.jpg)
Henry St John, 1st Viscount Bolingbroke, Baron Saint John of Lydiard Tregoze and Battersea, (*16. September1678; †12. Dezember1751), weer enengelschen Politiker unPhilosophen.
Bolingbroke (Utspraak so, as „Ballenbrook“) studeer inOxford. Toeerst leev he nich as de normolen Lüde un tüdel ok man bloß so rüm. In dat Johr1701 is he denn avers Liddmaat vun datÜnnerhuus wurrn. Dat duer gor nich lang, denn harr he bi de Partei vun deTories wat to seggen. Ofschoonst he nu to düsse Partei tohören dö, schoster deHartog vun Malborough em1704 en Baantje as Sekretär vun'n Krieg to. Man de Partei vun deWhigs güng dor gegenan un dor möss he1708 Bott geven. En Tietlang hett Bolingbroke sik nu torüch trocken un sik mit Wetenschup befaat. Man he hett sik nich vun'n Hoff rünner jagen laten un harr ok wieterhen mit de KöniginAnna to doon. Dat weer de Tiet, as he ok en goden Fründ vunJonathan Swift wurrn is. In dat Johr1710 is he dennButenminister wurrn. He hett dor en groten Andeel an harrt, dat1713 deFreden vun Utrecht twuschen Grootbritannien unFrankriek afslaten wurrn is. Düsse Freden bedüüd för Grootbritannien, dat nu deKrieg um de Spaansche Kroon toenne weer. Den Hartog vun Marlborough harr Bolingbroke dorför vun de Böhn nehmen mösst. Marlborough woll düssen Freden nich un de ganzen Whigs in't Königriek ok nich, ü.a., vunwegen dat se dor goot an verdeent harrn. In dat Johr1712 is he to'n Baron St John un Viscount Bolingbroke maakt wurrn.
Nu seeg dat avers mit de Königin Anna nich goot ut un een konn dor up töven, dat se in de neegste Tiet starven dö. Kinner harr Anna nich. Dor meen Bolingbroke, de Tories, de konnen anners nich an de Regeern blieven, as wenn en König ut datHuus Stuart kamen dö. He versöch nu also,James Francis Edward Stuart na vörn to bringen. Gegen de Whigs ehre Macht streed he gegenan, ünner annern, as he en ganzen Swarm nee Afordenten in datBöverhuus unnerbringen dö. Ok in dat Ünnerhuus versöch he, de Tories stärker to maken. Korte Tiet vör de Königin ehren Dood kreeg Bolingbroke den Updrag, ene nee Regeern up de Beene to stellen. He greep na de Macht un versöch, de Stuarts up'n Throon to bringen, man de Raat vun den Staat scheer sik nich üm siene Meenung un maakGeorg I. ut datHuus Hannober to'n neen König.
Bolingbroke möss nu doch vun'n Hoff. he neih ut un keem naParis. Dor hett he sik ganz vörn inspannen laten vun Stuart, man amenne hett de em nich över'n Weg troot un hett em rutsmeten. He versöch en poor Mol vergeevs, na England torüch to kehren, man eerst1723 kreeg he dor Verlööv to. He kreeg al sien Egendom torüch, man bi de Politik, dor dröff he nich mehr mitspelen. Ok sien Sitt in't Böverhuus möss leddig blieven. He meen, dor steek de PremierministerRobert Walpole achter. Em hett he in allerhand Schriften angrepen. Faken hett he bi sien Schrievwarks nich toföögt, wer dat schreven harr. He weer en vun de eersten Lüde vun de Oppositschoon. Dat weer de so nömmte „Landpartei“ (country party). Amenne kregen se Walpole un siene „Hoffpartei“ (court party) unner.
Bolingbroke dreev sik nich bloß in de Politik rüm, he schreev ok Warken över Politik. In dat Johr1738 kemen „Dissertation on parties“ un de „Idea of a patriot king“ rut. Sien „Letters on the study of history“ sünd vun de grote Jury vun Westminster ankeken wurrn as en Schrift, de gefährlich is för Religion, Staat un Kark. Dor is se denn um verdammt wurrn.