Ahron Daum (Bnei Brak,6 januari1951 -Antwerpen, België,27 juni2018) was eenIsraëlischemodern-orthodoxerabbijn, onderwijzer en auteur. Hij wasopperrabbijn vanFrankfurt am Main.
Daum werd geboren in een religieusAsjkenazische familie. Zijn vader Shmuel Daum was een onderwijzer, pedagoog en schrijver, die zich inzette voor de gemeenschap, stammend uit een prominente rabbijnse familie uit Polen en Bohemen. Zijn moeder Rivka Gina Daum stamde uit een gegoede handelsfamilie uit Sopron, Hongarije. Hij heeft drie jongere broers. Zijn intensieve religieuze training begon toen hij 13 jaar oud was in de beroemde Litouws-Chassidische “Ruzhin” Jesjiva inBnei Brak. Toen hij 14 jaar oud was, vertrok hij naar Groot-Brittannië, waar hij zijn studies voortzette aan de Jesjiva Ha-Rama en later aan de bekende Zionistische Jesjiva Etz Chaim inMontreux, Zwitserland. In 1975, na het behalen van zijn baccalaureaat in Zwitserland, ging hij naar Jews’ College,Universiteit van London, waar hij een Bachelor’s graad haalde in Joodse Studies (met onderscheiding).[1] Vanaf 1978 studeerde hij aan deRabbi Isaac Elchanan Theological Seminary (RIETS '82) vanYeshiva University,New York waar hij een Master afrondde in Bijbelse Studies (met onderscheiding)[2] en ook zijn wijding als rabbijn kreeg, persoonlijk ondertekend en overhandigd door Prof. RabbiJoseph Soloveitchik. Hij wees het aanbod af om zijn studies voort te zetten om de titel vanDayan te behalen en keerde terug naar Europa waar hij trouwde met Francine Frenkel, met wie hij drie dochters kreeg. Hij kon Hebreeuws, Engels, Duits, Frans, Nederlands en Jiddisch spreken en hij beheerste het Aramees en Latijn passief.
Hij werd 67 jaar oud.
In 1982 begon hij zijn rabbinale carrière in Zwitserland als Rabbijn van de Joodse gemeente in de stadBiel/Bienne, een tweetalige, Frans/Duitse stad.[3] Hij verliet deze post in 1986 om doctoraal onderzoekerer te worden aan het Christlich-Jüdische Institut inLuzern, geaffilieerd met de Theologische Faculteit van deUniversiteit van Luzern, Zwitserland. In 1987 aanvaardde hij de post vanOpperrabbijn van de Joodse Gemeente vanFrankfurt am Main,[4][5] Duitsland, destijds de grootste en meest prestigieuze Joodse gemeenschap van deBondsrepubliek Duitsland. Tijdens zijn ambtsperiode vond de grote toestroom plaats van Russisch -Joodse immigranten uit de voormaligeSovjet Unie. De eerste hulp aan deze mensen – die zich vaak in een precaire economische toestand bevonden – en deintegratie van dit nieuwe grote blok binnen de bestaande Joodse gemeente werd daardoor een hoofdprioriteit van zijn beleid tijdens de vroege jaren 90. De integratie van deze groep mensen was vaak een ingewikkelde zaak, aangezien binnen de Sovjet Unie er weinig ruimte was geweest voor een uitgesprokenJoodse identiteit. Dit leidde vaak tot twijfel over deJoodse status van bepaalde mensen en tot apathie tegenover het Joodse leven. De eerste kerntaak in deze kwestie was daardoor het behandelen van deze vaak zeer moeilijke dossiers over de kwestie van de Joodse status van velen van de nieuwkomers. Ten tweede was hij een drijvende kracht achter de verbreding van het culturele en religieuze programma van de Joodse gemeente naar activiteiten die ook de nieuwe leden zouden aanspreken, zoals bijvoorbeeld Joodse cultuurdagen, concerten vanJoodse muziek, excursies naar plaatsen met belangrijk Joods erfgoed (Worms,Mainz enMichelstadt) en basislessen Joodse religie. Tijdens zijn ambtsperiode in Frankfurt am Main was Rabbijn Daum tevens de president van hetBeet Dien van Frankfurt. In zijn rol als president van het Beet Dien hield hij zich actief bezig met zaken alsGijoer,Kasjroet,Dien Tora en zelfsreligieuze scheidingen (Gittien).Rabbijn Daum heeft ervaring metGijoer zowel vanuit het perspectief van een president van een religieus rabbinale rechtbank (Beet Dien), als vanuit het perspectief van een leraar en mentor. Rabbijn Daum heeft meer dan 15 jaar ervaring met het voorbereiden van niet-Joodse mensen die volgens de criteria van deHalacha wensen Joods te worden.In 1993 trad hij om familie redenen af als Opperrabbijn en vertrok naarAntwerpen, België, waar het grootste deel van zijn familie al woonde. Daar begon hij Jodendom te onderwijzen binnen het openbare scholennet en op Joodse scholen. In 1995 aanvaardde hij een positie als lector in Joods Recht aan deFaculteit voor Vergelijkende Godsdienstwetenschappen inWilrijk (Antwerpen), België.[6] Als erkentelijkheid voor het onderwijs dat hij daar gaf en voor zijn werken overHalacha heeft de Faculteit hem een Professoraat Honoris Causa in Joods Recht toegekend. Vanaf 2001 begon hij ook samen met zijn vrouw een serie outreach projecten voor Joden dieBa'al tesjoewa worden, niet-Joden die geïntereesd zijn inJoodse studies en mensen die het proces ingaan vanbekering tot het Jodendom. Tegenwoordig neemt dit het merendeel van zijn tijd en werk in beslag en als deel van deze outreach activiteiten organiseert hij regelmatig, in samenwerking met het in Nederland en Israël gevestigde Shalom Centrum, studiedagen over verschillende onderwerpen op het terrein van Joodse studies.
Daum schreef diverse onderwerpen op het terrein van Joodse studies. Toen hij in Zwitserland woonde schreef hij regelmatig Halachische artikelen voor het Joods Zwitsers-Duitse weekblad "Jüdische Rundschau".[7] Gedurende zijn tijd alsOpperrabbijn vanFrankfurt am Main, schreef hij regelmatig artikelen voor "Die Jüdische Allgemeine" en het twee maandelijks tijdschrift "Die Gemeinde". Sinds 2010 schrijft hij een maandelijkse column voor het tijdschriftJoods Actueel, de meest wijdverbreide Joodse publicatie in België. In deze columns schrijft hij over het gehele spectrum van Joodse Studies, bijvoorbeeld zijn serie over de geschiedenis van het Jodendom sinds deVerlichting. Hij is de schrijver van twee boeken. Zijn eerste boek "Halacha aktuell"[8][9][10][11] bestaat uit twee banden, geschreven in het Duits. Het behandelt Halachische problemen en onderwerpen van actueel belang, zoals die voorkomen in deHalachische literatuur en meer in het bijzonder in deResponsa. Het is het eerste in het Duits geschreven boek over deze onderwerpen in het post-Shoa tijdperk. Het ontving officiële goedkeuringen van verschillende gerenommeerde Halachische autoriteiten. Bepaalde artikelen uit het boek waren oorspronkelijk in Klassiek-Rabbijns Hebreeuws geschreven en deze zijn later afzonderlijk gepubliceerd onder de titel "Iyunim b’Halacha". Zijn tweede boek was "Die Jüdische Feiertage in Sicht der Tradition" (De Joodse Feestdagen in het Licht van de Traditie). Het is een verzameling in twee banden, een combinatie van Halachische artikelen, preken, liturgische bemerkingen,homiletische gedachten en folkloristische-humoristische verhalen, die in verband staan tot deJoodse feestdagen andSjabbat.