| Aerojet General X-8[1] | ||
|---|---|---|
 | ||
Aerojet X-8 | ||
| Algemeen | ||
| Land | Verenigde Staten | |
| Producent | Aerojet General | |
| Type | Experimentele sondeerraket voor de bovenste atmosfeer,X-vliegtuig | |
| Jaar | 2 december 1949 | |
| Gebruikers | NACA/NASA, | |
| Varianten | X-8, X-8A, X-8B, X-8C, X-8D | |
| Productieaantal | resp. 68, 34, 1, 2, 3 | |
| Maten | ||
| Diameter | 0,38 m | |
| Spanwijdte | 1,6 m | |
| Lengte | 6,2 m | |
| Gewicht | Leeg: 61,23 kg; maximaal: 497,59 kg | |
| Snelheid | Mach 6 | |
| Bereik | 32+ km | |
| Max. hoogte | 800.000 ft (222,1 km) | |
| Specificaties | ||
| Aandrijving | Aerojet vaste brandstofraket (80 kN); RTV-N10 vloeibare brandstofraket (12 kN) | |
| Sturing | Geen | |
| Geleiding | Geen | |
DeAerojet General X-8 was een door tollen gestabiliseerde, niet-geleidesondeerraket, die werd ontwikkeld om ladingen tot 68 kg tot een hoogte van 200.000 voet (61 km) te brengen.De X-8 werd doorontwikkeld tot de succesvolle Aerobee-raket.
Bij de lancering werd gedurende 2,5 seconde de Aerojet vaste brandstofraket met een stuwkracht van 80kN gebruikt. Hierna werd deze afgeworpen en werd de RTV-N10 vloeibare brandstofraket gebruikt. Deze laatste vuurde tot 40 seconden afhankelijk van het gewensteapogeum.De raket viel via eenkogelbaan terug op aarde, de lading daalde via eenparachute.
De basisversie van de X-8 mat 6,2 meter en had een spanwijdte van 1,6 m.Tijdens de tests werd een maximale hoogte gehaald van 222,1 km en een snelheid vanMach 6.
·
·
X-1 ·X-2 ·X-3 ·X-4 ·X-5 ·X-6 ·X-7 ·X-8 ·X-9 ·X-10 ·X-11 ·X-12 ·X-13 ·X-14 ·X-15 ·X-16 ·X-17 ·X-18 ·X-19 ·X-20 ·X-21 ·X-22 ·X-23 ·X-24 ·X-25 ·X-26 ·X-27 ·X-28 ·X-29 ·X-30 ·X-31 ·X-32 ·X-33 ·X-34 ·X-35 ·X-36 ·X-37 ·X-38 ·X-39 ·X-40 ·X-41 ·X-42 ·X-43 ·X-44 ·X-45 ·X-46 ·X-47 ·X-48 ·X-49 ·X-50 ·X-51 ·X-53 ·X-57 ·X-59