Breakspear kreeg en theologische Utbillen in Frankriek un wurr later (um 1145) Abt vun datChorherrenstift St. Rufus biAvignon.Eugen III. hett hüm 1149 to’nKardinalbischop vun Albano maakt. Van 1152 bit 1154 weer hepäpstlicher Legat in Skandinavien, wo he datArzbisdom Nidaros (hüüd: Trondheim) uprichten dee. Up de Synode vunLinköping 1153 legg he as Legat de Grundlaag för en de röömsch nahestahn sweedsch Kark.[1] An‘n 4. Dezember 1154 wurr he to’n Paapst wählt un den nächsten Daginthroniseert.
As eerst Upgaav hett de Paapst över Rom enInterdikt verhangt, nahdem dat vunArnold von Brescia un de Oppositschoon vun den stadtröömschen Adel all wiels datPontifikat vun PaapstEugen III. 1146 to enRepubliek nöömt wurrn weer. In Rom röök sück de Freeheitsdrang, den sück mit den Paapst un den düütschen KönigFriedrich I. Barbarossa en natschonal-absolutistisches Denken tomööt stellen dee. Hadrian IV. hett in’n Gegentoog för de Kaiserkrönung, as in’nVerdrag vun Konstanz in‘n März 1153 tüschen Paapst Eugen III. un Friedrich Barbarossa afspraaken, dat de Kaiser den Paapst gegen den upsternaatschen Röömschen Senat, byzantiensch un normannsche Besittanspröök in Italien verteidigen sull, verlangt. Ahn päpstliche Tostimmen sull de Kaiser kien Freeden mitNormannen un Römern sluuten un de päpstliche Herrschap över de rrömsch Kark weer herstellen.
Wegen dat Interdikt is Arnold von Brescia 1154 ut Rom in deToskana flücht, wo he den düütschen König up den Weg to sien sien Kaiserkrönung in Rom in de Hannen full. As Teeken vun sien Goot Willen hett Friedrich Barbarossa den Grünner vun de röömsch Republiek den Paapst utleefert, de Arnold von Brescia asKetzer veroordeelen un in’n Juni 1155 uphangen leet.
An‘n 18. Juni 1155 hett de Paapst König Friedrich Barbarossa in deAlt-St. Peter to’n Kaiser kröönt. Glieks nah de Krönung keem dat to en Upstand vun de stadtröömsch Bevölkerung, de den Paapst fangen setten wull. Kaiser un Paapst hemm sück in de Schuul vun dat kaiserlich Heer begeeven, dat sück up den Neronischen Wiesen an de Stadtmüür vun Rom lagern dee. Bit in de Nacht hemm kaiserlich un päpstlich Truppengegen de upsternatschen Römers kämpt. De kaiserlich Truppen behullen de Böverhand över de Römer, aber Friedrich Barbarossa gung, entgegen den Konstanzer Verdrag, nich gegen de Stadtbevölkerung vör uun hett ok nich de Herrschap vun den Paapst över de Stadt herstellt. Nahdem tüschen de italieensch SeemächtenGenua unPisa Striedereen utbraken weer, bleev de för en Feldtoog gegen den Normannen up Sizilien nödige Flottenünnerstütten ut. Wegen dat Wiegern vun de Fürsten, sück an en Krieg gegen Sizilien to bedeeligen, hett de Kaiser sien Heertoog gegen Sizilien instellt. Hadrian unn eerst in dat dart Johr vun sien Pontifikats nah Rom torüchkehren.
De Paapst führ en Krieg gegen den normannschen KönigWilhelm I. von Sizilien, wiel he sien Herrschap över Rom un dat vun hüm beanspröökt Territorium vun den Karkenstaat, datPatrimonium Petri, bedroht seech. Mit byzantiensch Hülp greep deapulische Upstand immer wieder um sück. De Normannen hemm sück spoodriek gegen deByzantiner wehrt un hemm hör dat kört tovör erobertBrindisi weer afnommen. Dat entwickel sück somit weniger goot för den Paapst, de doruphen en dartigjohrigen Freeden tüschen Byzanz un Sizilien vermiddeln dee[2] uns loot in’n Juni 1156 denVerdrag vun Benevent mit den Normannen, in den de Paapst Wilhelm endgültig as König anerkennen dee. As Gegenleistung hett de de Lehnshoheit vun den Paapst över sien Staat bestätigt. In de folgend Johren hemm sück de Normannen as weltliche Schuuulmacht för den Paapst bewährt, vör allen in’n Konflikt mit de Stadt Rom un hemm so de Positschoon vun de Kaiser in Fraag stellt. Dormit stell de Verdrag vun Benevent en wichtigen Träe in’n Lösungsperzess vun kaiserlich und päpstlich Herrschap vunnanner dor.
Sluutend keem Hadrian aber in Konflikt mit Kaiser Friedrich: Up denRieksdag vunBesançon in‘n Oktober 1157 hett de päpstliche Kanzler unLegatRolando Bandinelli tosommen mit Bernhard von San Clemente den Kaiser en Schrieven överbrocht, dat maatgeevend vun den päüstlichen Kanzler verfaat wurrn weer. In dit Schrieven wurr de kaiserliche Würde as päpstlichesbeneficium betekent, wat eegentlich „Wohltat“ bedüüd, vun Friedrich sien Kanzler, den lateren Kölner ArzbischopRainald von Dassel, aber scharper as „Lehen“ översett wurr. De Kaiser weer doröver düchtig düll. He bestunn up dePrärogativen vun dat Riek. Aber ok de päpstlichen Legatenhemm de scharper Översetten nich verbetert, in’n Gegendeel: Rolando Bandinelli hett mit sien Ütern„Von wem hat der Kaiser sein Amt inne, wenn nicht vom Herren Papst?“ (A quo ergo habet, si a domno papa non habet imperium?[3]) noch Ööl in’t Füür gaaten. So keem dat to’nEklat un de anwesende PalzgrafOtto I. von Wittelsbach hett Bandinelli sogor mit en Schwert bedroht. Up Anwiesen vun Friedrich wurrn den Legaten aber free Geleit för de Fahrt nah Huus gewährt.
Friedrich Barbarossa hett den Machtanspröök vun den Paapst mit Ünnerstütten vun de düütsch Bischöp aflehnt. Bang vör en neeInvestiturstriet un enSchisma muss de Paapst nahgeeven, indem he den Begreepbeneficium as Wohltat (bonum factum) un nich as Lehen (feudum) beteken dee. Aber tüschen Kaiser un Paapst weer dat nu blots en Wappenstillstand, aber kien Freeden; dat Misstruen bleev. In’n November 1158 stell Kaiser Friedrich up denRoncalschen Feldern de dör de norditalieenschen Städer bedroht Vormachtsstellung vun Rieksitalien wedder her. Dordör seech de Paapst, de an de Spannungen bedeeligt weer, den Karkenstaat bedroht, vör allen wiel to glieker Tiet in’n Süden vun dat Normannenriek för den Karkenstaat Gefohr utgung. Hadrian weer in’n Begreep, den Kaiser to exkommunizeeren, as he in Anagni an‘n 1. September 1159 angevlich dör en Fleeg in sienWien stickt is. Wohrschienlicher is aber vermootlich enPeritonsillarabszess, de to sien Dood führt hett.
1155 hett de Paapst in de BulleLaudabiliter en förIrland entscheedend Erklärung verfaat. Aber de Echtheit vun disse Bulle is umstreeden[4]. He hett dornah den engelschen KönigHeinrich II. upmuntert, dat Eiland to erobern. Sössteihn Johr later hett Heinrich dat denn ok schafft. Mit de Genehmigung hett de Paapst ok de Lehensanspröök vun Rom över Irland verbunnen.
↑Jacques Le Goff (Hrsg.):Fischer Weltgeschichte, Band 11:Das Hochmittelalter, Frankfurt am Main, 2005, S. 122.
↑Werner Ohnsorge:Die Byzanzpolitik Friedrich Barbarossas und der 'Landesverrat' Heinrichs des Löwen, in: Deutsches Archiv für Erforschung des Mittelalters 6 (1943) 118–149.
