Dejaartelling ab urbe condita (Latijn: "vanaf de stichting van de stad") ofanno urbis conditae (Latijn: "in het jaar van de stichting van de stad"), in beide gevallen afgekort tot AUC of AVC, telt de kalenderjaren sinds de stichting vanRome. Die vond volgens de overlevering plaats in753 v.Chr. De moord opJulius Caesar in44 v.Chr. bijvoorbeeld zou volgens de Romeinse telling plaats hebben gevonden in AUC 710.
De jaartelling was in Romeinse tijd in gebruik, zoals onder andere blijkt uit deNaturalis Historia vanPlinius de Oudere, waar ze gebruikt wordt om de overwinning opCarthago enSyracuse in263 v.Chr. te dateren.[1] De jaartelling werd omstreeks het jaar 400 door de Iberische historicusOrosius geherintroduceerd en systematisch gebruikt.
Dionysius Exiguus introduceerde de christelijke jaartelling in of kort na het jaar 525, omdat hij af wilde van de jaartelling van de christenenvervolger keizerDiocletianus. Hoewel Dionysius Exiguus de Ab urbe conditajaartelling waarschijnlijk wel kende, gebruikte hij ze nooit.Paus Bonifatius IV (omstreeks het jaar 600) lijkt daardoor de eerste te zijn geweest die het verband tussen de christelijke en de Ab urbe conditajaartelling onderkende waarbij AD 1 overeenkomt met AUC 754. De daadwerkelijke ingebruikname van de christelijke jaartelling als een volwaardig systeem voor het dateren van historische en van actuele gebeurtenissen geschiedde echter pas in de achtste eeuw, door toedoen van de Engelse chronoloog en historicusBeda Venerabilis. Naarmate men meer gebruik ging maken van de Anno Domini-jaartelling raakte de Anno urbis conditae-telling in onbruik.
Bronnen, noten en/of referenties
- Bonnie Blackburn en Leofranc Holford-Strevens:The Oxford Companion to the Year (1999)
- Georges Declercq:Anno Domini: The Origins of the Christian Era (2000)
Noten
