn vrouwTipper, na 40 jaar huwelijk, uit elkaar gingen.
Er waren enige controverses rondom Al Gore. Zo is het onduidelijk of hij tijdens zijn vijf maanden inVietnam werkelijk enig gevaar heeft gelopen en, zo nee, of de invloed van zijn beroemde vader daar dan iets mee te maken had.
In 1999, tijdens een interview metCNN, zei Gore dat hij als lid van het Congres "het initiatief nam om hetinternet te creëren". Al snel werd dit door critici vervormd tot "Al Gore beweert dat hij het internet heeft uitgevonden!", wat strijdig is met het feit dat hetARPANET, de voorloper van het internet, ontstond in1971, dus vijf jaar voordat Gore politicus werd. Direct bij het ontstaan van het internet betrokkenen zoalsVinton Cerf enRobert Kahn benadrukten later dat Gore, in tegenstelling tot vele andere politici, begreep dat het internet ook voor andere dan de oorspronkelijke, militaire doeleinden gebruikt kon worden. Een initiatief dat hij bijvoorbeeld samen met Bill Clinton nam was een wereldwijd bulletinboard genaamd SchoolLink, met als doel scholen wereldwijd met elkaar te verbinden. In die zin heeft Gore wel degelijk een zeer belangrijke bijdrage geleverd aan initiatieven die van het internet gemaakt hebben wat het nu is; het hierboven vermelde citaat is wel onhandig geformuleerd.
Vooral tijdens de verkiezingen van 2000 werd er door de media kritiek geleverd op de door Gore op de universiteit behaalde cijfers. Bij tests bleek Gore overigens eenIQ van 134 te hebben.
Waarom Gore de Amerikaanse presidentsverkiezingen van 2000 verloor is een onderwerp van veel discussies.
Een veel genoemd punt is dat Gore zich te duidelijk distantieerde van de door schandalen geplaagde Bill Clinton. Ondanks de schandalen was de politiek van Clinton zeer gewaardeerd, en men was van mening dat Gore een beter resultaat had kunnen behalen indien hij zich, met distantiëring van de schandalen, duidelijker voor Clintons politiek had uitgesproken.
Andere kritiek luidde dat Gore zich te stijf en neerbuigend gedroeg in de campagne. Een voorbeeld hiervan was dat hij hoorbaar zuchtte tijdens een debat terwijl zijn opponent Bush vragen beantwoordde. Ook deed Gore tijdens de campagne uitspraken die door sommigen als misleidend of onjuist werden beschouwd.
Ook de invloed vanRalph Nader is genoemd. Als kandidaat voor de groene partij kreeg hij in totaal bijna 3% van de stemmen. Omdat men ervan uitgaat dat Nader meer stemmen bij Gore dan bij Bush wegtrok, neemt men aan dat dit in het nadeel van Gore werkte.
De verkiezingen waren wellicht de krapste in de geschiedenis van de Amerikaanse presidentsverkiezingen. Gore kreeg meer stemmen dan Bush, maar door het systeem vankiesmannen, waarbij de winnaar in een staat alle stemmen van die staat krijgt (het zogenaamdewinner takes all-principe), werd Bush uiteindelijk de winnaar. Bovendien was het verschil in de staatFlorida uiterst klein (537 stemmen). Er werden hertellingen uitgevoerd, maar na een rechtszaak tussen Bush en Gore heeft hetHooggerechtshof die laten stoppen. De negen rechters van het Hooggerechtshof stemden 5-4.
Na zijn nederlaag bij de verkiezingen van 2000, begaf Gore zich in het lezingencircuit. Hierbij uitte hij voornamelijk zijn bezorgdheid over deecologische evolutie van onze planeet en de rol van de mens daarin. Gores lezingen vormden de basis voor de documentaireAn Inconvenient Truth, een film over hetbroeikaseffect en de gevolgen ervan voor de mens in de komende vijftig jaar. Deze film was een groot succes in Amerikaanse bioscopen. Het is zelfs de op twee na meest bezochte documentaire ooit in Amerika, naFahrenheit 9/11 enMarch of the Penguins. De film kreeg zeer lovende kritieken, maar ook kritische kanttekeningen uit wetenschappelijke hoek. Ook zorgde Gores verschijning in de film ervoor dat velen hem opnieuw naar voren schoven als kandidaat voor depresidentsverkiezingen van 2008. Op25 februari2007 kreeg deze documentaire tijdens de 79e uitreiking van deOscars de prijs voor 'Beste documentaire'. De Oscar werd uitgereikt aan filmmakerDavis Guggenheim.
Door zijn politieke tegenstanders wordt er vaak op gewezen dat Gore enige moeite lijkt te hebben om zijn eigen theorieën in de praktijk te brengen. Zo zouden cijfers van de Nashville Electric Service aantonen dat zijn energieverbruik tussen de 12 en 20 keer van dat van een modaal gezin is en dat het verbruik sinds het uitbrengen vanAn Inconvenient Truth, in 2005, is gestegen. In augustus 2006 verbruikte de familie Gore 22.619 kilowattuur, meer dan tweemaal wat een modaal gezin verbruikt in een jaar.
De documentaire zelf is omstreden vanwege een aantal wetenschappelijke onjuistheden. Na het horen van een aantal deskundigen besloot het High Court in Londen op 10 oktober 2007 dat de documentaire alleen over scholen in het Verenigd Koninkrijk verspreid mag worden indien tevens een schrijven wordt toegevoegd waarin leerlingen gewezen wordt op 9 wetenschappelijke onjuistheden in de documentaire.[1]
Op 14 oktober 2008 bracht Al Gore een bezoek aanNederland. Hij sprak inAalsmeer voor meer dan 2000 aanwezigen. Hieronder bevonden zich onder andere personen uit het bedrijfsleven, politici zoalsJacqueline Cramer,Job Cohen, de burgemeester van AalsmeerPieter Litjens en studenten. In 2010 kreeg Gore een eredoctoraat van de Universiteit van Tilburg. Op 29 september 2011 bracht Gore opnieuw een bezoek, hij sprak inGroningen op het congres van de Economische en Bedrijfskundige Faculteitsvereniging.
Op 9 februari 2007 startte Gore samen metRichard BransonThe Virgin Earth Challenge. Hierbij werd er een prijs van 25 miljoen dollar beloofd aan diegene die een ontwerp kan laten zien dat de aarde tegen het broeikaseffect helpt en aan de stabiliteit van het klimaat van de aarde kan bijdragen. In 2019 werd de prijsvraag door Virgin met stille trom opgeheven zonder de prijs uit te keren, hoewel er in 2011 al 11 genomineerden waren bekendgemaakt. Al Gore stapte voordien uit de jury en was naar eigen zeggen "geen onderdeel van de beslissing om de prijs stop te zetten".[2]
Gore is sinds november 2007 partner in dedurfkapitaal-ondernemingKleiner, Perkins, Caufield & Byers (KPCB) die investeert inalternatieve energie en energie besparende technologie. Bovendien is hij medeoprichter van de Londense firmaGeneration Investment Management, die belangen heeft in eco-energie-ondernemingen. Hier is hij tevenschairman. Gore is hierom verschillende keren bekritiseerd vanwege conflicterende belangen, in 2009 doorRepublikeinMarsha Blackburn en, later dat jaar, door deNational Center for Public Policy Research: de ex-vicepresident zegt publiekelijk dat belastinggeld moet worden gebruikt voor het subsidiëren van groene technologie, terwijl hij hier tevens aan verdient vanwege zijn partnerschap bij KPCB. In 2008 investeerde de onderneming van Gore 75 miljoen dollar inSilver Springs Networks, een firma die hard- en software ontwikkelt om het elektriciteitsnet efficiënter te maken. Gore werd hierop adviseur van deze onderneming. In november 2009 kreegSilver Springs van het Energy Department een subsidie van 560 miljoen dollar. Verwacht wordt dat KPCB een veelvoud van haar investering zal terugverdienen.[3][4]
In 2005 richtte Gore samen met advocaatJoel HyattkabeltelevisiekanaalCurrent TV op. Reden voor de oprichting was dat er volgens Gore een alternatief moest zijn voor de rechtse Amerikaanse media.
In maart 2009 werden twee Amerikaanse journalisten van Current TVEuna Lee enLaura Ling gevangengenomen door de regering vanNoord-Korea wegens het illegaal oversteken van de Noord-Koreaanse grens viaZuid-Korea. Gore heeft zich voor hun vrijlating ingezet. Ze werden uiteindelijk na onderhandelingspogingen van oud-presidentBill Clinton op 4 augustus 2009 vrijgelaten.[5]
.jpg)
.jpg)
